Ένα ρεπορτάζ που τουλάχιστον προκαλεί ερωτήματα, αν όχι οργή, για τη «μακεδονική μειονότητα» της Ελλάδος δημοσιεύει το BBC στην ηλεκτρονική του έκδοση.
Το ειδησεογραφικό δίκτυο υποστηρίζει...
... ότι η συγκεκριμένη «μειονότητα», μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν αναγνωριζόταν, καταπιεζόταν, εξοριζόταν από το ελληνικό κράτος.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, με την επικύρωση συμφωνίας για την «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονία», η Ελλάδα αναγνώρισε σιωπηρά την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας». Κι όμως, αρνήθηκε την ύπαρξη της «μακεδονικής μειονότητας» για δεκαετίες.
Ο Αλέξης Τσίπρας έσπασε μακροχρόνιο ταμπού
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η συγκεκριμένη άρνηση ήταν ένας από τους λόγους για τη διαμάχη της Ελλάδας με τα Σκόπια, που λύθηκε με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
«Όταν ο πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συζήτησης στην ύπαρξη «Σλαβομακεδόνων» στην Ελλάδα –την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου– έσπασε ένα μακροχρόνιο ταμπού», σημειώνει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, που αναφέρει ότι η συμφωνία ανοίγει την πόρτα σε δύσκολες ερωτήσεις για την ιστορία της «μακεδονικής μειονότητας» της Ελλάδας.
«Μερικοί σλαβόφωνοι καλωσόρισαν τους Βούλγαρους ως πιθανούς απελευθερωτές
Όταν η Γερμανία, η Ιταλία και η Βουλγαρία εισέβαλαν στην Ελλάδα το 1941, μερικοί σλαβόφωνοι καλωσόρισαν τους Βούλγαρους ως πιθανούς απελευθερωτές από το καταπιεστικό καθεστώς του Μεταξά.
Αλλά πολλοί σύντομα εντάχθηκαν στην αντίσταση, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος (το οποίο τότε υποστήριζε τη “μακεδονική” μειονότητα) και συνέχισαν να αγωνίζονται με τους κομμουνιστές στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την κατοχή του Άξονα. (Η Βουλγαρία κατέλαβε το ανατολικό τμήμα της ελληνικής Μακεδονίας από το 1941 έως το 1944, διαπράττοντας πολλές φρικαλεότητες, πολλοί Έλληνες αποδίδουν εσφαλμένα αυτά στους “Μακεδόνες”, τους οποίους αναγνωρίζουν ως Βούλγαρους).
Είναι αδύνατο να υπολογιστεί με ακρίβεια ο αριθμός των σλαβόφονων. Ο ιστορικός Leonidas Embiricos εκτιμά ότι περισσότεροι από 100.000 εξακολουθούν να ζουν στην ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας, αν και μόνο 10.000 έως 20.000 θα αναγνωριστούν ανοιχτά ως μέλη μιας μειονότητας – και πολλοί άλλοι είναι υπερήφανοι Έλληνες εθνικιστές.
Η «μακεδονική» γλώσσα δεν έχει επίσημα απαγορευτεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, αλλά ο φόβος εξακολουθεί να παραμένει και μάλιστα περνά από γενιά σε γενιά, αναφέρει το δημοσίευμα. «Αργά η γλώσσα πεθαίνει. Χρόνια καταστολής την περιόρισαν σε εσωτερικούς χώρους», προσθέτει ο συντάκτης, σημειώνοντας ότι η ομιλία στα «μακεδονικά» μπορεί να είναι αιτία παρενόχλησης.
Η Ελλάδα θεωρεί τους «Μακεδόνες-Σλάβους» ως γλωσσική ομάδα
Η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει επισήμως μόνο μία μειονότητα – τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Ιστορικά, έχει θεωρήσει τους «Μακεδόνες – Σλάβους» ως γλωσσική και όχι εθνική ομάδα, αναφέροντας τους ως σλαβόφωνους Έλληνες ή δίγλωσσους Έλληνες – η συμφωνία για το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας απαιτεί από τα Σκόπια να αλλάξουν το σύνταγμά τους για να αφαιρέσουν τις αναφορές σε μειονότητα στην Ελλάδα.
Ένα έγγραφο που εκδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, λέει ότι «σχεδόν όλοι οι δίγλωσσοι κάτοικοι της περιοχής των οποίων η εθνική συνείδηση δεν ήταν ελληνική μετακόμισε στα γειτονικά κράτη» κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα – συνεπώς, κάθε δίγλωσσος λαός που παρέμεινε στην κατοχή του ελληνικού συνείδηση.
Σημαντική πρόοδος η Συμφωνία των Πρεσπών
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι σημαντική πολιτική πρόοδος που θα βοηθήσει στην άμβλυνση τέτοιων φόβων. Αλλά η διαδικασία έχει επίσης προκαλέσει νέα κύματα θυμού και άγχους, με μεγάλες, ενίοτε βίαιες, διαμαρτυρίες που αντιτίθενται στη συμφωνία, υποστηριζόμενες από τμήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Οι εκλογές πρέπει να πραγματοποιηθούν πριν από το τέλος του έτους. Η δεξιά αντιπολίτευση της Ελλάδας επέστρεψε γρήγορα στα εθνικιστικά συνθήματα, κατηγορώντας την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για προδοσία. Για τους Σλαβόφωνους της Ελλάδας, οι οποίοι από καιρό δεν επιζητούν τίποτα περισσότερο από το δικαίωμα στην πολιτιστική έκφραση, ο χρόνος για να βγούν από τη σκιά μπορεί να μην έφτασε ακόμα.
