24 Απριλίου 2018

20 χρόνια αντάρτης, μέσα στο πόλεμο

Επί 20 χρόνια με το όπλο τον ώμο και με ένα σακίδιο γεμάτο ελπίδες στην πλάτη πορεύεται στις πλαγιές των βουνών, στα απότομα βράχια, σε βαθιές κοιλάδες, σε πεδιάδες που πέφτει το φως από τα φυλάκια...


... και στα τείχη των πόλεων.

Αδιαφορώντας για χιόνι, βροχή, λάσπη, κρύο και ζέστη, σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής και κάτω από σφαίρες και βόμβες, πέρασαν 20 έτη. Ο αντάρτης Γιουσούφ Ασλάν επί 20 έτη αντιμετωπίζει τον εχθρό, μάχεται και με βέβαια βήματα ακολουθεί τον δρόμο του αγώνα.

Ο Γιουσούφ Ασλάν γεννήθηκε το 1975 στο χωριό Κισκισρακ της επαρχίας Σατίζ της Καισάρειας. Ο Ασλάν περιγράφει ως εξής το περιβάλλον όπου μεγάλωσε. Ένα χωριό Αλεβιτών Κούρδων, από αυτούς που εξορίστηκαν εκεί στα 1600. Ο Ασλάν λέει πως από νωρίς δούλευε και σχετικά με την περίοδο γνωριμίας του με τον Κουρδικό Απελευθερωτικό Αγώνα αναφέρει τα εξής:

Πήγα στο δημοτικό σχολείο του χωριού και μεγάλωσα. Αργότερα πήγα στην 4η και 5η τάξη στην επαρχία Σαρίζ. Η οικογένεια μου ήταν φτωχή, ο πατέρας μου τσομπάνης και η μητέρα μου νοικοκυρά. Καθώς ήμουν ο πιο μεγάλος από τα αδέρφια μου το πρωί πήγαινα σχολείο και το απόγευμα εργαζόμουν σαν μπογιατζής. Ήμουν επιφορτισμένος με το να φέρω ψωμί στο σπίτι, να διασφαλίζω τα προς το ζειν.

Σε νεαρή ηλικία γνωρίστηκα με τον αγώνα. Σε αυτό συνέβαλε και η αρνητική οπτική γωνία των Τούρκων που έμεναν στην περιοχή. Δεν ντράπηκα ποτέ για το ότι ήμουν Κούρδος, φτωχός και αλεβίτης. Kατά την φοίτηση μου στο λύκειο, η κουρδική μου συνείδηση εμβαθύνθηκε περισσότερο. Γνωρίστηκα με την επαναστατική νεολαία. Τα καλοκαίρια πηγαίνοντας στο χωριό, γνωρίζοντας και βλέποντας εκεί τους φίλους, ήταν κάτι που εξέλιξε την βούληση μου.

Η οικογένεια μου για να με κρατήσει μακριά από το ΡΚΚ με έστειλε στην Ευρώπη. Το 1992 ο θείος μου με πήγε στην Ευρώπη.

Η ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΚΑΛΟΥΣΕ
Στην Ευρώπη γνωρίζεται με φίλους στο TDKP και αρχίζει να δραστηριοποιείται στην νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος. Στην Φρανκφούρτη πουλάει βιβλία, μοιράζει φυλλάδια κρεμά αφίσες και μετέχει σε διαμαρτυρίες. Αλλά καταλαβαίνει ότι αυτά δεν του είναι αρκετά. Λέει πως "Κάθε βράδυ στον ύπνο μου έβλεπα  βρύσες και βουνά στο χωριό μου. Αυτά με τραβούσαν. Εκείνο το διάστημα συνάντησα φίλους από το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας. Πήγα σε κουρδικούς συλλόγους.

Για κάποιο σύντομο διάστημα πήρα μέρος εκεί στις εργασίες του KCK. Μετά από συμμετοχή 304 μηνών στις εργασίες της νεολαίας, εντάχθηκα στις εργασίες για το μέτωπο. Εντάχθηκα στις δράσεις του ERNK. Οι φίλοι με πήγαν σε ένα στρατόπεδο νεολαίας. Εκπαιδεύτηκα εκεί για 15 μέρες. Σε εκείνη εκπαίδευση όλοι οι φίλοι αποφάσισαν να ενταχθούν αλλά εγώ όχι".

Το 1997 μετά από νέα εκπαίδευση μεταφέρει το αίτημα του να επιστρέψει στην πατρίδα. Το αίτημα αντιμετωπίζεται θετικά. Πηγαίνει αρχικά στο Ιράν και μετά στο Α. Κουρδιστάν. Από εκεί περνά στην Χακούρκε και περνά εκπαίδευση ως νέος μαχητής. Ο Γιουσούφ Ασλάν περιγράφει:

Εκπαιδευτής μας ήταν ο μετέπειτα μάρτυρας Μαζλούμ Αμέντ. Οι σύντροφοι εκείνο το διάστημα είχαν περικυκλωθεί στις περιοχές Τζομάν και Σιντέκα. Εμείς αμέσως πήγαμε και υπερασπιστήκαμε τις θέσεις εκεί, έτσι εντάχθηκα στην ζωή του αντάρτη. Το 1997 εντάχθηκα στον λόχο του συντρόφου Σερίφ. Ήμουν παρών στον θάνατο των συντρόφων Σερίφ και Μπερτσέμ και με επηρέασε πολύ.

O σύντροφος Μπερτσέμ ήταν επικεφαλής ομάδας. Είχε σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Ήταν ένας φίλος που την ηγεσία την είχε μάθει στο πεδίο. Ο Σερίφ ήταν χωρικός, γενναίος, ένας φίλος με αυτοθυσία. Μέχρι το 1998 με την συνεργασία KDP-Τουρκίας, στα πεδία των ανταρτών γινόταν επιχειρήσεις εξόντωσης τους. Σε αυτές τις επιχειρήσεις εμείς είχαμε έρθει πολλές φορές σε επαφή με τον εχθρό. Υπήρξαν πολλές συγκρούσεις. Το 1998 στο Ζερζάν αναλάβαμε μια ομάδα.

Ο Γιουσούφ Ασλάν θεωρεί τυχερό τον εαυτό του που είναι Κούρδος και μέλος του Κουρδικού Κινήματος Ελευθερίας, συνεχίζει με χαρά και ενθουσιασμό να αγωνίζεται για την απελευθέρωση των λαών στα βουνά του Κουρδιστάν και καλεί όλους τους Κούρδους νέους να πάρουν μέρος σε αυτό τον τίμιο αγώνα. [anfturkce.net, tourkikanea]