Αυτό, πρώτη φορά γίνεται στην Iστορία μας. Οι εκπρόσωποι ενός Κινήματος που αποτελείται εξολοκλήρου από Τουρκοκύπριους συμμετέχουν...
... στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.
Το Κίνημα Γιασεμί. Στην Πορτογαλία το γαρύφαλλο. Στη Γαλλία το τριαντάφυλλο. Στην Κύπρο το γιασεμί. Με το γαρύφαλλο και το τριαντάφυλλο άλλαξαν πολλά. Θα αλλάξουν και με το γιασεμί. Το Γιασεμί θα είναι πρωτοπόρος στον δρόμο του κτισίματος της ειρήνης που επιθυμείται τόσα χρόνια σε αυτό το νησί, του γκρεμίσματος του ρατσισμού και του σοβινισμού και του τερματισμού της κατοχής. Οι υποψήφιοι κατέρχονται ως απλοί στρατιώτες γι’ αυτό τον στόχο.
«Γιατί όλοι είναι Τουρκοκύπριοι;», με ρώτησε ένας Ελληνοκύπριος φίλος μου. «Όχι, όλοι είναι Κύπριοι», του είπα. Και αυτή τη φορά τον ρώτησα εγώ: «Μήπως ρώτησες τα ελληνοκυπριακά κόμματα γιατί όλοι είναι Ελληνοκύπριοι;» Τόσα χρόνια δεν τους υποβάλαμε αυτή την ερώτηση. Γιατί δεν βάζουν καθόλου Τουρκοκύπριους στα ψηφοδέλτιά τους;
Σε αυτές τις εκλογές εδέησε το ΑΚΕΛ και έβαλε στο ψηφοδέλτιό του έναν Τουρκοκύπριο. Και αυτός είναι από τον νότο, όχι από τον βορρά. Δεν είναι ένας υποψήφιος που βιώνει τα προβλήματα στα οποία πνίγεται η τουρκοκυπριακή κοινότητα. Είναι κάποιος που δεν είπε την παραμικρή λέξη ακόμα και για την επίθεση λιντσαρίσματος κατά της εφημερίδας μας, που είναι η πιο βίαια ενέργεια η οποία συνέβη μετά το 1974. Ένας Τουρκοκύπριος που δεν μπορεί να αποκαλέσει κατοχή την κατοχή.
Δεν είδαμε καθόλου στην ατζέντα του προβλήματα που καρφώνονται στην πλάτη μας σαν μαχαίρι, όπως η αστυνομία, τα δικαστήρια, η εκπαίδευση, η υγεία, η εκστρατεία των θρησκευτικών ταγμάτων και ο πληθυσμός. Σε τι ωφελεί αν κάποιος που λέει ότι αντιτίθεται στον ρατσισμό, ο οποίος βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη, δεν βλέπει τον ρατσισμό στην ίδια του τη χώρα, δεν ακούει τις φωνές ’ο Αλλάχ είναι μεγάλος’ στις πλατείες και δεν υψώνει καθόλου τη φωνή του εναντίον της κατοχής;
Ναι, πρώτα απ’ όλα είμαστε Κύπριοι. Δεν διαχωρίζουμε τον εαυτό μας σε Τούρκους και Έλληνες. Είμαστε όπως είπε ο Ναζίμ. Είχε πει: «Εσύ είσαι Ρώσος, εγώ είμαι Τούρκος, αλλά είμαστε και οι δύο κομουνιστές». Και εμείς λέμε: «Εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαι Τούρκος, αλλά είμαστε και οι δύο Κύπριοι».
Και λέμε και το εξής: Αν δεν αντιταχθείς εσύ, Αν δεν αντιταχθώ εγώ, Αν δεν αντιταχθεί αυτός, Πώς θα φύγει ο κατακτητής από την πατρίδα μας; Κάποτε, κατά την περίοδο της υπόγειας δράσης, όταν τα μέλη της οργάνωσης αλώνιζαν, επιχειρήσαμε να ιδρύσουμε μιαν οργάνωση. «Η Ένωση Δυνάμεων Τουρκοκυπρίων Επαναστατών».
Ακόμα δεν υπήρχε κανένα πολιτικό κόμμα. Ήταν παραμονές της δεκαετίας του 1970. Μαζευτήκαμε περίπου σαράντα άτομα. Ήρθαν πολλοί. Δυστυχώς διαλυθήκαμε μετά που κάποιοι διέρρευσαν τον κατάλογο με τα ονόματα όλων μας. Δεν καταφέραμε να ιδρύσουμε την οργάνωση. Μπορέσαμε να κάνουμε δύο συναντήσεις όλες κι όλες.
