Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα αποτελέσουν
και πρόκριμα για τις εθνικές, είτε αυτές γίνουν ταυτοχρόνως, είτε σε μέλλοντα
χρόνο. Και τούτο διότι, παρά τις επίσημες διακηρύξεις περί ανεξάρτητης
αυτοδιοίκησης...
... τα δύο κόμματα εξουσίας πράττουν τα εντελώς αντίθετα.
Η Ν.Δ., ως αστικό κόμμα, πάντα είχε πρόβλημα με αρνήσεις
στελεχών της να υπακούσουν στις εντολές της ηγεσίας, γι’ αυτό και οι
αποκαλούμενοι αντάρτες υποψήφιοι είναι κυρίως εκ του χώρου της. Όμως, στους
τρεις μεγάλους Δήμους της χώρας -Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης-, οι
αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν πολιτικό χρώμα, και έτσι οι αντάρτες ήσαν
ελάχιστοι και μικρής εμβέλειας.
Οι επιλογές των υποψηφίων από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στους
τρεις αυτούς Δήμους, κατά τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά το 2010, με την
αγαστή συνεργασία Σαμαρά-Βενιζέλου, υπήρχαν σοβαρές υπόνοιες συνεννόησης των
δύο αυτών κομμάτων, να δοθεί η δημαρχία της Θεσσαλονίκης στο ΠΑΣΟΚ και του
Πειραιά στη Ν.Δ.
Φαίνεται όμως, πως η αποδυνάμωση λόγω Μνημονίου των δύο τότε
κομμάτων εξουσίας, αποδυνάμωσε και την κομματική πειθαρχία και συνοχή, και ο
Δήμος του Πειραιά δεν βρέθηκε στο κόμμα της Ν.Δ.
Υπήρξε και για τις τωρινές εκλογές η απόφαση της Ν.Δ. να
δώσει χρίσμα μόνον στους τρεις μεγάλους Δήμους, αφήνοντας τους ψηφοφόρους να
επιλέξουν στους άλλους Δήμους, μεταξύ των πολλών στελεχών της που δήλωσαν την
πρόθεσή τους να εκτεθούν ως υποψήφιοι.
Εκείνο που συμβαίνει στην πράξη, τόσο στους μεγάλους Δήμους,
όσο και στους πολλούς μικρότερους, είναι να δημιουργείται η αίσθηση ενός
ανταγωνισμού μεταξύ των Νεοδημοκρατών, που σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει το
ενδεχόμενο να εκδηλωθεί η πικρία των αποκλεισμένων από κόμμα, είτε με εκδικητική
ψήφο, είτε με ελλιπές ενδιαφέρον για υποστήριξη τω υποψηφίων του κόμματος.
Και τούτο επειδή, μπορεί η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. να δήλωσε
πως δίδει χρίσμα μόνον στους τρεις μεγάλους Δήμους, όμως είτε εξ ελλιπούς
ενημερώσεως είτε σιωπηρώς, σε πολλούς Δήμους το χρίσμα το έχουν δώσει οι
νομαρχιακές επιτροπές του κόμματος, ως μη όφειλαν. Από τα αποκλεισμένα από την
εύνοια του κόμματος στελέχη, άλλοι θα απενεργοποιηθούν, άλλοι ίσως στραφούν και
κατά του κόμματος.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, εξ αδυναμίας να επιτύχει θετικά αποτελέσματα
κατερχόμενος αποκλειστικώς με δικούς του υποψηφίους επιδιώκει την σύμπλευση με
άλλες κεντροαριστερές δυνάμεις, επιδιώκοντας προφανώς να καρπωθεί ο ίδιος το
όποιο κέρδος από τα αποτελέσματα.
Είναι φανερό, πως παρά τις προσπάθειες του Α. Τσίπρα για
άνοιγμα στον κεντροαριστερό χώρο, οι προσπάθειες δεν εστέφθησαν από επιτυχία.
Προσελκύστηκαν κεντροαριστεροί, και
δεξιοί, της σειράς χωρίς μεγάλη πολιτική εμβέλεια, και είναι άγνωστο αν αυτό
ωφελήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ή αν στρέψει ψηφοφόρους του σε αμιγώς αριστερά κόμματα.
Θέλω πάντως να προσθέσω, ότι οι κανόνες και οι νόμοι πάντοτε
θα παραβιάζονται, είτε βιαίως είτε με παραθυράκια, είτε με ανοχή της κεντρικής
εξουσίας, όσο το πολιτιστικό επίπεδο των λαών βρίσκεται χαμηλά επίπεδα. Και
αυτό θα συμβαίνει, όσο οι πραγματικώς πνευματικοί βρίσκονται στο περιθώριο,
όπου τους τοποθέτησε το πολιτικό σύστημα, για να επιβάλει κομματικές
μετριότητες.
Είναι ενδεικτικό το κατωτέρω απόσπασμα από τον
αριστουργηματικό "Αύγουστο" του John Williams, σε
μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου: «Ο νόμος δεν μπορεί να στηρίξει το πνεύμα, ούτε
να γεννήσει την επιθυμία της αρετής. Αυτή είναι δουλειά του ποιητή ή του
φιλοσόφου, που πείθουν επειδή ακριβώς δεν έχουν τη δύναμη να επιβάλουν. Η
δύναμη που έχει η εξουσία δεν μπορεί να νομοθετήσει ενάντια στα πάθη της
ανθρώπινης καρδιάς, όσο κι αν τα πάθη αυτά απειλούν να καταλύσουν την τάξη».
Ο Μακεδών
