... χθες στον τομέα ανάπτυξης, τώρα όμως και στον τομέα της είσπραξης των υπολογισθέντων εσόδων.
Οι συζητούμενες όμως λύσεις -εκλογών ή ανασχηματισμού- τι θα προσφέρουν άραγε, από τη στιγμή που εξέλιπε η ελπίδα ότι η διάδοχη κατάσταση, προερχόμενη είτε από το ίδιο κόμμα είτε από τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, θα παρουσιάσει κάτι διαφορετικό; Η τάση του εκλογικού σώματος φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις, που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν στο σύνολό τους πλαστές, αφού το ίδιο εμφανίζουν και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων που είναι φιλικές στη Ν.Δ.
Ακόμη περισσότερο, κατέστη συνείδηση στον ελληνικό λαό, ότι κάποια δραστικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν, μόνον κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να τα πάρει αφενός με τον έλεγχο των συνδικάτων, αφετέρου με την υποτυπώδη αντιπολίτευση που ασκεί η Ν.Δ. Τα ίδια μέτρα, αν ληφθούν -ή καλύτερα, αν επιχειρηθεί να ληφθούν- από τη Ν.Δ. θα φέρουν ανυπολόγιστη αναστάτωση. Δεν είναι μυστικό αυτό. Ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που χάσει την εξουσία, θελήσει να ασκήσει κι αυτό άτονη αντιπολίτευση, δεν θα του επιτραπεί λόγω της πίεσης που θα του ασκήσουν οι κοινωνικές ομάδες που το στηρίζουν.
Για να το πούμε απλά, είτε αρέσει αυτό είτε όχι, ο πολιτικός κόσμος της χώρας έχει αυτοπαγιδευθεί και δεν μπορεί να προσφέρει λύση. Το εκλογικό σώμα δεν επιζητεί το καλύτερο δυνατό, αλλά το λιγότερο επιβλαβές. Κι αυτό φαίνεται ότι θα κρατήσει καιρό, μέχρις ότου εμφανιστούν νέες δυνάμεις. Οι οποίες φυσικά, δεν θα πρέπει να είναι κι αυτές «ελεγχόμενες», αλλά ποιος μπορεί να το εγγυηθεί; Αυτοί που έφτιαξαν το πολιτικό σύστημα -που δεν έχει καμιά σχέση με την ελληνική δημοκρατία- ήσαν «σατανικά» ευφυείς και ήξεραν τι έκαναν.
Από αυτήν εδώ τη στήλη, έχουμε εκφράσει κατ’ επανάληψη την άποψη, ότι η κυβέρνηση πρέπει να καταστεί «κυβέρνηση συνεργασίας». Και είχαμε εξηγήσει, ότι δεν εννοούμε συνεργασία κομμάτων, διότι η προηγούμενη εμπειρία του 1990 δεν είναι ενθαρρυντική.
Με ευχάριστη έκπληξη διαβάσαμε χθες στη voria.gr τις δηλώσεις του υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Δημήτρη Ρέππα. Ο υπουργός υποστηρίζει την ένταξη ατόμων εκτός Βουλής στο κυβερνητικό επιτελείο, υπογραμμίζοντας ότι «ο πρωθυπουργός γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα ώστε να κάνει τις επιλογές με κριτήρια που υπερβαίνουν το κοινοβουλευτικό ή και κομματικό κριτήριο, αξιοποιώντας ό,τι καλύτερο διαθέτει το δυναμικό της χώρας. Πάντοτε βεβαίως, υπό την αίρεση της πολιτικής συμφωνίας. Για να πάμε γρήγορα, πρέπει όλοι να τραβούν κουπί προς την ίδια κατεύθυνση».
Αλλά και πολιτικοί της αντιπολίτευσης έχουν εκφράσει παρόμοιες απόψεις. Δήλωσε προ μηνός ο π. υφυπουργός κ. Κ. Κιλτίδης: «Ο κ. Παπανδρέου, όταν κτύπησε την πόρτα της Ελλάδας ο μηχανισμός στήριξης της Τρόικας, έπρεπε να διευρύνει το κυβερνητικό του σχήμα με επιστήμονες από όλο το πολιτικό φάσμα και να θέσει την ελληνική Βουλή προ των ευθυνών της, όπως σε περίπτωση πολέμου».
Δεν το έπραξε τότε το ΠΑΣΟΚ, ας το πράξει τώρα. Υπάρχει όμως φόβος να επικρατήσει η παλαιοκομματική άποψη ότι τέτοια ενέργεια θα ισοδυναμεί με αναγνώριση αποτυχίας του νυν κυβερνητικού σχήματος. Αλλά, ένας ανασχηματισμός, το ίδιο δεν θα σημαίνει;
Για να είναι πλήρης νοήματος η θέση του κ. Ρέππα, έπρεπε όμως και κάτι άλλο να προστεθεί. Ότι δεν αρκεί η ύπαρξη πολιτικής συμφωνίας με τα εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα που θα κληθούν να συμπράξουν. Πρέπει να υπάρχει και συναίνεση των πολιτών. Κι αυτή σκοντάφτει σε πολλά, θεωρούμε όμως ότι ένα είναι το σημαντικότερο. Ότι «δεν μπήκε κανείς στη φυλακή» ακόμη. Όπως λέγεται από πολλούς, εάν δεν τιμωρηθούν οι λίγοι που έφαγαν τα πολλά, δεν πρόκειται οι πολλοί που «έφαγαν» τα λίγα να δεχτούν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε προσπάθεια βαθιάς όσο και επίπονης αλλαγής.
Ο Μακεδών