Τι θυμάμαι πιο πολύ από εκείνες τις συναντήσεις; Την ερώτηση που υπέβαλε προς όλους μας ο Τουργκούτ Αφσάρογλου: «Τι πράγμα που έχουμε θα θέσουμε επί τάπητος σε αυτό τον αγώνα;» Όταν δεν έβγαλε άχνα κανένας, ο Τουργκούτ ξαναρώτησε: «Μπορούμε να θέσουμε επί τάπητος τη ζωή μας;» Φαίνεται ότι τρόμαξε τους πάντες. Ο αριθμός εκείνων που ήρθαν στη δεύτερη συνάντηση μειώθηκε κατά το ήμισυ.
Μήπως είναι δυνατόν να πάρει κανείς τα δικαιώματά του χωρίς να καταβάλει τίμημα σε αυτό τον παλιόκοσμο; Μήπως δεκάδες χιλιάδες δεν έδωσαν τις οκτώ χιλιάδες για να μπορούν να τρώνε όλοι μαζί τα μελένια σύκα, να βγάζουν όλοι μαζί τα δίχτυα από τα νερά και να μπορούν να λένε στα πάντα όλοι μαζί και παντού;
Οι φίλοι που συμμετέχουν στο Κίνημα Γιασεμί και κατέρχονται υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές ξεκίνησαν γνωρίζοντάς το αυτό. Ποιοι είμαστε εμείς; Είμαστε Κύπριοι πατριώτες τους οποίους ανακήρυξε εχθρούς του το καθεστώς με τα ισλαμιστικά μυαλά στην Τουρκία. Εμπνεόμαστε από τους επαναστάτες που δεν έχασαν καθόλου το επαναστατικό τους πνεύμα ακόμα και καθώς βάδιζαν προς το ικρίωμα και δεν έδειξαν κανένα σημάδι φόβου για πείσμα του εχθρού.
Εμπνεόμαστε από τον Αυξεντίου. Εμπνεόμαστε από τον Αϊχάν Χικμέτ. Η αγάπη μας για την ειρήνη είναι η αγάπη του Φετχί Ακιντζί, του Μαραθεύτη, του Σουππουρή, του Σουάτ Καφαντάρ και όλων όσοι όπως αυτοί δεν απώλεσαν την αγάπη για την ειρήνη παρά τα όσα έζησαν, παρά το γεγονός ότι έχασαν τα πιο κοντινά τους άτομα.
Αν δεν τολμούσαμε να πληρώσουμε τίμημα, μήπως θα ξεκινούσαμε αυτό τον δρόμο; Μήπως δεν ξέρουμε ποιοι είναι οι απέναντί μας; Έρχεται ένα σήμα από την Άγκυρα. Και ξεπετιούνται από το άντρο τους. Με πέτρες. Με μαχαίρια. Με ρόπαλα. «Να τους κάψουμε», φωνάζουν. Κάτω από την προστασία της αστυνομίας. Μην νομίζετε ότι μόνο εμάς θα κάψει αυτή η φωτιά.
Έχουμε μιαν πατρίδα πολύ βασανισμένη, πολύ πονεμένη. Ανησυχούμε. Το νησί μας είναι ένα βαρέλι με μπαρούτι. Γύρω μας φυσάνε οι αέρηδες του πολέμου. Βεβαίως και ανησυχούμε. Ανησυχούμε επειδή μπορούν να μας ρίξουν σε μια μεγαλύτερη φωτιά με τη βοήθεια των μαριονέτων μας τις οποίες ελέγχουν. Γι’ αυτό ριχτήκαμε σε αυτή την κούρσα.
Είναι φανερό το προς τα πού σέρνουν αυτή τη χώρα τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα. Ιδού ένα Γιασεμί και για εσάς. Βάλτε το στο στήθος. Κάντε το βραχιόλι. Και ελάτε. Να ξεκινήσουμε αυτό τον δρόμο ώμο με ώμο. Για μιαν ενωμένη Κύπρο, όχι για μιαν μοιρασμένη Κύπρο. Από το Ριζοκάρπασο μέχρι την Πάφο. Δεν μπορούμε να βρούμε άλλην πατρίδα. Όπου πάμε θα μας ακολουθεί. Μαζευτείτε, δεν φεύγουμε!
Σενέρ Λεβέντ, politis.com.cy
