... Χμέιμιμ της Συρίας (το φυσικό περιβάλλον σίγουρα δεν είναι ρωσικό), κοντά στη Λατάκια, δύο μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς της ρωσικής Αεροπορίας, τύπου Su-57.
Νωρίτερα είχε προηγηθεί η προσγείωση ενός ιπτάμενο ραντάρ τύπου A-50U, ενώ τα συνόδευαν για λόγους προστασίας δύο μαχητικά Su-35. Χθες αναφέραμε την άφιξη τεσσάρων αεροσκαφών του εν λόγω τύπου και άλλων τόσων Su-25. Φαίνεται πως η ενίσχυση της αεροπορικής παρουσίας της Ρωσίας στη Συρία είναι κάπως πιο πολύπλοκο.
Εάν τελικά οι πληροφορίες αυτές επαληθευθούν, που μάλλον αληθεύουν εάν συνυπολογιστεί το ακόλουθο tweet, θα πρόκειται για την πρώτη επιχειρησιακή ανάπτυξη του νέου ρωσικού μαχητικού εκτός Ρωσίας, οπότε εγείρεται το ερώτημα ποιο είναι το κίνητρο που έκανε τους Ρώσους να αποφασίσουν την ανάπτυξή τους στην περιοχή.
Το έγκυρο "Πτήση και Διάστημα" μας πληροφορεί πως από τους Ρώσους «έχουν μεταφερθεί το πρωτότυπα Τ-50-9 και Τ-50-10. Το τελευταίο έχει περισσότερες δυνατότητες, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν πως τελικά μεταφέρθηκε το -9 και το -11. Το τελευταίο θεωρείται αεροσκάφος προπαραγωγής».
Ο ένας παράγοντας που θα κρίνει τελικά το βασικό κίνητρο αποστολής των μαχητικών στη Συρία είναι το πόσο θα παραμείνουν στην περιοχή, διότι εάν αποχωρήσουν μετά από δυο τρεις μέρες, η ερμηνεία που θέλει την επικοινωνιακή στόχευση ως προεξάρχουσα, θα ενισχυθεί.
Οι Ρώσοι έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι δίνουν μεγάλη έμφαση σε συμβολικές κινήσεις που δημιουργούν εντυπώσεις και έχουν μεγάλη επικοινωνιακή διείσδυση, ακόμα και αν έχουν από μικρό έως μηδαμινό επιχειρησιακό αποτέλεσμα.
Η επικοινωνιακή διάσταση μπορεί να εξυπηρετείται αρχικά από την καλλιέργεια της πεποίθησης ότι η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη από αυτή που θρυλείται, όσον αφορά την εξέλιξη του προγράμματος του μαχητικού και πως βρίσκεται στο τελικό στάδιο προ της οριστικής του ένταξης στο ρωσικό αεροπορικό οπλοστάσιο.
Εναλλακτικά, ή επιπροσθέτως, εξυπηρετείται και από την καλλιέργεια της εντύπωσης ότι «κατεβάζουν» στο «θέατρο» της Συρίας το αντίστοιχο του αμερικανικού F-22 Raptor. Συμπληρωματικά και δεδομένης της έλευσης του ιπτάμενου ραντάρ A-50U, θα μπορούσε η άφιξη να συνδέεται με δοκιμές που θα γίνουν σε πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες.
Το Su-57 θα μπορούσαμε να το δούμε να συνεργάζεται με τα προηγμένα Su-35 και τους άλλους τύπους ρωσικών αεροσκαφών στη Συρία σε «συντονιστικό» ρόλο, όπου θα γίνουν δοκιμές των αισθητήρων του για να εξαχθούν χρήσιμα επιχειρησιακά συμπεράσματα. Αυτό όμως συνεπάγεται σημαντικό ρίσκο. Στη ζωή βέβαια δεν υπάρχει τίποτα απόλυτα ασφαλές, πόσο μάλλον σε πολεμικές συνθήκες. Επίσης, μια μεγάλη αλήθεια είναι ότι το –επιχειρησιακό και τεχνολογικό εν προκειμένω– όφελος, είναι ευθέως ανάλογο του ρίσκου που είναι κάποιος διατεθειμένος να αναλάβει.
Η παρουσία του πολλά υποσχόμενου και πολυδιαφημισμένου νέας γενιάς μαχητικού της Ρωσίας είναι βέβαιο ότι θα έχει «σημάνει συναγερμό», καθώς στην ευρύτερη περιοχή έχουν αναπτυχθεί κάθε λογής μαχητικά πρώτης γραμμής δυτικής προέλευσης, με τους χρήστες τους να επιθυμούν να συλλέξουν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν.
