Ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, επί της οποίας
διεξάγονται συζητήσεις επί 40ετία, αποτελεί εμπόδιο στην λύση του Κυπριακού, ως
παντελώς ανεφάρμοστη, είναι πλέον κοινός τόπος.
Υπάρχουν δύο ασάφειες, αναγνωρισμένες επίσης...
... από όλους, που
παραμένουν χωρίς να υπάρχει ενδιαφέρον να αποσαφηνιστούν. Πρώτον, ότι δεν
υπάρχει καμιά επίσημη ερμηνεία του όρου, με τον καθένα να την εννοεί κατά το
δοκούν, και δεύτερον -παρά την μη αποδοχή της- δεν έχει κατατεθεί εναλλακτική
πρόταση, που να συμφωνούν τουλάχιστον οι Ελληνοκύπριοι μεταξύ τους.
Στην συνέντευξη του Ν. Κοτζιά, στον "Φιλελεύθερο" Λευκωσίας, στην οποία αναφέρθηκα
εχθές, ο πρώην υπουργός δηλώνει πώς μάλλον δεν τη βλέπει ως ένα μοντέλο που θα
μπορούσε να λειτουργήσει. Ο Νίκος Κοτζιάς αναφέρεται σε μια παλιά του πρόταση
για ένα άλλο μοντέλο, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι η λεγόμενη Διζωνική Δικοινοτική
Ομοσπονδία υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά δύσκολο
να απεγκλωβιστεί η κυπριακή κυβέρνηση από αυτήν.
«Ήθελα να πω απλώς, όπως έχω γράψει παλιά και σε ένα βιβλίο
για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ότι θα μπορούσε να υπάρξει και ένα άλλο
μοντέλο με περισσότερα από δύο καντόνια ή κρατίδια ή πολιτείες στην Κύπρο. Να
υπήρχαν λόγου χάρη τρία ελληνοκυπριακά, δύο τουρκοκυπριακά και η Λευκωσία ένα
κοινό state, να μην είναι δηλαδή οι διαχωρισμοί σε απευθείας αντιστοίχιση με
τις δύο κοινότητες.
» Αλλά η διζωνικότητα είναι ένα
θέμα που ιστορικά έχει προκύψει, είναι η κατεύθυνση του ΟΗΕ και νομίζω ότι
δικαιολογημένα η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει μια δυσκολία να το εγκαταλείψει
γιατί πού θα πάει και ποιος θα το στηρίζει»;
Εδώ, χάριν της ιστορίας, δημοσιεύω απόσπασμα της Φανούλας
Αργυρού, ερευνήτριας/συγγραφέα, από άρθρο της που δημοσίευσε παλαιότερα στο sigmalive,
και αναφέρεται σε προτάσεις του Ν. Κοτζιά, προ 16 ετών, στα σεμινάρια που
οργάνωναν οι Βρετανοί για υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν:
«Κρατώ 4 σημεία: 1ον, ότι
το 2003 ο κ. Ν. Κοτζιάς έλαβε μέρος σε εργαστήρι, με σκοπό την ωραιοποίηση του
Σχεδίου Ανάν. 2ον, ότι το 2007 υποστήριζε σαν δεύτερη προτίμηση λύση βελούδινου
διαζυγίου, που προσφέρει αναγνώριση στα Κατεχόμενα. 3ον, ότι στην εισήγησή του
το 2007 θεωρεί πως για τα γεγονότα του 1963 ευθυνόμαστε εμείς οι Ελληνοκύπριοι.
4ον, ότι το 2007 χαρακτήρισε την πρότασή του ως σκεπτικό "έξω από το κουτί"».
Μια ορολογία που ακούσαμε και από τον Τ/κ διαπραγματευτή κ.
Εργ. Ολγκιούν στο Λονδίνο τον περασμένο Δεκέμβριο, υποστηρίζοντας αναγνώριση,
για να ακολουθήσουν και άλλοι (και που ίσως να ξεκίνησε από το σεμινάριο του
2006 στην Οξφόρδη).
Βέβαια, τα όσα αναφέρονται πιο πάνω για τον κ. Ν. Κοτζιά
συνέβησαν πριν από χρόνια. Τα κρατάμε όμως, γιατί είναι ιστορικά δεδομένα που
δεν διαγράφονται. Πιθανόν, σήμερα ο κ. Κοτζιάς να έχει διαφοροποιήσει τις
θέσεις του έναντι του Κυπριακού, του βελούδινου διαζυγίου, των ευθυνών "μας" για το 1963, καθώς και πολλά άλλα
που βρίσκουμε στην τοποθέτησή του το 2007.
Επανερχόμενος στο ζήτημα της
Διζωνικής, και της ασάφειας που επικρατεί για τον όρο, καταθέτω τα όσα είχε
υποστηρίξει ο Κύπριος δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, κ. Λουκαΐδης, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα
"Σημερινή":
«Η επιδιωκόμενη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας,
που είναι η επίσημη γραμμή της ελληνικής πλευράς, αποτελεί μορφή
διχοτόμησης». Προσθέτει δε, σε ερώτηση
αν υπάρχει τέτοια ορολογία στο Διεθνές Δίκαιο: «Δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο,
ούτε η νομική επιστήμη δέχεται τέτοια τερατώδη ρατσιστικά κατασκευάσματα, διότι
είναι αντίθετα με βασικές αρχές του δικαίου, όπως έχουν εξελιχθεί μετά από
πικρές εμπειρίες συγκρούσεων και πολέμων».
Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αρκεί για να σας πείσει ότι
δεν υπάρχει ορισμός της λεγόμενης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία
περιγράφεται ως κάτι ασαφές, που αλλιώς εννοείται από την ελληνοκυπριακή πλευρά
και αλλιώς από την τουρκοκυπριακή. Αλλά, και εντός των Ελληνοκυπρίων, ο καθείς
δίνει την δική του ερμηνεία. Πώς μπορούν επομένως να συζητούν επί σαθρής
βάσεως;
Ο Μακεδών
