Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλεί ο ξαφνικός έρωτας του Αλέξη Τσίπρα με τους Ισπανούς σοσιαλιστές που κέρδισαν τις εκλογές.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και κορυφαία στελέχη...
... του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν να πανηγυρίσουν γιατί ένα σοσιαλιστικό κόμμα, που δεν έχει ουδεμία σχέση με Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, στο οποίο ανήκει το κόμμα του Τσίπρα, νίκησε τη δεξιά στην Ισπανία. Είναι τόσο αστείο όλοι αυτοί που αγκαλιάζονταν με τους Podemos, οι οποίοι απογοήτευσαν και καταρρέουν, να ορκίζονται πλέον στον Σάντεθ και στη νίκη του.
Τι σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους σοσιαλιστές; Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί που συγκυβέρνησαν επί τέσσερα χρόνια με ένα ακραίο, λαϊκίστικο κόμμα της δεξιάς στην Ελλάδα, με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές; Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα αλλά μπορεί να προσεγγιστεί με δύο τρόπους.
Ο πρώτος είναι το αποτυχημένο ιδεολογικό – πολιτικό αφήγημα του κ. Τσίπρα και το στρατηγικό κενό στο οποίο βρίσκεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός ακραίου, νεοφιλελεύθερου δεξιού κόμματος. Όχι μόνο στην οικονομική πολιτική με τον στραγγαλισμό των παραγωγικών τάξεων της χώρας.
Αλλά και με τον απόλυτο αυταρχισμό που επέδειξαν σε συγκεκριμένες ομάδες πολιτών, με την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης κατά των πολιτικών αντιπάλων, με το ρουσφετολογικό σύστημα που δημιούργησαν προκειμένου να φτιάξουν ένα άθλιο κομματικό κράτος.
Ετσι, λοιπόν, οι μόνοι που δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν για τη νίκη των προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία και την υποχώρηση της Δεξιάς είναι οι Συριζαίοι. Ακόμη κι αν προσπαθούν όλον αυτό τον καιρό να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι συγκυβερνούσαν με τους ΑΝΕΛ.
Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννήθηκε και μεγάλωσε στα χρόνια του ακραίου λαϊκισμού, στις πλατείες των αγανακτισμένων, αγκαλιά με τους Χρυσαυγίτες. Λες και δεν θυμόμαστε ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αγκαλιά και με τον Ίγκλεσιας των Podemos, ασχέτως αν τα έσπασαν στη συνέχεια. Τότε που οι δυο τους ήταν η… ελπίδα της Ευρώπης αλλά τώρα ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνει ότι δεν τους γνωρίζει.
Είναι φανερό ότι το αδιέξοδο του Τσίπρα είναι αυτό που τον οδηγεί να αγκαλιάσει χωρίς πρόβλημα και τον Σάντσεθ. Είναι απλά μια πράξη του έργου «διεμβολισμός της Κεντροαριστεράς», συμμετοχή στις συνεδριάσεις του κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, αστείες εκδηλώσεις με ομιλητή έναν κάποιον ανύπαρκτο Ούντο Μπούλμαν.
Ακόμη και τώρα αν ρωτήσει κάποιος έναν οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ ποιον στηρίζει το κόμμα για πρόεδρο της ΕΕ, δεν θα μπορέσει να σου απαντήσει. Η δε προοδευτική συμμαχία έχει καταντήσει το ποιο σύντομο ανέκδοτο της Κεντροαριστεράς, καθώς οι Τζουμάκας, Ραγκούσης, Θεοχαρόπουλος, Μωραϊτης, Ξενογιαννακοπούλου και κάποια άλλα ανύπαρκτα στην κοινωνία ή τελειωμένα πολιτικά στελέχη δεν μπορούν να δώσουν ένα ευρύτερο μέτωπο κατά της Δεξιάς.
