13 Σεπτεμβρίου 2010

Απομιμήσεις βαμμένες με αίμα

Μπορεί οι απομιμήσεις να σκοτώνουν το εμπόριο, όμως κανείς δεν έχει εστιάσει στους κινδύνους που κρύβουν οι «μαϊμούδες» για την υγεία όσων τις αγοράσουν. Υπάρχουν παπούτσια -ΝΙΚΕ υποτίθεται- τα οποία μπορεί να προκαλέσουν από σοβαρές, μόνιμες δερματίτιδες μέχρι και σοβαρά προβλήματα στα πόδια αν φορεθούν έστω και μία φορά, γυαλιά απομιμήσεις όλων των ειδών που μπορεί να προκαλέσουν στραβισμό, μέχρι και μερική τύφλωση, τσάντες βαμμένες με τοξικά, καρκινογόνα χρώματα, κινητά, ΜΡ3 και άλλα ηλεκτρονικά που μπορεί να εκραγούν και πολλά ακόμα. Οι απομιμήσεις, λοιπόν, δεν έχουν μόνο...

... χαώδη διαφορά στην ποιότητα από τα αυθεντικά, αλλά κρύβουν και κινδύνους. Είναι φτιαγμένες από τα φθηνότερα υλικά, τα οποία πολύ συχνά είναι «ανακυκλωμένα» σκουπίδια, φτιαγμένα από ανειδίκευτους εργάτες, πιεσμένους να τελειώνουν γρήγορα, όσο περισσότερα κομμάτια. Ενίοτε είναι και επίτηδες κατασκευασμένα ώστε να προκαλέσουν βλάβη στο χρήστη τους. Αυτό, λένε κάποιοι Κινέζοι, είναι ένας τρόπος εκδίκησης στη Δύση, την οποία θεωρούν υπεύθυνη για τη φτώχεια και τα δεινά που πέρασαν.

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι οι απομιμήσεις είναι βαμμένες με αίμα και γι’ αυτό σε όλο τον κόσμο, τη βιομηχανία της απομίμησης την κυνηγούν με μανία εκτός από τα Σώματα Καταπολέμησης Οικονομικού Εγκλήματος, τα Σώματα Προστασίας Ανηλίκων και Απαγωγών! Παλιότερα, οι «μαϊμούδες» φτιάχνονταν στην Κίνα, την Αίγυπτο, το Χονγκ Κονγκ, την Τουρκία, την Ταϊβάν, υπό άγνωστες συνθήκες. Τώρα, για να πέσει το κόστος, γίνεται «εξαγωγή» εργαζομένων στις χώρες όπου υπάρχει ζήτηση, σύμφωνα με στοιχεία της Ιντερπόλ, της αμερικανικής, της βρετανικής και άλλων αστυνομιών.

Το μεγαλύτερο σοκ ήρθε από την Αγγλία, όταν η Αστυνομία έκανε έφοδο σε παράνομη βιοτεχνία Κινέζων, η οποία παρήγαγε απομιμήσεις τσαντών, ρούχων και cd- dvd. Ψάχνοντας το κτίριο, οι αστυνομικοί άκουσαν φωνές παιδιών και υπέθεσαν πως εκεί έμεναν και τα παιδιά των εργαζομένων. Σοκαρίστηκαν, όταν είδαν ότι τα παιδιά ήταν οι εργαζόμενοι. Δεμένα με αλυσίδες, μακριά από τους γονείς και τα σπίτια τους, υποχρεώνονταν να δουλεύουν όλη μέρα. Οι συνθήκες που βιώνουν αυτά τα παιδιά είναι πολύ χειρότερες απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε. Είτε απαγάγονται, είτε αγοράζονται (!) από τους γονείς τους, σε ηλικίες τρυφερές- από τα 7 ως τα 17 τους χρόνια. Στοιβάζονται σε δωμάτια, όπου αναγκάζονται να δουλεύουν κυριολεκτικά όλη μέρα και όλη νύχτα, με αμοιβή ένα ποτήρι νερό και ένα πιάτο φαγητό την ημέρα- με ελάχιστες ώρες ύπνου. Σε πολλά από τα παιδιά οι «εργοδότες» σπάνε τα πόδια για να μη μπορούν να το σκάσουν, τα αλυσοδένουν, ή τα χαρακώνουν για να τα «σημαδέψουν» ως «δικά τους». Και όποια είναι λιγότερο αποδοτικά, θα πιουν λιγότερο νερό, θα φάνε λιγότερο.

Η Ιντερπόλ λέει ότι οι παράνομες βιομηχανίες μεταφέρονται στις χώρες όπου υπάρχει ζήτηση. Ίσως αν οι Αρχές ήθελαν να ψάξουν λίγο καλύτερα, θα έβρισκαν τέτοια κολαστήρια κάπου στο κέντρο της Αθήνας.
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