... μέχρι τη δημιουργία ενός σημαντικού κόμβου υδατοδρομίων που θα φέρει ξανά τα υδροπλάνα στην Ελλάδα.
Οι εξελίξεις στο «μέτωπο» των υδροπλάνων συζητήθηκαν στο 1ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Υδατοδρόμια –Κρουαζιέρα – Αεροδρόμια –Ανάπτυξη -Ασφάλεια», που οργανώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Λουτράκι.
Φορείς από τους τομείς του τουρισμού, των μεταφορών, των υποδομών και της ασφάλειας των αερομεταφορών, συζήτησαν για το μέλλον της συνδεσιμότητας των απομακρυσμένων προορισμών της χώρας, ενώ επιχειρηματίες παρουσίασαν σχέδια και λύσεις για ταχύτερη επιστροφή των υδροπλάνων στην χώρα μας.
Βασικό ζητούμενο, όπως τόνισαν οι ομιλητές, παραμένει η δημιουργία ενός σημαντικού κόμβου υδατοδρομίων, ο οποίος θα αποτελέσει το μοχλό για την περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού, σε συνδυασμό με τη προσέλκυση κρουαζιέρας.
Ο νέος νόμος για τα υδατοδρόμια που ψηφίστηκε με περίπου 2,5 χρόνια καθυστέρηση, δημιουργεί ένα θεσμικό πλαίσιο που υπόσχεται να ενθαρρύνει τις αδειοδοτήσεις των υδατοδρομίων. Ωστόσο, όπως ανέφεραν οι ομιλητές, υπάρχουν ακόμη αρκετά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να αδειοδοτηθούν σύντομα περισσότερα υδατοδρόμια, ώστε οι πρώτες εταιρείες υδροπλάνων, να δουν στην Ελλάδα ένα ενδιαφέρον δίκτυο και να φέρουν τα υδροπλάνα τους για να ξεκινήσουν πτήσεις.
Σήμερα έχουν αδειοδοτηθεί μόλις τρία υδατοδρόμια (Κέρκυρα, Παξοί, Πάτρα), αριθμός πολύ μικρός για να ξεκινήσουν πτήσεις. Οι ελπίδες όλων επαφίενται πλέον στις υποσχέσεις των αρμοδίων ότι θα προχωρήσουν γρήγορα οι αδειοδοτήσεις ώστε να αρχίσουν και οι πτήσεις.
Ωστόσο, όλοι συμφωνούν πως το 2019 θα είναι άλλη μια σεζόν χωρίς υδροπλάνα, αφού η καθυστέρηση ψήφισης του σχετικού νόμου, πάει πίσω (για το 2020) και τους σχεδιασμούς των ενδιαφερόμενων εταιρειών.
Το στοίχημα να δούμε τα υδροπλάνα να πετάνε, ανέφεραν οι ομιλητές του συνεδρίου, μοιάζει πιο κοντά από ποτέ, με βάση την αποφασιστικότητα που δείχνουν όλοι οι φορείς να ξεπεράσουν τα εμπόδια.
Όμως, όπως τόνισαν, οι καλές προθέσεις και η απαρίθμηση των πλεονεκτημάτων των υδροπλάνων δεν αρκούν για την υλοποίηση των επενδύσεων. Απεναντίας, τα τελευταία έξι χρόνια τα εμπόδια, οι καθυστερήσεις και τα πισωγυρίσματα κυριάρχησαν, με αποτέλεσμα τα υδροπλάνα να είναι ακόμα μακριά από τις ελληνικές θάλασσες.
«Παρά την αισιοδοξία ότι κάτι κινείται, στους επιχειρηματίες που αγωνίζονται για να κάνουν τα υδροπλάνα να πετάξουν, κυριαρχεί η αγωνία για τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις που απαιτούνται για να υλοποιηθεί ο νόμος», λέει ο κ. Τάσος Γκόβας, από την εταιρεία «Ελληνικά Υδατοδρόμια» και προσθέτει:
«Ωστόσο, όλα εξαρτώνται από το αν και πότε θα αδειοδοτηθούν τα υδατοδρόμια, αφού για να φέρουν οι operators τα υδροπλάνα τους να πετάξουν, θα πρέπει να υπάρχει ένα δίκτυο υδατοδρομίων. Στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας υπολογίζονται ότι θα γίνουν πάνω από 100 υδατοδρόμια σε λιμάνια και επιπλέον 19 σε λίμνες. Όμως, ο χρόνος που θα χρειαστεί για να φτάσουμε σε ένα τόσο ανεπτυγμένο δίκτυο είναι αδιευκρίνιστος».
Σύμφωνα με τον κ. Γκόβα, «αν άκουγε κάποιος στο συνέδριο πόσο θερμά μιλούσαν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας και όλοι οι φορείς για τον κλάδο, χωρίς να ξέρει την ελληνική πραγματικότητα, θα πίστευε ότι αύριο τα υδροπλάνα θα πετάξουν. Όμως, εμείς επειδή έχουμε δει πολλά, ακόμη κι αν είναι εφικτό να έχουμε τις πρώτες πτήσεις την άνοιξη του 2020, έχουμε επιφυλάξεις».
Με το νέο νόμο η άδεια ίδρυσης θα ανήκει στο Δημόσιο - στα λιμενικά ταμεία. Αφού το λιμενικό ταμείο αποφασίσει να φτιάξει το υδατοδρόμιο, θα ζητήσει άδεια ίδρυσης. Μετά θα πρέπει να γίνουν οι διαγωνισμοί για να επιλεγεί ο ανάδοχος που θα λειτουργήσει το υδατοδρόμιο.
Ο νέος νόμος, σύμφωνα με τους ομιλητές, είναι στη σωστή κατεύθυνση όμως υπάρχουν πολλές σημαντικές εκκρεμότητες που θα πρέπει να ρυθμιστούν με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις. Για παράδειγμα με ΚΥΑ θα πρέπει να ρυθμιστεί πώς θα γίνεται η τροφοδοσία των υδροπλάνων με καύσιμα, που είναι καθοριστική για να πετάξουν τα υδροπλάνα.