Ο Αλέξης Τσιπρας είναι εγκλωβισμένος στα αδιέξοδά του σε μια χρονική στιγμή που κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έβλεπαν με κακό μάτι τη δημιουργία ενός νέου κόμματος. Όπως αναφέρει το Βήμα της Κυριακής:
«Η συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ του μέλλοντος έχει ανοίξει για τα καλά στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται οι διαφορετικές οπτικές που θα βρεθούν αντιμέτωπες την επόμενη μέρα. Για κάποιους η Προοδευτική Συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με ευρύτερες δυνάμεις του πρώην ΠαΣοΚ και της εκσυγχρονιστικής Κεντροαριστεράς είναι το όχημα για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στη μετεκλογική φάση.
«Τα κόμματα που δεν αλλάζουν πεθαίνουν ή μεταλλάσσονται σε κάτι που δεν θέλουν. Με αυτή την έννοια και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει» διαπίστωσε προ ημερών ο εξάδελφος του Πρωθυπουργού και διευθυντής του οικονομικού του γραφείου, Γ. Τσίπρας, πυροδοτώντας εσωκομματικές αντιδράσεις αλλά και εύλογες απορίες για το «πού πάμε».
Οι δηλώσεις του δεν έγιναν εν κενώ, καθώς στο Μέγαρο Μαξίμου κάποιοι απεργάζονται τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι ευρύτερο, σε κάτι «πλατύ», τόσο ώστε να χωρέσει όλες τις ετερόκλητες δυνάμεις που στήριξαν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015.
Ο κ. Τσίπρας το οριοθέτησε ακριβώς με αυτά τα χαρακτηριστικά σημειώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει πιο οργανικά, πολιτικά, να εκφράζει όλον τον κόσμο που τον στήριξε εκλογικά το 2015 σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και θα τον ξαναστηρίξει και τώρα».
Κάποιοι υποπτεύονται ότι ο εξάδελφος λειτουργεί ως «λαγός» –ή «αυτόκλητος λαγός», όπως έλεγε στέλεχος της Κουμουνδούρου– όσων επιθυμούν διακαώς τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «κόμμα-“σούπα”» όπως έχει πει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ή σε έναν «σοσιαλδημοκρατικό “χυλό”» όπως λένε κάποιοι άλλοι.
Οι επίμαχες δηλώσεις ήλθαν σε μια περίοδο κατά την οποία παρατηρείται κάποια κινητικότητα που προς το παρόν περιορίζεται σε τροχιοδεικτικές διαρροές από το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου κατά όσων βλέπουν με ανησυχία τα σενάρια περί μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και απώλειας της αριστερής του φυσιογνωμίας – ή τουλάχιστον ό,τι απέμεινε από αυτήν μετά τη «βίαιη ωρίμαση» στα χρόνια του μνημονίου.
Αν και όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ συνομολογούν ότι το κόμμα ως κόμμα βρίσκεται σε αναντιστοιχία προς τις κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζει και ότι η σύγκλιση με ευρύτερες κεντροαριστερές δυνάμεις είναι στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ που ανοίγει νέους ορίζοντες στην πορεία συγκρότησης ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, ωστόσο είναι διαφορετικές οι προσεγγίσεις και οι επιδιώξεις που φαίνεται ότι καλλιεργούνται στο παρασκήνιο.
Μεταξύ εκείνων που βρίσκονται κατά καιρούς στο «στόχαστρο» των ένθερμων θιασωτών της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος έχει ταχθεί κατά της «πασοκοποίησής» του και υπέρ της συμμαχίας Αριστεράς – Πράσινης Αριστεράς και Σοσιαλδημοκρατίας, χωρίς νεοφιλελεύθερες αναφορές, αλλά και ο γραμματέας του κόμματος Π. Σκουρλέτης, ο οποίος έχει καταστήσει σαφές ότι «η αξία αυτού του εγχειρήματος είναι ότι δεν πρόκειται για έναν νέο πολιτικό φορέα, πολύ δε περισσότερο δεν πρόκειται για έναν νέο πολιτικό φορέα που πάει να υποκαταστήσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας».
