Την αποχώρηση του από τους Οικολόγους Πράσινους ανακοίνωσαν μεγάλη μερίδα στελεχών και μελών του κόμματος, ανακοινώνοντας ουσιαστικά...
... την ίδρυση νέου «πράσινου» πολιτικού φορέα.
Στην επιστολή αποχώρησης ασκούν δριμεία πολιτική κριτική στον Υπουργό Γιάννη Τσιρώνη, για τις μέχρι τώρα αποφάσεις του και στην ουδετερότητα ανοχής του βουλευτή Γιώργου Δημαρά και στηλιτεύουν το γεγονός ότι ο Συριζα δεν έχει τηρήσει μέχρι στιγμής της πολιτικές δεσμεύσεις προεκλογικής προγραμματικής σύγκλισης που είχαν συναποφασιστεί.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ
Είναι γνωστό σε όλα τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων ότι το κόμμα έχει πλέον διχαστεί και το ρήγμα είναι πολύ μεγάλο. Από τη μία πλευρά υπάρχουν ο Υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, ο βουλευτής Γιώργος Δημαράς, οι έχοντες πολιτικές θέσεις εξουσίας στην κυβέρνηση Συριζα και όσοι επηρεάζονται από αυτούς.
Από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι όσοι διαφωνούν με τις αντιοικολογικές και αντιπράσινες πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουμε. Είμαστε δηλαδή, όσοι αγωνιστήκαμε για το μεγάλο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και είδαμε δυστυχώς την κυβέρνηση να «αδειάζει» τον αγώνα των κατοίκων της Πελοποννήσου (με το βραβευμένο από την Ε.Ε. παράδειγμα τόσο του Δήμου Σπάρτης δια στόματος του Επιτρόπου Περιβάλλοντος Καρμένου Βέλλα αλλά και της Λακωνικής Βιοενεργειακής πολυμετοχικής τοπικής επιχείρησης) και παράλληλα να προκρίνει τα υπερδιαστασιολογημένα ΣΔΙΤ της Περιφέρειας τα οποίο μάλιστα μέχρι και η ΝΔ κατήγγειλε με επερώτηση στη Βουλή.
Είμαστε αυτοί που αγωνισθήκαμε κατά της νομιμοποίησης του χαλάλ και του κοσέρ, όπου ο δικός μας Υπουργός ήθελε να νομοθετήσει τον βασανισμό των ζώων (ανοίγοντας και πολλά θέματα για την υγιεινή των πολιτών).
Είμαστε αυτοί που εναντιωθήκαμε στην CETA και που δυστυχώς είδαμε τον αρμόδιο υπουργό περιβάλλοντος να την συνυπογράφει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε αυτοί που επαναφέραμε ψήφισμα κατά της εξόρυξης πετρελαίου και δυστυχώς υπήρξαν μέλη του Πανελλαδικού Συμβουλίου μας, που ψήφισαν ότι αυτή η πολιτική των εξορύξεων δεν είναι νεοφιλελεύθερη.
Είμαστε αυτοί που αγωνιστήκαμε για το θέμα της απαγόρευσης των μεταλλαγμένων στη χώρα μας κι ενώ το νομοσχέδιο είναι έτοιμο εδώ και ένα χρόνο, προκλητικά και επικίνδυνα μένει στο συρτάρι του αρμόδιου Υπουργείου. Ταυτόχρονα τα βιολογικά προϊόντα δέχτηκαν ένα πρωτοφανές πλήγμα από συγκεκριμένες πολιτικές του Υπουργείου, σε σημείο που οι αντίστοιχες ενώσεις εξέδωσαν ανακοινώσεις διαμαρτυρίας.
Είμαστε αυτοί που ζητήσαμε ενίσχυση του ποσοστού των ΑΠΕ και σε αντίθεση είδαμε την κυβέρνηση να ανακοινώνει νέα εργοστάσια λιγνίτη. Είμαστε αυτοί που εναντιωθήκαμε στο ξεπούλημα του Ελληνικού και δεν αλλάξαμε άποψη μετά την αλλαγή στάσης του Σύριζα.
Λέμε ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού που εντάχθηκε στο υπερταμείο, και φυσικά υπερασπιζόμαστε με σθένος το άρθρο 100 του Συντάγματος, το οποίο η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει στην επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση. Είμαστε αυτοί που εναντιώθηκαν με την υπόθεση της Ίου (που υπέγραψε ο δικός μας Γιάννης Τσιρώνης) και τελικά δικαιωθήκαμε από το ΣτΕ.
Με αυτά και με άλλα πολλά, θέλαμε να είμαστε χρήσιμοι και όχι ευχάριστοι στην συγκυβέρνηση που συμμετέχουμε και ταυτόχρονα να ενισχύσουμε το οικολογικό αποτύπωμα στη διακυβέρνηση της χώρας. Η στάση μας αυτή, όμως, αν και θα έπρεπε να επαινεθεί από τους δύο θεσμικούς μας παράγοντες, το βουλευτή και τον Υπουργό δημιούργησε αντίθετα αποτελέσματα.
Έφτασε στο σημείο ο Υπουργός Γιάννης Τσιρώνης να εγκαλεί την Εκτελεστική Γραμματεία του κόμματος επειδή υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των ζώων. Έφτασε στο σημείο ο Υπουργός να μην θέλει να δει στο Υπουργείο του, τα πέντε από τα οχτώ μέλη της Εκτελεστικής Γραμματείας. Να απαγορεύει την είσοδο στον συνεκπρόσωπο του κόμματος.
