«Είναι σίγουρο ότι αυτό θα είναι κακό», δήλωσε [δείτε τα βίντεο]...
... ο αρχιτέκτονας Roberto Chiotti στο The Catholic Register. «Ξέρετε, την θεολογία μας την παγώνουν, την εξαφανίζουν».
Ο Robert Pajot της Εθνικής Εμπιστοσύνης παραιτείται εν πολλοίς από το γεγονός ότι πολλά κτίρια του Καναδά με σταυρούς πάνω τους γίνονται πλεονάσματα στις ανάγκες της κοινωνίας. «Ναι, θα χάσουμε λίγο. Ναι, μερικοί μπορεί να είναι εμπορικοί», είπε.
Υπάρχουν περίπου 27.000 τόποι λατρείας στον Καναδά, πράγμα που σημαίνει ότι το ένα τρίτο περίπου θα πωληθεί, θα κατεδαφιστεί ή θα εγκαταλειφθεί κατά την επόμενη δεκαετία. Αλλά δεν είναι όλα κακά νέα. Στην Αρχιεπισκοπή του Τορόντο, για παράδειγμα, δεν προβλέπεται καμία διακοπή. Η Αρχιεπισκοπή έχει χτίσει σχεδόν μια εκκλησία ετησίως από τη στροφή του 21ου αιώνα.
«Η Αρχιεπισκοπή του Τορόντο είναι ευλογημένη για να έχει μεγάλο πληθυσμό μεταναστών εμπλεκόμενο στην πίστη τους τοπικά, μέρος του λόγου για τον οποίο γιορτάζουμε με το κοινό σε περισσότερες από 35 γλώσσες κάθε εβδομάδα», δήλωσε ο Neil MacCarthy, εκπρόσωπος αρχιεπισκόπου.
Αυτό είναι μια έντονη αντίθεση με την αγροτική και μικρή πόλη Nova Scotia, όπου η επισκοπή της Antigonish έχει κλείσει ήδη το 30 τοις εκατό των εκκλησιών της τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ο πατέρας Don MacGillivray, εκπρόσωπος της επισκοπής, αναμένει ότι θα κλείσουν περισσότεροι ναοί.
Η ιστορία είναι παρόμοια στο New Brunswick και το Κεμπέκ, όπου μεγάλος αριθμός εκκλησιών έχουν κλείσει ή είναι πλακοστρωμένοι για να κλείσουν. Δεκάδες καθολικές και προτεσταντικές εκκλησίες σε μικρές πόλεις του Δυτικού Καναδά και στο νοτιοδυτικό Οντάριο κλείνουν για χρόνια.
Σύμφωνα με τον κανόνα, οι τελικές αποφάσεις για το κλείσιμο των καθολικών εκκλησιών, τη συγχώνευση ενοριών και την εξεύρεση άλλων χρήσεων για κτίρια ανήκει αποκλειστικά στον επίσκοπο. Αλλά στο Antigonish, ο MacGillivray προσπάθησε πάντα να εμπλέξει τη λατρευτική κοινότητα. Θα συναντηθεί με την ενορία, θα καθορίσει τις οικονομικές υποχρεώσεις τους και τις δημογραφικές πραγματικότητες από άποψη ενοριών, στη συνέχεια θα ζητήσει προτάσεις.
Σε μέρη όπως το Antigonish, δεν είναι μόνο ο μειούμενος αριθμός ενοροών ή η ικανότητά τους να πληρώσουν για τις επισκευές και τη συντήρηση που απαιτεί μια παλιά εκκλησία. Υπάρχει επίσης ένας μειούμενος αριθμός ιερέων. Ωστόσο, ο MacGillivray αμφισβητεί την ιδέα ότι η έλλειψη ιερέων οδηγεί αποφάσεις για τη συγχώνευση των ενοριών και των στενών εκκλησιών.
Πέρυσι, το Βατικανό διοργάνωσε διάσκεψη για τον παροπλισμό και την επαναχρησιμοποίηση των κτιρίων εκκλησιών και στη συνέχεια εξέδωσε 14 σελίδες κατευθυντήριων γραμμών για τους επισκόπους. Η κατοχή σε παλαιά κτίρια για χάρη της κατοχής δεν είναι καλή ιδέα, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές.
«Οι εκκλησίες που εγκαταλείπονται ή βρίσκονται σε επικίνδυνη κατάσταση συνιστούν πράγματι αντιπαραθέσεις», ανέφεραν οι κατευθυντήριες γραμμές Η άποψη του Βατικανού είναι ότι εάν η κοινότητα, το κράτος ή η τοπική τουριστική βιομηχανία επιθυμεί να διατηρήσει κτίρια για την ιστορική και κληρονομιά τους, πρέπει να βρουν τρόπους να πληρώσουν γι' αυτούς.
Στον Καναδά, το Κεμπέκ είναι η μόνη επαρχία που κάνει αυτό, με το Conseil du patrimoine religieux du Quebec. Κάθε χρόνο το ταμείο πληρώνει για την ανακαίνιση και την αποκατάσταση των εκκλησιών σε ολόκληρη την επαρχία. Αυτό σημαίνει ότι ένας δήμος ή επαρχία που δεν θα πληρώσει τίποτα για τη συντήρηση του κτιρίου μπορεί να υπαγορεύσει ανακαινίσεις και να επιβάλει περιορισμούς που μπορεί να εκδιώξουν τους πιθανούς αγοραστές και να μειώσουν την τιμή του ακινήτου.
Αλλά ακόμη και το κίνημα κληρονομιάς δεν θεωρεί πάντα την ονομασία κληρονομιάς ως την καλύτερη λύση. Ο Pajot το αποκαλεί «αμβλύ μέσο για να επιβραδύνει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, για να επιτρέψει στην κοινότητα να εμπλακεί στη συζήτηση».
