Με ενοχλεί αφάνταστα η προσπάθεια απενεχοποίησης του εαυτού
μας, και η μετάθεση της ευθύνης στον άλλον. Στον όποιον άλλον, κάθε φορά.
Ο τρόπος συμπεριφοράς του Πολάκη, μπορεί να είναι αρμόζων...
... σε
δικτατορικά καθεστώτα τύπου Βενεζουέλας, Κούβας, ή Βόρειας Κορέας, αλλ’ είναι
παντελώς απαράδεκτος σε χώρες που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές. Και το ερώτημα
είναι, αν ο Πολάκης αποτελεί ένα μεμονωμένο φαινόμενο, ή αν εκφράζει το σύνολο
της παράταξής του, που ανέβασε στην εξουσία το 36% του ελληνικού λαού.
Ο Πολάκης δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από ό,τι ο αρχηγός
του κόμματός του, και άλλοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί. Αν ο υπουργός
πρόσβαλε δυο-τρεις, πέντε-δέκα, τι να πει κανείς για τον πρωθυπουργό της χώρας
που πρόσβαλε ένα ολόκληρο λαό, άλλοτε αποκαλώντας όχλο τους συμμετέχοντες στα
συλλαλητήρια, άλλοτε ότι πρόκειται για ακροδεξιούς, φασίστες ή ακόμη και
πράκτορες και υποκινούμενους από ξένη δύναμη.
Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας συμπεριφέρεται υβριστικώς προς
τον λαό του, γιατί να μη το κάνει ο Πολάκης; Από τον αρχηγό του
παραδειγματίζεται. Δεν είδα όμως να ξεσηκωνόμαστε για την υβριστική συμπεριφορά
του πρωθυπουργού, προς ανθρώπους μάλιστα οι οποίοι έχουν περγαμηνές κοινωνικής
και πολιτιστικής δράσης, τις οποίες ο ίδιος δεν διαθέτει, όπως ο Μίκης
Θεοδωράκης. Δεν σεβάστηκε τον Μίκη, τον οποίο προεκλογικώς σφιχταγκάλιαζε προς
άγρα ψήφων, και θα σεβαστεί τον ελληνικό λαό; Ας είναι καλά η Μέρκελ, που βοηθά
για την διατήρηση στην πολιτική σκηνή.
Αλλά και σε χαμηλότερο επίπεδο, πώς κολάστηκε η ύβρις του
Μπουτάρη, που αποκάλεσε κατάπτυστη ενέργεια την οργάνωση των Συλλαλητηρίων για
την παρεμπόδιση των εθνομηδενιστών να παραδώσουν τα πάντα στους αλβανοσλάβους
των Σκοπίων; Κατάπτυστοι και οι συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια ψηφοφόροι του;
Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. Κάθε λαός, είναι
άξιος της ηγεσίας του, διατύπωσε ο Πλάτων. Και η δημώδης λαλιά το παράλλαξε
λεκτικά «Τοιούτος λαός, τοιούτοι του πρέπουν άρχοντες».
Γνωρίζω, ότι θα δυσαρεστήσω κάποιους, που δεν θέλουν να
επωμισθούν το μερίδιο της ευθύνης τους ως ψηφοφόροι προσώπων που τους
καθυβρίζουν, μαζί μ’ εμάς όλους. Αλλά, η περίπτωση Τσίπρα, ή Πολλάκη, και όσων
άλλων υβριστών του λαού, είναι το σύμπτωμα. Η ασθένεια είναι οι δικές μας
επιλογές.
Δεν αντιλήφθηκε ο λαός πώς θα πολιτευθεί ο Α. Τσίπρας το
2015; Καλώς, παραπλανήθηκε. Ούτε τον Ιούλιο του 2015, το κατάλαβε; Ούτε τον Σεπτέμβριο
του ίδιου έτους;. Πόσες φορές πρέπει να παραπλανηθεί ένας λαός, ώστε να
εμποδίσει τους υβριστές του και σκοπίμως παραπλανώντας τον, στην ανάληψη της
εξουσίας;
Ο Πολάκης, θα μπορούσε να απαντήσει με μια στροφή από ποίημα
της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι. / Όλη η ζωή μου του
χαμού. / Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω: / Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και
σού μοιάζω».
Η ασθένεια επομένως είναι της ίδιας κοινωνίας, που παράγει
Πολάκηδες. Μια υγιής κοινωνία θα τους είχε στο πολιτικό περιθώριο, δεν θα τους
επέλεγε για εκπροσώπους της. Δική μας λοιπόν είναι η ευθύνη, αλλά και δική μας
η υποχρέωση αντιστροφής μιας βαρέως νοσούσης πολιτικής ζωής, η οποία με την
σειρά της μεταδίδει στον λαό το νόσημα.
Ο Μακεδών
