... μιας σχέσης και όχι μιας συναλλαγής.
Στη συνομιλία του με τη δημοσιογράφο Κέιντα Καστρέτσι, ο Τζέιμς Χόουπερ είπε ότι 20 χρόνια μετά την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο ως ιστορία επιτυχίας, αλλά εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι υπάρχει ακόμη πολύ δρόμος.
Δεν έγιναν κατανοητά τα οφέλη
«Πιστεύω ότι ο αναπληρωτής βοηθός Γραμματέας, Μάθιου Πάλμερ, προσπάθησε να ενθαρρύνει την κίνηση πριν από τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες έχουν κολλήσει τους τελευταίους μήνες λόγω της κατάστασης με τις δασμολογήσεις των σερβικών προϊόντων, αλλά νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται ότι είναι μια ιστορική ευκαιρία για το Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία να καταλήξουν σε συμφωνία.
Και αυτό δεν έγινε καλά κατανοητό γενικά από το Κοσσυφοπέδιο, ίσως, και από το λαό του Κοσσυφοπεδίου. Πρόκειται για διαπραγματεύσεις για μια συνολική συμφωνία, όπου το Κοσσυφοπέδιο και η Σερβία θα δημιουργήσουν μια σχέση που δεν υπήρχε ποτέ πριν.
Ο Ντόναλντ Τραμπ – μια νέα πραγματικότητα
Είναι πολύ σημαντικό για τους Κοσοβάρους να συνειδητοποιήσουν ότι το 2016, δημιουργήθηκε μια νέα πραγματικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την εκλογή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Ο πρόεδρος αυτός δεν είναι τόσο αφοσιωμένος στην άμυνα του Κοσσυφοπεδίου, να καταστεί δηλαδή ασπίδα του, όπως ήταν με το Δημοκρατικό Κόμμα ή άλλους Ρεπουμπλικάνους, γι’ αυτό είναι μια πιο επικίνδυνη κατάσταση για το Κοσσυφοπέδιο, επειδή είναι επικίνδυνο να έχουμε έναν εχθρικό γείτονα στα βόρεια σύνορα, σε μια εποχή που δεν μπορεί να έχει την ίδια ασπίδα όπως στο παρελθόν, δηλαδή μια ομπρέλα ασφάλειας από τις ΗΠΑ.
Αυτή είναι, λοιπόν, μια εξαιρετική ευκαιρία, και εξαιρετικά αναγκαία για να τερματισθεί η εχθρότητα, ή τουλάχιστον, μια σημαντική μείωση της εχθρότητας, γιατί αυτή είναι η κατάσταση.
Σκοπός δεν είναι η συναλλαγή
Νομίζω ότι ο λαός του Κοσσυφοπεδίου και πολλοί φορείς της χάραξης πολιτικής έχουν παρερμηνεύσει το είδος των διαπραγματεύσεων για τις οποίες μιλάμε. Βλέπουν τις συνομιλίες με τη Σερβία ως συναλλαγή, δηλαδή, υπάρχει η πεποίθηση «να πάρει το Κοσσυφοπέδιο περισσότερα από τη Σερβία και αυτό θα είναι τόσο το καλύτερο με το Κοσσυφοπέδιο». Με αυτήν την οπτική γωνία βλέπουν το ζήτημα των συνόρων.
Αλλά, η δημιουργία μιας σχέσης είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, σε μια διαπραγμάτευση ως συναλλαγή, το έδαφος είναι αυτοσκοπός, αλλά σε μια σχέση περιφερειακή είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί ο στόχος. Η ίδια η περιοχή δεν είναι ασφαλής, και η διαπραγμάτευση μπορεί να προσφέρει εργαλεία για την ασφάλεια και τη νομιμοποίηση μιας κατάστασης με την αναγνώριση ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι το Κοσσυφοπέδιο πρέπει αναμφίβολα να σκεφθεί να εξασφαλίσει τα οφέλη από τη συμφωνία.
Δεν το αντιλαμβάνεται ο Ραμούς Χαραντινάι
Δεν νομίζω ότι ο πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου κατανοεί τις διαπραγματεύσεις, όπως τις εξηγώ, ως τρόπο οικοδόμησης μιας σχέσης με τη Σερβία και όχι ως τρόπο για να κερδίσει κάτι. Το Κοσσυφοπέδιο ωφελείται εάν η Σερβία πιστεύει ότι έχει κερδίσει αρκετά για να επικυρώσει μια συμφωνία και να την εφαρμόσει και πιστεύω ότι μπορεί να φθάσει σε μια συμφωνία».
[Πηγές: zeriamerikes, βαλκανικό περισκόπιο]
