... πόρισμα δεν είναι πλήρες, αφού η ελληνική Πολιτεία δεν επέτρεψε την πρόσβαση στο αντίστοιχο υλικό που διαθέτει, ώστε να βοηθηθεί η Επιτροπή στο έργο της για τη διακρίβωση των αιτίων και των αιτιατών που οδήγησαν στην προδοσία και στην τραγωδία του 1974.
Ο κ. Παπαϊωάννου απάντησε με τη συνήθη διπλωματική γλώσσα, δηλαδή να εκστομίζεις λέξεις χωρίς να λες τίποτε. Ομολογώ ότι πάντα θαύμαζα τους διπλωμάτες γι’ αυτήν τους την ικανότητα. Βέβαια, πολλοί είναι οι πολιτικοί που κάνουν το ίδιο, αλλά όχι λόγω τακτικής, μάλλον από υστέρηση.
Όμως, ο κ. Παπαϊωάννου δεν έκρυψε την ενόχλησή του (που ίσως έδειχνε και ενοχή), όταν ο βουλευτής κ. Ζαχ. Κουλίας, μέλος της Επιτροπής, πρόσθεσε ότι είναι χρέος της Δημοκρατίας της Ελλάδας να παραδώσει το πόρισμα του Φακέλου Ελλάδας στην Κύπρο, για να συμπληρωθεί το κενό που έχει αντιμετωπίσει η Επιτροπή. Ο κ. Παπαϊωάννου, εμφανώς ενοχλημένος, διαβεβαίωσε τον κ. Κουλία ότι η Αθήνα έχει υπόψη της τι είναι χρέος της και τι όχι.
Το πιστεύω κι εγώ, ότι πράγματι η Αθήνα, εδώ και 35 χρόνια, γνωρίζει ποιο είναι το χρέος της, αλλά ηθελημένα αρνείται να το υπηρετήσει. Γίνεται φανερό, επομένως, ότι ελάχιστα προσθέτει ο κυπριακός Φάκελος, στα όσα γνωρίζουμε. Και ούτε θα μάθουμε, παρά τις λαϊκίστικες τοποθετήσεις πολιτικών μας.
«Φάκελος της Κύπρου» είναι όλο το υλικό που συγκεντρώθηκε από επιτροπές αξιωματικών, με εντολή του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελου Αβέρωφ, και με επιγραφή «Αρχείον Ελληνοτουρκικής Κρίσεως 1974», παραδόθηκε στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τελικό σκοπό την δικαστική έρευνα και δίωξη των υπευθύνων.
Αυτό δεν συνέβη, ούτε θα συμβεί, καθώς με την υπ’ αρ. Π.Υ.Σ. 45/7-3-75, όλο το αρχείο, μαζί με όσα επιπρόσθετα συγκέντρωσε η Επιτροπή της Βουλής για το Κυπριακό, σφραγίστηκε σε κιβώτια κι έκτοτε φυλάσσεται σε αποθήκη της Βουλής. Δυο μήνες μετά, με Υπουργική Απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης Κωνσταντίνου Στεφανάκη, ανεστάλη η ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου, με το αιτιολογικό ότι «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως αντιπολίτευση ζητούσε επιμόνως το άνοιγμα του Φακέλου, και είχε υποσχεθεί ότι θα το πράξει μόλις αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όταν αυτό συνέβη και έλαβε γνώση του περιεχομένου του Φακέλου, τον ξανασφράγισε κι αυτός με το αιτιολογικό ότι από το άνοιγμά του θα προκύψει ζημία για το ελληνικό κράτος.
Το 1986, για να διασκεδαστούν οι ανησυχίες των Ελλήνων που απορούσαν για την ατιμωρησία των ενόχων, δημιουργήθηκε Εξεταστική Επιτροπή για να εξετάσει τον «Φάκελο της Κύπρου», αλλά τα δυο πορίσματα που προέκυψαν το 1988 (ένα του ΠΑΣΟΚ κι ένα της Ν.Δ.) θεωρήθηκαν πορίσματα-παρωδίες (επέρριπταν σχεδόν αποκλειστικά τις ευθύνες στους ξένους, ακόμη και στους… Σοβιετικούς) και ήσαν όπως όλα τα πορίσματα των Εξεταστικών Επιτροπών, το πρόσχημα δηλαδή για το οριστικό κλείσιμο του «Φακέλου της Κύπρου», χωρίς την απόδοση ουσιαστικών ευθυνών και άσκηση ποινικών διώξεων.
Το 2008, ο νομικός κ. Στέλιος Γρηγορίου κατέθεσε μήνυση «κατά παντός υπευθύνου, στρατιωτικού και πολιτικού προσώπου, ενεχομένου εις τα γεγονότα της Κυπριακής προδοσίας» και αίτημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ζητώντας την ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης του 1976, που απέκλειε την απόδοση ευθυνών και την ποινική δίωξη των υπευθύνων. Το αίτημα αυτό απερρίφθη με το αιτιολογικό ότι «δεν εκλείπουν οι λόγοι αναστολής των λόγων της ποινικής δίωξης των υπευθύνων για τα εγκλήματα της κυπριακής τραγωδίας».
Όλα αυτά, δίνουν το δικαίωμα σε καθέναν από μας να υποθέτουμε ό,τι θέλουμε. Ίσως όμως συμφωνούμε όλοι στο ότι, αν ευθύνονταν μόνον ο Ιωαννίδης και οι έμπιστοί του στρατιωτικοί, δεν θα υπήρχε λόγος απόκρυψης του περιεχομένου του Φακέλου. Ποιους θέλουν να καλύψουν;
Ο Μακεδών