Ως «βαρίδι» στις όποιες διεργασίες μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν κάποιοι και κορυφαίους κομματικούς παράγοντες, όπως ο Ν. Φίλης, ο Ν. Βούτσης κ.ά.
Συμμαχίες
Αν και όλοι επενδύουν στο εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας – στο έδαφος της ισοτιμίας όπως αποτυπώθηκε στα όργανα αλλά και στο ευρωψηφοδέλτιο – και στην αναγκαιότητα των συμμαχιών στη βάση των συγκλίσεων που δρομολογούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο μεταξύ Αριστεράς – Πράσινων και Αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας, ωστόσο ποτέ δεν έχει τεθεί σε επίπεδο κόμματος το ενδεχόμενο μετατροπής του σε Κεντροαριστερά της Ελλάδας ή πολύ περισσότερο «πασοκοποίησής» του.
Ο Αλ. Τσίπρας σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του σχολίασε ότι έχει «καταντήσει ανέκδοτο» η συζήτηση για το νέο ΠαΣοΚ, υπογραμμίζοντας ότι «αυτό το οποίο κάνουμε στην ουσία είναι να ενδυναμώνουμε τα χαρακτηριστικά, τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά μιας Αριστεράς του 21ου αιώνα».
Εχει τη σημασία του εξάλλου το γεγονός ότι την ημέρα που έγιναν οι δηλώσεις του πρωθυπουργικού συνεργάτη, ο οποίος διαπίστωνε «καθυστέρηση στο τι ήταν το παλιό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και του τι μπορεί σήμερα να εκφράσει», εμφανίζοντας την Προοδευτική Συμμαχία ως «το όχημα» για να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι άλλο, προφανώς πέρα από αυτό που η Κουμουνδούρου ορίζει ως «συμμαχία διακριτών πολιτικών δυνάμεων», ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης φρόντιζε να προσγειώσει τα πράγματα.
Ετσι, ενώ το στέλεχος του Μαξίμου όταν ρωτήθηκε αν μπορεί να μετατραπεί σε ενιαίο κόμμα η Προοδευτική Συμμαχία δεν απέκλεισε τίποτα για το μέλλον, ο κ. Παπαδημούλης έσπευσε να διευκρινίσει ότι «δεν σκοπεύει η Προοδευτική Συμμαχία να γίνει κόμμα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει χαρακτήρα». Ακόμα και ο προερχόμενος από το ΠαΣοΚ Αντ. Κοτσακάς έχει δηλώσει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ΠαΣοΚ», κρίνοντας ότι «είναι απαραίτητο να παραμείνει στον χώρο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις οι οποίες θα έρχονται στην επιφάνεια μέχρις ότου αναμετρηθούν στο εσωκομματικό πεδίο. Οπως επισημαίνει έμπειρος κομματικός παράγοντας ο σχηματισμός ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία «αποτελεί ένδειξη ωρίμανσης και φερεγγυότητας για τη συμμαχία που θα στηρίξει το αφήγημα της δεύτερης τετραετίας», ωστόσο, όπως σπεύδει να ξεκαθαρίσει, «οτιδήποτε άλλο για μετασχηματισμούς, μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. είναι μόνο στο μυαλό όσων τα προπαγανδίζουν».
Επισημαίνει δε ότι «το φάρμακο για να αντιμετωπιστεί η επικίνδυνη στασιμότητα που επικρατεί δεν είναι να αλλάξουμε χώρο, αλλά ένα πιο ταυτοτικό, μαζικό και σύγχρονο αριστερό κόμμα». Ενώ τονίζει ότι η ανάγκη αυτή «δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ με το επιχείρημα ότι δήθεν οι μάζες απαιτούν να γίνουμε το κόμμα της Κεντροαριστεράς και να αφήσουμε πίσω την Αριστερά ως βαρίδι».
