Ένα βήμα πριν ανάψουν το φιτίλι και μετατρέψουν σε πυριτιδαποθήκη του Ζεφυρίου την περιοχή που εκτείνεται κάτω από την Αττική οδό, βρίσκονται οι κάτοικοί της, οι οποίοι...
... καταγγέλλουν κάθε λογής αρμόδιο για εγκατάλειψη και αδιαφορία.
«Όσοι ζούμε στο κομμάτι μετά την Αττική οδό προς Μενίδι αισθανόμαστε ως άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού, αφού δεν φτάνει πως έχουμε τα σπίτια μας μέσα στις τσιγγάνικες περιοχές, είμαστε απολύτως απροστάτευτοι» τονίζουν και δηλώνουν ότι το μαχαίρι έχει φτάσει πλέον στην πληγή…
Μέσα στον τρόμο, εξαιτίας των κρουσμάτων κλοπών και βίας που έχουν αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους δέκα με δώδεκα μήνες, βρίσκονται οι κάτοικοι που ζουν στο κάτω τμήμα της Αττικής οδού προς το Μενίδι. Ακόμα και μέρα – μεσημέρι, γυναίκες της περιοχής γίνονται θύματα επιθέσεων από τσιγγανόπουλα ηλικίας μόλις 15-18 ετών, τα οποία δε διστάζουν να τις χτυπήσουν και να τις πετάξουν στο δρόμο, προκειμένου να τους αποσπάσουν τη τσάντα ή τα χρυσαφικά τους.
«Τη μια από αυτές τους έπιασαν μέσα στο σπίτι, στην είσοδο. Είναι γείτονες, τους γνωρίζουμε. Οι αστυνομικοί δεν μας άφησαν να τους κάνουμε μήνυση γιατί, όπως μας είπαν, δεν είχε νόημα. Θα τους πήγαιναν στο αυτόφωρο και μετά θα έβγαιναν. Και βέβαια δεν μπόρεσαν να μου εγγυηθούν ότι δε θα ξανάρθουν να μας κλέψουν».
Η έλλειψη προστασίας και ασφάλειας που βιώνουν οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής είναι το μεγάλο τους πρόβλημα. Δεν τους πειράζει που ζουν ανάμεσα σε τσιγγάνους αλλά ότι κανείς – νόμος, αστυνομία, κράτος, δήμος – δε κάνει τίποτε για να τους προστατέψει. Μηδέ εξαιρουμένου του τοπικού αστυνομικού τμήματος Ζεφυρίου.
«Μας λένε από το τμήμα ότι δεν έχουν περιπολικά ή καύσιμα ή προσωπικό. Εμένα μια φορά μου είπαν ότι τους έχουν απαγορέψει να πηγαίνουν από την Αττική οδό και κάτω. Μόνο το 100 μπορούμε να πάρουμε να έρθει» αναφέρει η Γεωργία, που μένει λίγα στενά παρακάτω.
Μας αποτρέπουν να κάνουμε μηνύσεις…
Ο φόβος που βιώνουν οι κάτοικοι στο συγκεκριμένο τμήμα του Ζεφυρίου δεν μπορεί να περιγραφεί, όπως άλλωστε και το θάρρος που επιδεικνύουν, κάθε φορά που πηγαίνουν να καταγγείλουν περιστατικά.
«Δίπλα στο σπίτι μου υπάρχει ένα οικόπεδο. Κάθε φορά που κλέβουν κάτι το φέρνουν εκεί. Κάθε λίγο φέρνουν πανάκριβα αμάξια, τα βάζουν στην αυλή τους και τη νύχτα τα κόβουν με την πριονοκορδέλα και μοιράζουν τα κομμάτια. Χθες βράδυ στο ίδιο οικόπεδο έφεραν ένα πολυτελές αυτοκίνητο, στο οποίο νωρίτερα είχαν βάλει φωτιά λίγο παραπάνω, ανάμεσα σε σπίτια, δίπλα σε παιδιά που έπαιζαν στο δρόμο» τονίζει η Μαρία.
Την ίδια την έχουν χτυπήσει 3 φορές στο δρόμο για να της πάρουν τη τσάντα ενώ 4 φορές έχουν μπει σπίτι της να την κλέψουν. «Την περασμένη εβδομάδα επιχείρησαν να με κλέψουν ξανά, αλλά έτρεξε ένας γείτονας και με γλύτωσε. Φώναζα βοήθεια και ένας από αυτούς μου έριξε μπουνιά στο λαιμό για να σταματήσω. Μου κόπηκε η ανάσα».