Κατά συνέπεια, λογικά θα είναι ανοιχτοί κάθε λογής αισθητήρες για να επιτευχθεί αυτός ο αντικειμενικός σκοπός. Στην περιοχή βρίσκονται βρετανικά EF-2000 Typhoon (Eurofighter) της RAF, γαλλικά Rafale της Armée de l’air, F-18E/F του USN, F-15E και F-16C/D της USAF (το τελευταίο και άλλων χωρών, της Ιορδανίας, της Τουρκίας και του Ισραήλ), ενώ το εβραϊκό κράτος λογικά θα μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει και τα δικά του πολύ προηγμένα σε επίπεδο αισθητήρων F-15, ίσως δε και τα ολοκαίνουργια F-35I «Adir».
Αυτό ωστόσο θα μπορούσε να επιδιώκει η ρωσική πλευρά. Σε επίπεδο εικασίας θα μπορούσε να αναφέρει κανείς ότι η «εικόνα» που διαθέτουν οι Ρώσοι για κάποιο επιχειρησιακό ζήτημα που αφορά δυτικές αεροπορικές πλατφόρμες, ιεραρχείται από την αεροπορία τους ως μεγάλης σημασίας είναι σχεδόν πλήρης και λείπουν κάποιες λεπτομέρειες.
Με βάση αυτό το σενάριο, έχουν κίνητρο να δημιουργήσουν τις συνθήκες που θα τους επιτρέψουν να συλλέξουν αυτές τις τελευταίες ψηφίδες που θα συμπληρώσουν την εικόνα, οπότε κρίθηκε πως αξίζει η ανάληψη ρίσκου αποστολής των μαχητικών στη Συρία. Οπότε, η επικοινωνιακή διάσταση που φαίνεται επικρατούσα, με βάση αυτό το σενάριο είναι «παράπλευρο» όφελος.
Όλος αυτός ο συνωστισμός που θα παρατηρηθεί αυξάνει τον κίνδυνο ατυχήματος κάθε λογής, πέραν του τι μπορεί να συμβεί είτε κατά την απογείωση των μαχητικών από τη βάση Χμέιμιμ ή όσο βρίσκονται στο έδαφος, καθώς είναι πρόσφατα τα περιστατικά με τη «βροχή» όλμων που προκάλεσαν ζημιές, καθώς είναι εκτεθειμένα στην πίστα της αεροπορικής βάσης.
Είναι ύστερα και οι όχι και τόσο κατάλληλοι κινητήρες των εν λόγω μαχητικών. Είχε σημειωθεί και περιστατικό ανάφλεξης ενώ το μαχητικό τροχοδρομούσε για να απογειωθεί. Ωστόσο και οι βλάβες πρέπει να έχουν εντοπιστεί και αποκατασταθεί και ειδικά μέτρα ασφαλείας να έχουν ληφθεί.
Οι Ρώσοι δεν είναι αφελείς σε αυτά, ενώ και η επίδειξη ισχύς που συνεπάγεται ευνοεί και το καθεστώς Άσαντ. Καταληκτικά όμως, θα προβούμε σε άλλες δυο «σεναριολογικού» τύπου εικασίες, απλά για να καταγραφούν, αφορούν την… ψύχωσή μας με την Τουρκία που μας κάνει τη ζωή δύσκολη!
Η πρώτη είναι με τη μορφή ερωτήματος: Η επίδειξη ισχύος αφορά την ανεξέλεγκτη Τουρκία και την εισβολή της στη Συρία; Και η δεύτερη αφορά το ενδεχόμενο να επικαλεστούν κάποιο ήσσονος σημασίας θέμα που έχει ανακύψει και οι Ρώσοι να ζητήσουν να προσγειωθούν σε κοντινή σύγχρονη αεροπορική βάση, με πιο λογική επιλογή τη ΝΑΤΟϊκή Τουρκία.
Να ζητηθεί επισήμως από τον Ερντογάν και αυτός να στέρξει στην ικανοποίηση του αιτήματος του «φίλου» Βλαντιμίρ Πούτιν. Φαντάζεται κανείς τον αντίκτυπο μιας τέτοιας υπόθεσης παγκόσμια, με το κορυφαίο -προσεχώς- ρωσικό μαχητικό να προσγειώνεται σε ΝΑΤΟϊκή χώρα.
Η ρωσική διπλωματία εφάρμοζε με μαεστρία το «διαίρει και βασίλευε» για να προασπίσει τα ρωσικά εθνικά συμφέροντα και το συριακό μέτωπο αποτελεί την τελευταία ισχυρότατη απόδειξη της διαχρονικής αξίας του ρητού για τους Ρώσους… Το πιθανότερο είναι πάντως ότι τίποτα δεν θα συμβεί και η ανάπτυξη των Su-57 θα ολοκληρωθεί σε λίγες ημέρες.
