Ένα σημαντικό σώμα ψηφοφόρων μπαίνει σε αυτές τις εκλογές. Είναι οι νέοι, τα παιδιά της κρίσης, τα οποία θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό...
... το αποτέλεσμα όλων των φετινών εκλογικών αναμετρήσεων.
Σκεφτείτε ότι εκτός από τους νέους ψηφοφόρους τεσσάρων ετών φέτος προστίθενται και οι 17χρονοι, στους οποίους δίνεται η δυνατότητα να ψηφίσουν.
Οι υποψήφιοι ευρωεκλογών, βουλευτικών, περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, θα πρέπει να συνυπολογίσουν αυτούς τους νέους ψηφοφόρους στην εκστρατεία τους. Δεν μπορούν να τους προσεγγίσουν με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά και τα social media ή τα κλασικά ΜΜΕ δύσκολα επίσης επηρεάζουν αυτό το σώμα.
Είναι συμπολίτες μας, οι οποίοι έχουν άλλα ενδιαφέροντα, έχουν μεγαλώσει διαφορετικά από την πλειοψηφία, είναι εκτός από νέοι και άνεργοι ή ακόμη στην εκπαιδευτική διαδικασία, έχουν υποστεί τις επιπτώσεις της κρίσης σε πολλά επίπεδα και σε μεγάλο βαθμό απέχουν από τις πολιτικές συζητήσεις.
Σκεφτείτε επίσης ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μεγάλωσαν με τα talk show και τα τηλεοπτικά πολιτικά τραπέζια, ούτε καν με τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, που καθήλωναν την ελληνική κοινωνία, τις ισχυρές (έστω κυριακάτικες) εφημερίδες, δεν ακούν ραδιόφωνο παρά μόνο στο αυτοκίνητο για λίγα λεπτά (στη δουλειά οι υπόλοιποι), μαθαίνουν την επικαιρότητα μέσω κινητού, παρακολουθώντας τα site, που οι ίδιοι επιλέγουν, θεωρούν ότι το Ίντερνετ είναι πεδίο εξάπλωσης των fake news, ενώ έχουν απομυθοποιήσει και το facebook και τα άλλα social media. Μπορεί να έχουν λογαριασμούς, αλλά όχι για να ενημερώνονται από αναρτήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις.
Επειδή αυτό το σώμα των ψηφοφόρων όμως είναι κρίσιμο, διότι σ' αυτές τις εκλογές θα είναι πολλοί περισσότεροι από όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα πρέπει όλοι όσοι εμπλέκονται στην πολιτική να κοιτάξουν πώς θα τους προσεγγίσουν. Πως θα μιλήσουν στη γλώσσα τους, πώς θα καταλάβουν τις επιθυμίες τους και σε πρώτη φάση πώς θα τους πείσουν να προσέλθουν στις κάλπες.
Διότι αν κάποιος μιλήσει με νέους για τις εκλογές θα διαπιστώσει ότι δεν είναι στα ενδιαφέροντά τους ο εκλογικός αγώνας, μιλούν συνήθως απαξιωτικά για τους υποψήφιους και τις παρατάξεις, έχουν ελάχιστες γνώσεις για το παρελθόν και το παρόν στην πολιτική και οι προτεραιότητές τους είναι τελείως διαφορετικές από τις προτεραιότητες όλων των παρατάξεων.
Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι που ζητούν την ψήφο τους κάτι δεν κάνουν καλά. Οι νέοι έχουν τις δικές τους αγωνίες και τα δικά τους προβλήματα, που μέσα στην κρίση δημιουργούν μια μαζική απογοήτευση, για την οποία το βάρος πέφτει στους πολιτικούς. Συνολικά στους πολιτικούς. Είναι λανθασμένη βέβαια αυτή η ισοπεδωτική αντιμετώπιση προσώπων και καταστάσεων, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είναι και αδικαιολόγητη.
Είναι προφανές ότι η πολιτική κουβέντα για τα τραπεζοκαθίσματα, για τις αναπλάσεις, για το μετρό, για το σκοπιανό, για το πράσινο θα έπρεπε να ενδιαφέρει κι αυτούς τους συμπολίτες, αλλά όταν όλη η κοινωνία επενδύει τα τελευταία χρόνια στην έξοδο από την κρίση ή στους τρόπους για να την αντιμετωπίσουμε, αναπολώντας τα αλλοτινά «μεγαλεία», όταν νοικοκυριά έχουν διαλυθεί οικονομικά, όταν η ανεργία χτυπάει κόκκινο, τα χρήματα που μπαίνουν στο σπίτι δεν αρκούν ούτε για τις σπουδές ενός νέου ανθρώπου, η αβεβαιότητα, αν όχι η μαυρίλα, χαρακτηρίζει το μέλλον και κάθε προοπτική για μια καλύτερη ζωή μοιάζει με ουτοπία, οι νέοι –και οι υπόλοιποι- ιεραρχούν.
Και στην ιεράρχηση όχι μόνο οι ατζέντες των κομμάτων, αλλά και οι ατζέντες των αυτοδιοικητικών δεν ταυτίζονται με τις προτεραιότητες των νέων. Πόσω μάλλον με τα όνειρά τους...
Προφανώς και οι παρατάξεις οφείλουν να σκεφτούν με μεγαλύτερη ευρύτητα και το κάνουν. Όμως, έτσι αφήνουν εκτός κουβέντας τα θέματα των νέων. Για την ακρίβεια, οι θέσεις τους πολλές φορές δεν φτάνουν καν στους νέους ψηφοφόρους, διότι δεν έχουν τρόπους επαφής και προσέγγισής τους.
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το σημείο που θα πρέπει να προσέξουν όσοι ασχολούνται με τα κοινά. Να μπορέσει το όποιο μήνυμά τους να φτάσει και στους νέους. Στο μεγάλο κοινό που προστίθεται στους εγγεγραμμένους των εκλογικών καταλόγων, έπειτα από τέσσερα χρόνια χωρίς εκλογές σε οποιοδήποτε επίπεδο και με την προσθήκη των 17χρονων. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα, που θα ήταν κρίμα να το κερδίσει η αποχή.
Τάσος Τασιούλας, voria.gr
