... Κόντε, οι ηγέτες των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας θεώρησαν ότι τους εμπόδισε να κυβερνήσουν. Αυτός ήταν ο λόγος που επέλεξαν να καταθέσουν την εντολή και να εξωθήσουν τα πράγματα σε νέες εκλογές.
Η επιλογή του Ματαρέλα να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κοταρέλι (πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ και σημαιοφόρος της λιτότητας εξ ου και το παρατσούκλι “ψαλιδοχέρης”) παρόξυνε το κλίμα έντασης, εξωθώντας τους Ντι Μάιο και Σαλβίνι να κλιμακώσουν την αντίδρασή τους. Όλα έδειχναν πως τα δύο στρατόπεδα είχαν εισέλθει σε τροχιά ρήξης. Κι όχι μόνο τα δύο στρατόπεδα στην Ιταλία.
Είχαν ήδη αρχίσει οι βολές και από αξιωματούχους της ΕΕ. Πιο κραυγαλέα ήταν η ευθέως απειλητική και βαθύτατα αντιδημοκρατική δήλωση του Γερμανού επιτρόπου Έτινγκερ ότι οι Αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίζουν. Παρόμοιο το κλίμα και στα γερμανικά Μίντια.
Από την πλευρά τους η Κομισιόν και το Βερολίνο είχαν αποφύγει να υιοθετήσουν επισήμως πολεμικούς τόνους, αλλά έστελναν το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η νέα ιταλική κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί στο πλαίσιο της προηγουμένης. Με άλλα λόγια, έλεγαν εμμέσως πλην σαφώς πως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία.
Και ενώ όλα έδειχναν πως ανοίγει ο κύκλος μίας σύγκρουσης, κάτι συνέβη και οι τόνοι έπεσαν. Ο Κόντε ξαναπήρε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, υπουργός Οικονομικών ορίσθηκε ο καθηγητής Τρία, ενώ ο Σαβόνα, η “πέτρα του σκανδάλου”, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, χωρίς αυτή τη φορά ο πρόεδρος Ματαρέλα να προβάλει αντίρρηση.
Η τηλεφωνική διπλωματία του Μακρόν
Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν κατέστη δυνατόν να διασταυρωθούν, αυτό που συνέβη ήταν η παρέμβαση του προέδρου Μακρόν. Επικοινώνησε με τον επικεφαλής του Κινήματος 5 Αστέρων και του ζήτησε να αναζητηθεί πολιτική διέξοδος πριν η κρίση κλιμακωθεί. Για να τον πείσει, μάλιστα, εγγυήθηκε πως η Κομισιόν θα καταδικάσει ρητά τις δηλώσεις Έτινγκερ, οι οποίες είχαν προκαλέσει σάλο στην Ιταλία. Έτσι και έγινε.
Πριν επικοινωνήσει με τον Ντι Μάιο, ο Μακρόν είχε επικοινωνήσει με τον Γιούνκερ, στον οποίο είχε εκφράσει την έντονη ανησυχία του για το γεγονός ότι και το Βερολίνο και διάφοροι αξιωματούχοι της ΕΕ αντιμετώπιζαν το ιταλικό πρόβλημα αλαζονικά και ανελαστικά. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν συμμεριζόταν τη βεβαιότητά τους ότι μπορούν να εκβιάσουν τους “λαϊκιστές” μέσω των Αγορών.
Πάντα κατά τις ίδιες πληροφορίες, υπογράμμισε στον επικεφαλής της Κομισιόν ότι αυτού του τύπου η στάση προκαλεί και εξοργίζει τους λαούς με αποτέλεσμα να διογκώνεται το νέου τύπου ρεύμα ευρωσκεπτικισμού. Υπενθυμίζουμε πως και ο Γιούνκερ είχε προβεί σε δηλώσεις, οι οποίες αποδόθηκαν σε λάθος μετάφραση. Όσο δε για τις Αγορές, ο Μακρόν του υπενθύμισε ότι εάν χαθεί ο έλεγχος, που δεν είναι και δύσκολο, θα κλυδωνισθεί όχι μόνο ο ευρωπαϊκός Νότος, αλλά ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Γιούνκερ συμφώνησε να υποστηρίξει την παρέμβαση του Μακρόν. Και οι δύο, μάλιστα, απέφυγαν να εμπλέξουν άμεσα τη Μέρκελ, την οποία απλώς ενημέρωσαν. Ο Ντι Μάιο ενημέρωσε τον Σαλβίνι για την πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου και τον έπεισε να αποδεχθεί τον συμβιβασμό σχετικά με τα πρόσωπα. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον σχηματισμό της νέας ιταλικής κυβέρνησης.
Μπορεί οι τόνοι να έπεσαν, αλλά το πρόβλημα είναι μπροστά. Θα πρέπει να βρεθεί ένας συμβιβασμός, δεδομένου ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης Κόντε έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική της Ευρωζώνης και ειδικότερα με την γραμμή της για το ιταλικό χρέος. Κατά την ίδια πηγή, το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η παρέμβαση του Μακρόν είχε απλώς πυροσβεστικό χαρακτήρα, ή σηματοδοτεί στρατηγική επιλογή του.
Σταύρος Λυγερός, slpress
