Τα κράτη του Ιράν, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, παρακινούμενα από τις θρησκευτικές και...
... πολιτικές τους διαφορές, βρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε μια κατάσταση ακήρυχτου πολέμου.
Ταυτόχρονα, η επιδίωξη του Ιράν να καταστεί περιφερειακή δύναμη, εντείνει ακόμη περισσότερο τις έριδες και τις εχθροπραξίες μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων κρατών. Η ηγεμονικής φύσεως επιδίωξη που μόλις αναφέρθηκε, εκφράζεται πρωτίστως μέσα από τις φιλοδοξίες του Ιράν να αναπτύξει ένα ανταγωνιστικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Ωστόσο, όπως έχει αποδειχθεί, κάθε προσπάθεια απόκτησης πυρηνικής τεχνογνωσίας έχει έρθει αντιμέτωπη με μια σειρά από απόπειρες καταστολής, προερχόμενες από τα γειτονικά κράτη, τα οποία παλεύουν για την πάση θυσία αποτροπή του.
Οι συγκεκριμένες αυτές τακτικές βρίσκουν γόνιμο έδαφος, πρωτίστως, μέσα από τη δράση της Κατασκοπείας και την εκτέλεση συγκαλυμμένων ενεργειών από τις Μυστικές Υπηρεσίες. Αρωγός στο εν λόγω εγχείρημα τίθενται ασφαλώς οι ΗΠΑ, οι οποίες προσφέρουν κάθε είδους βοήθεια τόσο στο Ισραήλ, όσο και στη Σαουδική Αραβία, προκειμένου να διατηρήσουν τις ισορροπίες στον ταραγμένο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Στα πλαίσια της στρατηγικής για την καταστολή του Ιράν, επιχειρείται η εφαρμογή παρασκηνιακών, εχθρικών ενεργειών, οι οποίες βασίζονται κυρίως σε τρεις βασικούς πυλώνες. Ο άξονας των πυλώνων αυτών, περιλαμβάνει την αποδιάρθρωση του ανθρώπινου δυναμικού του Ιράν, την τακτική του σαμποτάζ και την επιβολή κυρώσεων.
Ως προς τον πρώτο πυλώνα, είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι μέσω της δολοφονίας εξειδικευμένων πυρηνικών επιστημόνων, το Ιράν θέτει σε αναστολή τα φιλόδοξα σχέδιά του να καταστεί μία πυρηνική δύναμη, μιας και μαζί με την απώλεια των ερευνητών επέρχεται και η απώλεια ορισμένων πολύτιμων και μη ανακτήσιμων πληροφοριών.
Η περίπτωση του σαμποτάζ συνδέεται άμεσα με το ζήτημα των δολοφονιών, εάν αναλογιστούμε ότι η τακτική του εμπρησμού με στόχο συγκεκριμένα ερευνητικά κέντρα βρίσκεται ανάμεσα στα άμεσα και εφαρμοσμένα σχέδια των αντιπάλων του Ιράν. Ταυτόχρονα, το σαμποτάζ υπό τη μορφή της πώλησης ελαττωματικών προϊόντων πυρηνικής τεχνολογίας, υπονομεύει και διαβρώνει, τόσο τις προσπάθειες της χώρας να εξελιχθεί τεχνολογικά, όσο και τη φήμη αλλά και την αξιοπιστία της, εν συνόλω, στο διεθνές στερέωμα.
Γίνεται επομένως κατανοητό ότι τα συμφέροντα που διακυβεύονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε συνδυασμό με τις βλέψεις του Ιράν να κατακτήσει την περιφερειακή ηγεμονία, θέτουν τις εμπλεκόμενες χώρες σε μια διαρκή και βίαιη διαμάχη, η οποία επιχειρείται με κάθε δυνατό μέσο.
Προφανώς, η πιθανότητα ενός πυρηνικά ανεξάρτητου Ιράν θορυβεί τόσο τις άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες, οι οποίες αισθάνονται έντονα την απειλή, όσο και το διεθνές γίγνεσθαι γενικότερα, εφόσον μία τέτοια εξέλιξη θα μετέβαλε τις ισορροπίες και θα έθετε εν αμφιβόλω το μοίρασμα της «μερίδας του λέοντος» μελλοντικά.
Κωνσταντίνα Τσάκαλου, Ερευνήτρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων
