 |
| Φωτογραφία από την εποχή της Προεδρίας της ΝΔ |
 |
| Με την Ντόρα |
Λίγο καιρό πριν, είχα και το πρώτο μου πολιτικό άκουσμα: ¨Έπεσε η Κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης θα κάνει εκλογές”! Προφανώς επρόκειτο για μεγάλο κακό. Όλα αυτό έδειχναν. Κηδεία στο σπίτι και στο σόι ολόκληρο (χτύπα ξύλο)! Θυμάμαι επίσης -μέσα στις ασύνδετες εκείνες παιδικές μνήμες- τον κύριο Σαμαρά να παρακαλάει όλες τις κάμερες να αποχωρήσουν και να μείνει μόνο αυτή του MEGA, προκειμένου να ανακοινώσει το νέο κόμμα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το παιδικό μου ένστικτο με είχε βοηθήσει να καταλάβω ότι αυτός ο κύριος ήταν και η αιτία για την “κηδεία στο σπίτι”. Αργότερα δε, όταν αντιλήφθηκα τί εστί MEGA και Σαμαράς, το υποσεινήδητό μου λειτούργησε αυτομάτως και μαύρισε μια και καλή και τα δύο αυτά στοιχεία.
 |
| Η ημέρα της εκλογής στην Προεδρία της ΝΔ |
Τη Νέα Δημοκρατία την γνώρισα επί Έβερτ και την έζησα επί Καραμανλή. Δεν ξέρω ακόμα ποιες από τις δύο εποχές να ξεχωρίσω, αλλά τώρα που είμαι στην απ’ έξω, πιστεύω ότι αυτή του Μιλτιάδη Έβερτ -του ειρηνικού επαναστάτη- ήταν η πιο γλυκιά. Είχαμε μείνει μονάχα όσοι πραγματικά θέλαμε να είμαστε εκεί πέρα. Τα λαμόγια μας είχαν εγκαταλείψει. Η μπίζνα ξαναγινόταν στο ΠΑΣΟΚ και με τον Σημίτη η “μοιρασιά της πίτας” γινόταν απλόχερα. Δεύτε λάβετε λαμόγια! Ο Σαμαράς υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, με αποκορύφωμα την περιβόητη συμφωνία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και παρόλο που έλεγε πάντοτε πως το πρόβλημά του ήταν ο Μητσοτάκης, ωστόσο συνέχιζε να κρατάει το κόμμα του, συνεχίζοντας να αβαντάρει το ΠΑΣΟΚ σε κάθε ευκαιρία. Δεν γύριζε πίσω με τίποτα ο αθεόφοβος. Αμέτι μουχαμπέτι να τη διαλύσει τη Νέα Δημοκρατία. Το είχε δηλώσει κι επίσημα άλλωστε.
 |
| Όραμα για μια Ειρηνική Επανάσταση |
Καλά που ήταν και ο Έβερτ ο ήρωας τότε. Με όλα αυτά -τα λαμόγια, τις προδοσίες, τις κωλοτούμπες των ειδικών και τα πισώπλατα χτυπήματα- κατάφερε και πήρε 38%. Είχε σώσει την Παράταξη! Την είχε κρατήσει ζωντανή! Μπορεί να μην το καταλαβαίναμε τότε, αλλά αυτό είχε γίνει. Αν δεν ήταν ο Έβερτ, ο Καραμανλής θα είχε παραλάβει μόνο τον εαυτό του. Με όλα αυτά λοιπόν, φτάσαμε στον Καραμανλή και στην εξουσία (αλίμονο!). Κάτι ξένιζε ωστόσο. Είχε χαθεί η επαναστατική διάθεση, έστω και εκείνη η ειρηνική διάθεση του Μιλτιάδη Έβερτ. Η ιδεολογία πέρασε σε δεύτερη μοίρα και γινόμασταν σιγά σιγά Πασόκοι. Πράγμα απαγορευμένο για τα ιδεώδη μας. Να μην παραλείψω βέβαια ότι εφόσον πήραμε την εξουσία, οι κύριοι Σαμαράς και Αβραμόπουλος επέστρεψαν άρον άρον. Δεύτε λάβετε λαμόγια! Υπουργοί και οι δύο. Είχαμε γίνει Πασόκοι και δεν το βλέπαμε στον καθρέφτη. Μας έλλειψαν όλα εξαιτίας του ηλικιακού ρατσισμού των φλούφληδων. Η ειρηνική επανάσταση του Έβερτ είχε πάει στον αγύριστο και το ανάστημα του Μητσοτάκη (πολιτικό και οποιασδήποτε άλλης μορφής) πέρασε στο παρελθόν. Νέα Δημοκρατία χωρίς Έβερτ και Μητσοτάκη! Ήδη είχα αρχίσει να φεύγω από εκεί, όμως απλώς δεν το παραδεχόμουν. Αν είναι να κάνω κάτι καινούριο, ας το κάνω με τρόπο ριζοσπαστικό. Τι δουλειά έχω πια στη νέα Δημοκρατία;
Ο Έβερτ μπορεί απλώς να μιλούσε για την Ειρηνική Επανάσταση, αλλά αυτό που ούτε ο ίδιος είχε καταλάβει, ήταν ότι την είχε κάνει ήδη. Ο τρόπος με τον οποίο διαλύθηκε η Νέα Δημοκρατία το 1993 δεν άφηνε περιθώρια για τίποτα. Αυτός όμως κράτησε γερά. Κράτησε τα μπόσικα, που λέμε. Αυτά κρατάω από τον Έβερτ. Η ζωή του είναι οδηγός για το ποιους πρέπει να εμπιστεύομαι και ποιους πρέπει να αποφεύγω. Και πιστέψτε με, θέλω να αποφεύγω όσους με φτύνουν ζωντανό και όταν πεθάνω θα βγουν για να κάνουν υποκριτικές δηλώσεις, λες και είναι οι θεοί που συγχωρούν όποιον γουστάρουν.
Καλό ταξίδι Πρόεδρε...
-Ένας πρώην Νεοδημοκράτης-
