... πέρα από την αποσυντόνιση της κοινωνίας.
Από το πρωί της Τετάρτης μέχρι και το απόγευμα της ίδιας ημέρες, ξεκίνησαν οργανωμένες επιθέσεις (Ρουβίκωνα, Αντιεξουσιαστών) με πρώτη και ιδιαίτερα συμβολική αυτή στην οικία του Αμερικανού Πρέσβη.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, σε εκδήλωση παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του τομεάρχη Άμυνας και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Κικίλια, του πρ. υπουργού Νότη Μηταράκη και της τομεάρχου Πολιτισμού και πρώην υπουργού της ΝΔ Όλγας Κεφαλογιάννη, ομάδα αντιεξουσιαστών χωρίς να παρεμποδιστεί από κανέναν, πραγματοποίησε επίθεση.
Την ίδια ακριβώς ώρα, στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε επίθεση στην ομιλία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη από αντιεξουσιαστές με την αστυνομία και πάλι να είναι σε στάση θεατή.
Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, έχει οδηγήσει τον Ελληνικό λαό σε μια τέτοια κατάσταση, όπου μια δυναμική αντίδραση του κράτους για την εξάλειψη αυτής της βίας, δεν είχε την υποστήριξη των πολιτών.
Όμως η Ελληνική αστυνομία (ενώ μπορεί) έχει περιέλθει σε έναν ρόλο παρατηρητή, ενώ επέμβαση του στρατού όπως στην περιοχή των Εξαρχείων είναι κάτι που θα ήταν αδιανόητο για την κοινωνία. Ένα σώμα της αστυνομίας με στρατιωτικά χαρακτηριστικά είναι κάτι που θα το αποδεχόταν πολίτες και κόμματα. Εδώ ακριβώς είναι και ο ρόλος του παρακράτους, που οι δράσεις του οδηγούν σε αυτή την απόφαση.
