... η συντάκτης Άννα Μάτοβα, καθηγήτρια ιστορίας, στη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα των Σκοπίων, Νόβα Μακεντόνια.
Γράφει τα κατωτέρω το δημοσίευμα:
Μεταφέρω το τμήμα του κειμένου που μιλά για τη γλώσσα που μιλούσαν οι Μακεδόνες: «..ωστόσο για τη γλώσσα παραμένει και αυτό ένα ανοιχτό ακανθώδες ζήτημα: οι Μακεδόνες μιλούσαν κάποια ελληνική διάλεκτο ή πρόκειται για μια συγκεκριμένη γλώσσα ή κάποιο είδος συνδυασμού; Δεν έχουμε γραπτά αρχεία και δεν έχουν αφήσει καμία επιγραφή στην (υποτιθέμενη) γλώσσα τους, οπότε δεν έχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα ή γεγονότα».
Υποθέτω ότι ο καθηγητής κ. Ρόμπερτ Γκάρλαντ είναι γνώστης της ιστορίας της Ελλάδας και, φυσικά, τα στοιχεία επιβεβαιώνονται στον κόσμο της ιστοριογραφίας ότι ο Αλέξανδρος ως Μακεδόνας δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα και κάλεσε τον δάσκαλο Αριστοτέλη που κατάγονταν από τη Χαλκιδική και ζούσε στην Αθήνα να τον διδάξει ελληνικά.
Έτσι, αυτό το «ακανθώδες ζήτημα», όπως το υπαγορεύει ο καθηγητής Ρόμπερτ Γκάρλαντ είναι πολύ γνωστό και δεν είναι σαφές γιατί το αποκαλεί ως ακανθώδες. Στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπήρξαν κυριαρχίες ορισμένες πολιτισμών και γλωσσών. Σήμερα είναι η κυριαρχία της αγγλοφωνίας και δεν υπάρχει άνθρωπος στον πολιτισμένο κόσμο που δεν μιλάει την αγγλική γλώσσα, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι εκείνοι που μιλούν αυτή τη γλώσσα, εκτός από τη μητρική τους, είναι Άγγλοι ή Αμερικανοί.
Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε κλίνει προς τον ελληνικό πολιτισμό, που ήταν κυρίαρχος τότε, και ήθελε να επεκτείνει τις γνώσεις του, πράγμα που δεν σημαίνει ότι ήταν Έλλην. Και όπου πήγε και κατέκτησε την εποχή εκείνη, κυρίαρχος πολιτισμός ήταν ο ελληνικός, έτσι ώστε σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τη μακεδονική προέλευσή του.
Έτσι στις χώρες που κατέκτησε, ο Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας, αλλά δεν ήταν ο Αλέξανδρος ο Έλλην. Η ιστορία τον ονόμασε με την ελληνική λέξη Μέγας, αλλά ήταν Μακεδόνας. Πιστεύω ότι ο καθηγητής σίγουρα γνωρίζει ότι η Παλιά Ελλάδα ήταν μέχρι την Λάρισα και με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1912, οι μεγάλες δυνάμεις, τότε και σήμερα, έδωσαν μία από τρεις ‘Μακεδονίες’, δηλαδή του Αιγαίου ή Μπελομόρσκα στην παλιά Ελλάδα, που ήταν μέχρι τη Λάρισα και τις άλλες δύο – του Βαρντάρ στη Σερβία και του Πιρίν στη Βουλγαρία, που έφεραν τους Βαλκανικούς πολέμους μεταξύ των τριών αυτών χωρών, αφού ήταν δυσαρεστημένες από τη διανομή των ‘μεγάλων δυνάμεων’.
Να προσθέσω μόνο ότι το όνομα Μακεδονία δεν είναι μόνο προνόμιο της Ελλάδας, αλλά είναι ένα προνόμιο των Βαλκανίων. Εδώ, οι Έλληνες προωθούν το σύνθημα «η Μακεδονία είναι Ελλάδα» και όχι «Ελλάδα είναι η Μακεδονία». Θέλω να πω η μία ανοησία δημιουργεί μια άλλη ανοησία.
[Πηγές: novamakedonija, βαλκανικό περισκόπιο]
