8 Ιουνίου 2019

Oι επικίνδυνες ψευδαισθήσεις κάποιων στην Κύπρο

Ένας μύθος που καταρρέει κι η φαντασία που μας δέρνει

Πάλι φταίξαμε εμείς; Βρε, κακό μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Με το ζόρι να μας φορτώσουν και τους καβγάδες του Ακιντζί με τον Τατάρ και τον Οζερσάι.

Έκανε ανακοίνωση χτες το ΑΚΕΛ...


... για να μας πει ότι είναι θετικές οι δηλώσεις του Ακιντζί, που είπε στη νέα «κυβέρνηση» του κατοχικού καθεστώτος ότι δεν συζητά λύση δύο κρατών, όπως υποστηρίζουν οι Τατάρ και Οζερσάι, αλλά δεν άντεξε στον πειρασμό.

«Αυτές οι δηλώσεις», πρόσθεσε, στρέφοντας τα πυρά του στους Ελληνοκύπριους, «καταρρίπτουν τον μύθο που καλλιεργείται από ορισμένους κύκλους ότι όποιος κι αν είναι στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας δεν κάνει καμία διαφορά». Διότι, λέει, «είναι φανερό ότι ο κ. Ακιντζί βρίσκεται σε διάσταση με τις απόψεις που εκφράζει η δεξιά ψευδοκυβέρνηση, η οποία τυγχάνει της στήριξης της Τουρκίας».

Αυτό μπορεί να είναι φανερό, αλλά το πρόβλημά μας είναι να αποδειχθεί ο μύθος; Να αποδειχθεί, δηλαδή, ότι είναι καλύτερα να έχουμε συνομιλητή τον Ακιντζί παρά τον Οζερσάι, για παράδειγμα; Ή τον Ταλάτ παρά τον Έρογλου; Ή τον Ιζέτ Ιζτζάν παρά τον Τατάρ; Ακόμα καλύτερα να είχαμε για συνομιλητή τον Σενέρ Λεβέντ, λέω εγώ.

Αλλά, αυτά τα παραμύθια πρέπει να σταματήσουμε να τα λέμε στους εαυτούς μας για να περνάει ο καιρός και να έχουμε κάτι να λέμε θεωρητικολογώντας ακατάσχετα. Εκτός κι αν δεν είναι το αποτέλεσμα που ψάχνουμε πλέον, αλλά να έχουμε απέναντί μας έναν καλό άνθρωπο να κάνουμε συνομιλίες επ’ άπειρον και πίσω από αυτές, και με τη βοήθειά του, η Τουρκία να εδραιώνει τα τετελεσμένα.

Διότι, η αλήθεια είναι ότι δοκιμάστηκε και ο Ακιντζί και ο Ταλάτ και κατά την παρουσία τους δεν έπαψε ούτε λεπτό να κάνει κουμάντο η Άγκυρα. Ούτε στις διαπραγματεύσεις, ούτε και στην πολιτική της για τη διαχείριση των κατεχομένων και του κατοχικού καθεστώτος.

Τι συμβαίνει σήμερα; Ο Οζερσάι και ο Τατάρ συνεργάστηκαν κι έστησαν «κυβέρνηση». Ο Τατάρ ανέλαβε τον ρόλο του «πρωθυπουργού» με το ενδεχόμενο (μάλλον, με τη συμφωνία) σε ένα χρόνο ο Οζερσάι να αναλάβει τον ρόλο του «προέδρου», μαζί και τις συνομιλίες στη θέση του Ακιντζί.

Έτσι ξεκίνησε κι επίσημα η σύγκρουση Ακιντζί – Οζερσάι, που προφανώς θα διαρκέσει ώς τις «προεδρικές» εκλογές του 2020. Μέχρι στιγμής, η Άγκυρα ευνοεί τον Οζερσάι και ο Ακιντζί προφανώς θα παλέψει μόνος του, προτάσσοντας την ΔΔΟ και όχι άλλες λύσεις, όπως άρχισαν να μιλούν Τατάρ και Οζερσάι συμπλέοντας απόλυτα με τον Τσαβούσογλου.

Φυσικά, ο Ακιντζί θα προσπαθήσει να πείσει τους Τουρκοκύπριους ψηφοφόρους, αλλά μήπως πρέπει να κάνουμε πως δεν βλέπουμε ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι λιγότεροι από τους έποικους, που θα ψηφίσουν όποιον τους υποδείξει η Άγκυρα;  Άντε να ευχόμαστε να παραμείνει ο Ακιντζί συνομιλητής επειδή είναι καλός άνθρωπος και μπορεί κάποια στιγμή να επαναστατήσει κατά της Τουρκίας και να ζητήσει αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Λέμε, τώρα.

Άντε να δεχθούμε ότι καταρρίφθηκε ο μύθος, που λέει ότι «όποιος κι αν είναι στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας δεν κάνει καμία διαφορά». Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί και τώρα και πάντα, είναι ότι δεν είναι μόνο με τον Ακιντζί, ούτε μόνο με τον Σενέρ Λεβέντ, που θα εφαρμόσουμε την όποια συμφωνία με τα παρελκόμενά της, εκ περιτροπής, βέτο και τέτοια.

Είναι κυρίως, με αυτούς, που ελέγχονται απόλυτα από την Άγκυρα και τους ανεβοκατεβάζει να την εκπροσωπούν στο κατοχικό καθεστώς όποτε κάνει κέφι. Είναι με τον Οζερσάι, με τον Τατάρ, με τον Ερτουγρούλογλου, με τον Οζγκιουργκιούν, με τον Γιαβούζ Εκμεκτσί, του κόμματος Αναγέννηση (των εποίκων), που έγραφε τον περασμένο Φεβρουάριο ότι «αν ο Ατατούρκ ήταν ζωντανός θα κρεμούσε στην Πύλη Κερύνειας όσους αγαπούν τους Ελληνοκύπριους»…

Κυρίως, όμως, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας αν ξεχνούμε ότι όσο διαρκούσαν οι συνομιλίες Αναστασιάδη – Ακιντζί, η ομάδα των διαπραγματευτών μας, έβλεπαν έκπληκτοι τον Ακιντζί να μεταφέρει στο τραπέζι των συνομιλιών προτάσεις που εξυπηρετούσαν την Άγκυρα και όχι τους Τουρκοκύπριους και την Κύπρο. Επιτέλους, τουλάχιστον, ας μην συνεχίζουμε την πολιτική των ψευδαισθήσεων, δεν θα καταλήξουμε πουθενά έτσι.
Άριστος Μιχαηλίδης, phileleftheros.com