Να μιλά με εκφράσεις καμαρίλας για τον συντονιστή και για μέλη της εκτελεστικής γραμματείας. Σε όλη αυτή την συμπεριφορά έχει την σιωπηρή στήριξη του βουλευτή Γιώργου Δημαρά, ο οποίος αν και ενήμερος δεν έχει καταδικάσει καμία τέτοια συμπεριφορά. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ήμασταν υπόλογοι στην κοινωνία και έπρεπε να απολογηθούμε για μία σειρά ατυχών δηλώσεων στα ΜΜΕ του Υπουργού (κυρίως) αλλά και του Βουλευτή.
Έφτασε στο σημείο να κάνει ο Υπουργός δήλωση ότι, για τα την τεράστια Οικολογική καταστροφή από το πετρέλαιο στη Σαλαμίνα και το νότιο θαλάσσιο μέτωπο της Αττικής, φταίει η παγκοσμιοποίηση και όλη η κοινωνία. Και κληθήκαμε να απολογηθούμε σε όλους τους νοήμονες πολίτες για ακόμα μία φορά, για αυτά που είπε.
Η «τιμωρία» όλων όσων είχαν κριτική στάση ήταν να «μπλοκαριστούν» από θέσεις ευθύνης στην κυβερνητική μηχανή. Και ας είχαν κάποιοι τα καλύτερα βιογραφικά. Και ας είχαν κάποιοι ψηφιστεί για συγκεκριμένες κυβερνητικές θέσεις από το Πανελλαδικό μας συμβούλιο. Και ας είχαν, επίσης, κάποιοι αγωνιστεί στα ψηφοδέλτια της συνεργασίας φέρνοντας χιλιάδες ψήφους, όπου λόγω και αυτών των πολλών ψήφων υπάρχει ο Υπουργικός θώκος και η συνεργασία. Η επιλογή τους να έχουν άποψη τιμωρήθηκε παραδειγματικά.
Ένα ενδεικτικό γεγονός του φαινόμενου αυτού ήταν η υπόθεση με την θέση του προέδρου του ΕΟΤ, όπου ο συντονιστής του κυβερνητικού έργου Υπουργός Επικρατείας κ. Βερναρδάκης προσέφερε τη θέση στους Οικολόγους Πράσινους και όταν η ψηφοφορία από τα όργανα μας, δεν εξέλεξε τον «εκλεκτό» τους, έγιναν μία σειρά από παρεμβάσεις για να διαβρωθεί η απόφαση που προέκυψε από τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Την ίδια ώρα υπάρχει το πρωτοφανές φαινόμενο, οι δύο θεσμικοί (Υπουργός και Βουλευτής) να υπολογίζουν διαφορετικά το ποσοστό συνδρομής που καταστατικά πρέπει να δίνουν στο κόμμα και να οφείλουν χρήματα, ενώ παράλληλα ο Υπουργός εμφανίζεται να κάνει αγώνα στην Παναττική Συνδιάσκεψη για να μην βάλουμε ορκωτούς λογιστές, για τα οικονομικά του κόμματος.
Είναι πλέον πασιφανές ότι κάποιοι έχουν επιλέξει να χρησιμοποιήσουν το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, για να κάνουν ένα «πράσινο ξέπλυμα» συνειδήσεων, έτσι ώστε να συνεργαστούν με καλύτερους όρους με τον Συριζα. Προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες να μην υπάρχει δυνατότητα αυτόνομης καθόδου στις εκλογές για να «νοθευτεί» πολιτικά ο καθαρός οικολογικός – πράσινος λόγος.
Και η συμπεριφορά του Συριζα και του Αλέξη Τσίπρα, απέναντί μας είναι (το λιγότερο) ακατανόητα ηγεμονική. Στη δημοκρατία όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σύντομα ένα μεγάλο πράσινο κόμμα, θα κάνει την εμφάνισή του για να παίξει το ρόλο που πρέπει. Να έχει περισσότερες δυνατότητες να υπερασπιστεί με σθένος τις πράσινες αρχές και θέσεις. Με ενεργά μέλη, πολλαπλάσια σε αριθμό, από τα περίπου 200 που συμμετέχουν και ψηφίζουν στις διαδικασίες των Οικολόγων Πράσινων.
Με σύνθεση δυνάμεων από Ενεργούς Πολίτες της Κοινωνίας. Με όρους αυτόνομης καθόδου στις εθνικές, αυτοδιοικητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Εξάλλου τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών στη Γερμανία, οι αποφάσεις των Γερμανών Πρασίνων και η ευρύτερη κουλτούρα συνεργασιών του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, δείχνουν τον δρόμο. Δεν υπάρχουν δεδομένες συνεργασίες. Υπάρχουν μόνο προγραμματικές συγκλίσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση τα 22 σημεία προεκλογικής συμφωνίας, η κυβέρνηση του Συριζα, συστηματικά αγνοεί και δεν τηρεί. Ξέρουμε ότι με πολλούς από τους συναγωνιστές που μένουν πίσω (αν και συμφωνούν σε όλα μαζί μας) κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούμε. Και δεν είναι μακριά αυτή η στιγμή… Με την παρούσα επιστολή θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι αποχωρούμε από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων (Ο.Π.) .
