Μέχρι πριν από λίγους μήνες μια αναζωπύρωση της σύγκρουσης και ένας νέος πόλεμος στην Κορεατική χερσόνησο [δείτε το βίντεο]...
... έμοιαζε αναπόφευκτος. Ύστερα όμως από την Σύνοδο Κορυφής μεταξύ του Προέδρου Τραμπ και του Κιμ Γιονγκ Ουν, το σενάριο αυτό έχει απομακρυνθεί προς ώρας, χωρίς να σημαίνει πως οι διαπραγματεύσεις αν ναυαγήσουν, όπως έχει συμβεί άλλωστε αρκετές φορές στο παρελθόν, μια στρατιωτική επιχείρηση κατά της Βόρειας Κορέας θα είναι ιδιαίτερα πιθανή.
Πως θα γινόταν μια τέτοια επίθεση από την πλευρά των ΗΠΑ; Σε οποιαδήποτε σύγκρουση στους αιθέρες πάνω από τη Βόρεια Κορέα, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ πιθανότατα θα ακολουθήσει ένα γνωστό και συνηθισμένο σχέδιο δράσης. Πρώτον, θα χρειαστεί να καθαρίσει τον ουρανό από τα μαχητικά αεροσκάφη του εχθρού - όχι και κάτι δύσκολο καθώς η βορειοκορεατική αεροπορία είναι απαρχαιωμένη.
Παράλληλα θα υπάρξει επιχείρηση για την εξουδετέρωση των συστημάτων διοίκησης, ελέγχου και αεράμυνας της χώρας και, τέλος, μια επιχείρηση εγγύς αεροπορικής υποστήριξης που θα στηρίξει τις αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις στο έδαφος, αλλά και θα καταστρέψει τις χερσαίες δυνάμεις του εχθρού. Για αυτές τις αποστολές η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ θα χρειαζόταν πέντε αεροσκάφη.
Οι αεροπορικές άμυνες της Βόρειας Κορέας είναι πολυάριθμες αλλά παρωχημένες, βασιζόμενες σε αντιπυραυλικά όπλα, με εξαίρεση μια κορεατική απομίμηση των ρωσικών S-300, αρκετά ξεπερασμένα. Παρά την παλαιότητα τους, τα περισσότερα αεροσκάφη θα απαιτούσαν έναν προσεκτικό σχεδιασμό για να αποφύγουν την κατάρριψη.
Το stealth βομβαρδιστικό B-2 Spirit θα είχε σχετικά λίγα πράγματα να φοβηθεί από την αεράμυνα της Βόρειας Κορέας. Ο συνδυασμός της τεχνολογίας stealth, του οπλισμού και της εμβέλειας του B-2 θα το καθιστούσε ένα από τα πρώτα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν στην αρχή ενός πολεμικού σεναρίου στην Β. Κορέα, βάζοντας στον στόχο την ηγεσία της Βόρεια Κορέας.
Η μυστικότητα για το πού μπορεί να κρύβετε η ηγεσία, θα απαιτούσε ένα βομβαρδιστικό που θα πετάει πάνω από μεγάλες εκτάσεις της χώρας και ένας stealth βομβαρδιστικό, όπως το B-2, δεν θα κινδύνευε να εντοπιστεί από γειτονικές χώρες, οι οποίες θα μπορούσαν να προειδοποιήσουν την Πιονγκγιάνγκ.
Ένα σημαντικό βέλος στην φαρέτρα του Β-2 είναι η βόμβα μήκους είκοσι ποδιών και βάρους τριάντα χιλιάδων λιβρών που μπορεί να διαπεράσει έως και 60 μέτρα από σκυρόδεμα ή διακόσια μέτρα γης, καθιστώντας την το πιο αποτελεσματικό μη πυρηνικό όπλο ενάντια στις υπόγειες εγκαταστάσεις της Βόρειας Κορέας. Ένα βομβαρδιστικό Β-2 μπορεί να μεταφέρει δύο τέτοιες βόμβες.
Η απόσταση μεταξύ της Βόρειας Κορέας και των αμερικανικών βάσεων στην Οκινάβα, τη Γκουάμ, ακόμα και την Ιαπωνία υπαγορεύει την επιτακτική ανάγκη εναέριο ανεφοδιασμού για οποιαδήποτε μελλοντική αεροπορικής εκστρατείας. Τα ανεφοδιαστικά αεροσκάφη δεν θα προμηθεύουν μόνο αεροπλάνα της Αεροπορίας των ΗΠΑ, αλλά επίσης και αυτά του Πολεμικού Ναυτικού, των Πεζοναυτών, καθώς και της Νοτίου Κορέας.
Ο κύριος όγκος των εναέριων ανεφοδιασμών θα πέσει στο KC-135 Stratotanker. Πρώτα αναπτυγμένο το 1956, κάθε KC-135 μπορεί να μεταφέρει 200.000 λίβρες καυσίμου για τα αεροσκάφη που θα εκτελούν πτήσεις πάνω ή κοντά στη Βόρεια Κορέα. Το ανεφοδιαστικό σκάφος έχει προηγμένα συστήματα ανεφοδιασμού, ενώ μερικά μπορούν να ανεφοδιάσουν ακόμα και δύο αεροσκάφη ταυτόχρονα.
Η Βόρεια Κορέα θα είναι ένας δύσκολος αντίπαλος και ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνουν οι συμμαχικές δυνάμεις στην περιοχή είναι να εξασφαλίσουν τα αεροδρόμια της Βόρειας Κορέας για να μπορούν να μεταφέρουν εφόδια και ενισχύσεις. Αυτές οι εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να υποστούν ζημιές, κατά την διάρκεια ενός πολέμου, που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τα περισσότερα αεροσκάφη από να τους χρησιμοποιούν μέχρι αυτά να επισκευαστούν.
Η ικανότητα του C-130J Hercules να εκτελεί απογειώσεις και προσγειώσεις σε σχετικά μικρό χώρο, καθώς και η ικανότητα του να επιχειρήσει από κακοτράχαλες επιφάνειες, το καθιστούν εξαιρετικό υποψήφιο για να επιχειρεί από αεροδιαδρόμους κοντά στις πρώτες γραμμές. Βρισκόμενο στην παραγωγή για περισσότερο από μισό αιώνα, η τελευταία έκδοση -J μπορεί να μεταφέρει μέχρι και δεκαοκτώ τόνους φορτίου. Εναλλακτικά, το C-130 J μπορεί να μεταφέρει 128 στρατιώτες ή ενενήντα δύο αλεξιπτωτιστές.
Μια σύγκρουση στην Κορέα θα απαιτεί πολλά μαχητικά αεροσκάφη ικανά να διεξάγουν επιχειρήσεις εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, αλλά και αερομαχίες. Η φύση της απειλής της βορειοκορεατικής αεροπορικής άμυνας, η οποία αποτελείται κατά κύριο λόγο από ξεπερασμένα μαχητικά και αεροπορική άμυνα, σημαίνει ότι ένα μαχητικό πέμπτης γενιάς είναι χρήσιμος αλλά όχι απαραίτητος για τη διεξαγωγή του πολέμου στον αέρα.
Ένα μαχητικό τέταρτης γενιάς, ικανό να λειτουργήσει ως μαχητικό, αλλά και ως βομβαρδιστικό στην ίδια αποστολή, καταρρίπτοντας τη μία στιγμή ένα MiG-29 και ρίχνοντας βόμβες σε θέσεις πυροβολικού, την επόμενη είναι απολύτως ικανοποιητικό για την αποστολή αυτή.
Το κύριο μαχητικό μιας δεύτερης κορεατικής σύγκρουσης θα είναι το F-16C Fighting Flacon. Σχεδόν εκατό αεροσκάφη F-16 των ΗΠΑ, έχουν βάση στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, συμπεριλαμβανομένων δυο μοιρών "Wild Weasels" που είναι επιφορτισμένα με την καταστολή της αεράμυνας του εχθρού.
Τα F-16 θα φέρουν Sniper pods, σε συνδυασμό με JDAM και βόμβες με καθοδηγούμενη από λέιζερ για να παράσχουν χτυπούν με ακρίβεια στόχους στο έδαφος, βλήματα AGM-88 HARM για να καταστρέφουν τα ραντάρ της Βόρειας Κορέας και βλήματα AIM-9X Sidewinder και AMRAAM για να αντιμετωπίζουν εναέριες απειλές.
Μια βασική απαίτηση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ σε ένα δεύτερο Κορεατικό Πόλεμο θα είναι ένα drone μεγάλου υψομέτρου και μεγάλης αντοχής, ικανό να παρακολουθεί τις στρατηγικές μονάδες της Βόρειας Κορέας, ιδίως τους χερσαίους πυραύλους και τα υποβρύχια. Μια ικανότητα συνεχούς πληροφόρησης, παρακολούθησης και αναγνώρισης (Intelligence, Surveillance και Reconnaissance - ISR) θα επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες να κυνηγήσουν τα κινητά πυραυλικά συστήματα που θα είναι κρυμμένα σε κοιλάδες, πλαγιές και οικιστικές περιοχές, παρέχοντας πληροφορίες στόχευσης σε άλλες δυνάμεις.
Το RQ-4 Global Hawk είναι ιδανικό για το ρόλο. Ικανό να πετάει για περισσότερο από τριάντα τέσσερις ώρες, το Global Hawk θα μπορούσε να πετάξει από αεροδρόμια τόσο μακριά όσο η Γκουάμ, να περάσει μισή ημέρα πάνω από τη Βόρεια Κορέα, και να πάει πίσω στη βάση του - απελευθερώνοντας τα κοντινά αεροδρόμια για άλλα αεροσκάφη μικρότερου βεληνεκούς.
Η ικανότητα του Global Hawk να διεξάγει επιχειρήσεις επιτήρησης, μέρα και νύχτα, είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Ένα άλλο λιγότερο γνωστό χαρακτηριστικό του Global Hawk είναι η δυνατότητα του να λειτουργήσει ως ιπτάμενος κόμβος επικοινωνίας που θα παρέχει ασφαλείς επικοινωνίες μεταξύ στρατευμάτων στο έδαφος και των κοντινών αεροσκαφών υποστήριξης. [National Interest, OnAlert]
