... των επιχειρήσεων. Και ως εκ τούτου, αποτελεί θετικό γεγονός για μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας.
Δεν εμπιστεύομαι αυτήν την διαπίστωση, καθ’ όσον διατηρώ στο αρχείο μου τα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που διενεργήθηκε προ καιρού, εντός της μνημονιακής περιόδου, για λογαριασμό της υπηρεσίας του αυστριακού υπουργείου Οικονομίας (Austrian Business Agency - ΑΒΑ) και στην οποία συμμετείχαν 300 διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων από 14 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες.
Σύμφωνα με την έρευνα, στην τελευταία θέση του καταλόγου 14 χωρών της Ευρώπης, ως προς την ελκυστικότητά τους για την ίδρυση επιχειρήσεων, βρίσκεται η Ελλάδα. Εντυπωσιακή δε, είναι η διαπίστωση της έρευνας ότι, ελάχιστη σημασία για την επιλογή του τόπου ίδρυσης επιχειρήσεων παίζουν, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνα, οι παράγοντες εργασιακό κόστος (μόλις 24%) και φόρος επιχειρήσεων (23%), τη στιγμή που από την πλειονότητα των πολιτικών και των "ειδικών" διατυμπανίζεται το τελείως αντίθετο ως προς την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Στη βαθμολογική κλίμακα της έρευνας, από 1 έως 4, με άριστα το 1, η Ελλάδα βαθμολογείται με το βαθμό 3,7, ενώ στην πρώτη θέση του καταλόγου ελκυστικότητας των 14 χωρών βρίσκεται η Γερμανία με το βαθμό 1,4 και ακολουθούν Σουηδία (1,5), Ελβετία (1,8), Ολλανδία (1,8) και Αυστρία (1,9), που εμφανίζεται να προηγείται από τις θεωρούμενες ως ιδιαίτερα "ελκυστικές" χώρες για επιχειρηματίες, όπως οι Φινλανδία, Βρετανία ή Γαλλία.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα αναφέρουν ως σημαντικότερους παράγοντες για την αξιολόγησή τους ως προς την ελκυστικότητα των 14 χωρών, τα ενεργειακά δίκτυα στην κάθε χώρα (74%), το καλά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό (71%), την εξειδίκευση των εργαζομένων (65%), καθώς επίσης τα δίκτυα επικοινωνίας και δεδομένων, τα περιβαλλοντικά και εκπαιδευτικά πρότυπα, και τις επιδοτήσεις στην έρευνα.
Επί τη βάσει αυτών αξιολογείται η πολιτική και η οικονομική σταθερότητα μιας χώρας, ενώ πολύ μικρότερης σημασίας φαίνεται να είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η ποιότητα ζωής στη χώρα εγκατάστασης επιχειρήσεων. Μεταξύ των προβλημάτων που χαρακτηρίζουν το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα, έχουν αναφερθεί η διαδικασία αδειοδότησης, η γραφειοκρατία, η έλλειψη ρευστότητας και ο υψηλός βαθμός αβεβαιότητας που χαρακτηρίζει την αγορά εργασίας. Για όλα τα ανωτέρω, που υπάρχει ανάγκη μεταρρυθμίσεων, επιβαλλομένων από τα μνημόνια, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή βελτίωση της κατάστασης.
Δεν υπάρχει οικονομολόγος, που να μη τονίζει την ανάγκη στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜμΕ), οι οποίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτήν την ραχοκοκαλιά, της οποίας την αξία αναγνωρίζουν όλοι, ελάχιστα γίνονται. Ή καλύτερα, αυτά που γίνονται μάλλον σκοπό έχουν να την περιθωριοποιήσουν, παρά να την αναστήσουν.
Έχει δαιμονοποιηθεί η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Κυβέρνηση και πολιτικοί φορείς, θεωρούν πως μας ταιριάζει η οικονομία σοβιετικού τύπου και με συνέπεια προσπαθούν επίμονα να την δυσφημήσουν την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Και πέρασαν μηνύματα και συμβολισμούς, που ακόμη και οι αστοί πολιτικοί χρησιμοποιούν. Μιλούν φερ’ ειπείν για "κερδοσκόπους" με επιτιμητικό ύφος, αγνοώντας ότι η κερδοσκοπία είναι απόλυτα θεμιτή. Μάλιστα, το Σύνταγμα κάνει λόγο για κερδοσκοπικές και μη κερδοσκοπικές ενώσεις προσώπων.
Το κέρδος, είναι το κίνητρο για την επιχειρηματικότητα, είτε αυτή είναι του επιπέδου περιπτέρου είτε μεγάλης βιομηχανίας. Για ποιο λόγο να ασκήσει επιχειρηματικότητα ο κεφαλαιούχος, αν δεν κερδίσει από αυτήν; Η έλλειψη πολιτικής -και όχι μόνον-παιδείας των εθνοσωτήρων μας, τους εμποδίζει να διακρίνουν την κερδοσκοπία από την αισχροκέρδεια. Την αισχροκέρδεια οφείλουν να εξαλείψουν όχι την κερδοσκοπία.
Με όλα αυτά, μου είναι αδύνατο να αντιληφθώ, πώς είναι δυνατόν κυβερνητικοί, να μιλούν για ανάπτυξη, αγνοούντες και το πλέον απλό, ότι για να μισθοδοτούν και αργόσχολους κομματικούς φίλους, κάποιος πρέπει να παράγει. Με το μίσος τους όμως κατά των ιδιωτικών επιχειρήσεων, απλώς καταστρέφουν τον τόπο [τι μηνύματα άραγε παίρνουν οι επενδυτές, όταν πληροφορούνται για τις φτηνιάρικες μεθόδους καθυστέρησης και επιχειρούμενης ματαίωσης των επενδύσεων στο Ελληνικό και τις Σκουριές;].
Ο Μακεδών
