Δεν αναφέρομαι στις δηλώσεις του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ
Γιάννη Τσιρώνη, ο οποίος πιστεύει ότι το πρόβλημα με το Καστελόριζο είναι αν
βρίσκεται κοντά ή μακριά από την Ρόδο, ή αν βρίσκεται στον κύριο κορμό του Αιγαίου.
Προφανώς...
... και δεν έχει κατανοήσει περί τίνος πρόκειται.
Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται από τις δηλώσεις του κ. Ν.
Κοτζιά, ο οποίος σε ομιλία του, χωρίς να ερωτηθεί, έθεσε ζήτημα Καστελόριζου.
«Αν νομίζεις, όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα, ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια
δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι -ξέρω εγώ- το Καστελόριζο
έχει το 100% έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή,
φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για
να κατευνάζεις».
Για να κατευνάσουμε επομένως στην Τουρκία, πρέπει να
αρνηθούμε την ύπαρξη ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι
τουρκικά ΜΜΕ, όπως η εφημερίδα Sabah, έσπευσαν να προβάλουν τη δήλωση Κοτζιά,
θεωρώντας ότι υποστηρίζει τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα. Άλλα περίμενα να
ακούσω από τον πρώην υπουργό, επειδή ασφαλώς γνωρίζει, ότι σύμφωνα με Διεθνές
Δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Και στη
συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη.
Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, τότε η
διαφορά τους λύνεται με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο. Επομένως, η Ελλάδα,
μπορεί μονομερώς να ανακηρύξει την ΑΟΖ της, στην οποία θα συμπεριλάμβανε και το
Καστελόριζο. Στην περίπτωση που η Τουρκία αντιδράσει με πολιτικά μέσα, η
υπόθεση θα παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.
Ασφαλώς, αν η Άγκυρα επιλέξει την αντίδραση με στρατιωτικά
μέσα, τότε, Ελλάδα και Τουρκία θα μπουν σε περιπέτειες, αλλά μας έχουν
διαβεβαιώσει ότι η Ελλάδα είναι σε θέση αμυνθεί αποτελεσματικά, πλην του
γεγονότος ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν γενίκευση της σύρραξης. Έτσι
"γκρίζαραν" τα Ίμια οι Τούρκοι.
Θέλω να θυμίσω, ότι πριν από χρόνια είχα αναφερθεί στο θέμα
παραπομπής στο Διεθνές Δικαστήριο, υπάρχει όμως πρόβλημα επιλογής. Τότε, η
Ελλάδα είχε ανακοινώσει ότι θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο του Δικαίου της
Θάλασσας στο Αμβούργο, και όχι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, επειδή η
Χάγη γνωμοδότησε εμμέσως αρνητικά για τα ελληνικά συμφέροντα, στην
υπόθεση των νησιών "Ερπετών" στην διαφορά
Ρουμανίας-Βουλγαρίας.
Το Δικαστήριο του Αμβούργου γνωμοδότησε για την διαφορά της
νήσου Άγιος Μαρτίνος μεταξύ Μιανμάρ και Μπαγκλαντές, η οποία προσομοιάζει με το
ζήτημα του Καστελόριζου και η απόφασή του έχει θετικά στοιχεία για την Ελλάδα,
αλλά μπορεί να αναγνωρίσει και δικαιώματα στην Τουρκία.
Προσέξτε την τελευταία παράγραφο της απόφασης του
Δικαστηρίου του Αμβούργου: «Το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η επίρροια ενός νησιού
στην οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και της ηπειρωτικής
υφαλοκρηπίδας εξαρτάται από τις γεωγραφικές πραγματικότητες και τις συνθήκες
μιας συγκεκριμένης περίπτωσης. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας σε αυτή την
περίπτωση. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική». Αυτό σημαίνει ότι η απόφαση θα λάβει
οπωσδήποτε πολιτικά κριτήρια, για να μη δυσαρεστήσει κανένα.
Η Ελλάδα έχει υπέρ αυτής το γεγονός ότι με τη Σύμβαση για το
Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 αναφέρεται ρητά, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ
και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται
και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Αντίθετα με ένα νησί, ένας βράχος/βραχονησίδα
δεν έχει ζώνη αποκλειστικού οικονομικού ελέγχου (ΑΟΖ) ούτε και υφαλοκρηπίδα
(ΥΦΑΛ), έχει όμως χωρικά ύδατα και περιβάλλουσα ζώνη.
Και το ερώτημα είναι: Υπάρχουν δυνάμεις που δεν μας το
επιτρέπουν, για να μη απομακρυνθεί εντελώς η Τουρκία από την Δύση; Αν αυτό
ισχύει, τότε οι δηλώσεις Ν. Κοτζιά, πρέπει να αντιμετωπιστούν όπως και τα
προηγηθέντα με τα Σκόπια.
Ο Μακεδών
