Άραγε, τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι πολιτικοί μας, ως
προς την αλυτρωτική πολιτική των Σκοπίων, τα θεωρούν ισχυρά, ή θεωρούν εμάς
μειωμένης αντίληψης...
... ώστε θα τα αποδεχθούμε ασυζητητί;
Ό,τι από τα δύο και αν συμβαίνει, είναι θλιβερό. Αν τα
πιστεύουν, τότε μάλλον η μειωμένη αντίληψη είναι προς την πλευρά τους. Αν δεν
τα πιστεύουν, τότε μας παραπλανούν απροκάλυπτα.
Μας ανακοινώνουν: «Η επίλυση του προβλήματος μεταξύ της
Ελλάδος και της πΓΔΜ, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την αναθεώρηση του
συντάγματος της γειτονικής χώρας, προκειμένου να αλλάξει το όνομά της και να
απαλειφθούν οι αλυτρωτικές θέσεις».
Αν συμβεί επομένως αυτό, αν αλλάξει το Σύνταγμα, οι
αλυτρωτικές ονομασίες οδών, αεροδρομίου, φορέων, τότε θα παύσει υφιστάμενο το
πρόβλημα. Αυτό είναι το επιχείρημα. Αλλά, κανείς δεν σκέπτεται το απλό; Τι θα
συμβεί, αν αναθεωρήσουν πάλι το Σύνταγμά τους και τα επαναφέρουν όλα, μόλις
επιτύχουν τον σκοπό τους, της ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., για τις οποίες
εντάξεις θα συνηγορήσουμε; Θα διεξάγουμε πόλεμο; Ποιο πολιτικό διπλωματικό όπλο
θα έχουμε για να τους επαναφέρουμε στην τάξη;
Μάλιστα δε, ο εμπαιγμός του λαού διαφαίνεται και από το
γεγονός ότι -πλην των Σκοπιανών- κι εμείς κάνουμε λόγο για απόσυρση των
μακεδονιζόντων γλυπτών, και όχι για καταστροφή. Πώς θα διαφανεί η εγκατάλειψη
των αλυτρωτικών τάσεων, όταν τα επίδικα γλυπτά δεν θα καταστραφούν, αλλά θα
διατηρηθούν σε κάποια αποθήκη; Για ποιο λόγο; Υπάρχει σκέψη επαναφοράς τους;
Πρόσκαιρη είναι η άρση του αλυτρωτισμού;
Αυτά όλα, θα ήταν αστειότητες, αν δεν αφορούσαν τους
Έλληνες. Όμως, είναι επικίνδυνα, και θα επιτείνουν το πρόβλημα με τα Σκόπια
αντί να το επιλύσουν. Μήπως πρέπει να εξηγήσουμε στους Γερμανούς, ότι αυτό που
ζητούν από εμάς μπορεί να φέρει κυβερνητική αλλαγή; Εκτός κι αν οι Γερμανοί
ρίχνουν σε παγίδα τον Τσίπρα, αφού ψηφίστηκαν όλα σχεδόν όσα μας επέβαλαν, και
θέλουν να έχουν μια φιλογερμανική κυβέρνηση.
Αν οι αρμόδιοι, δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο αλυτρωτισμός δεν
είναι τόσο όσα γράφονται στο Σύνταγμά
τους, αλλά το ίδιο το όνομα, τότε ανοίγουν ιστορίες. Ίσως, πρέπει να σκεφθούν,
ότι στο Σύνταγμα της Τουρκίας ουδαμού αναγράφεται διεκδίκηση του Αιγαίου. Ούτε
συνδιοίκηση της Θράκης. Από τι μας προστατεύει η μη αναγραφή διεκδικητικών
τάσεων; Έπαυσε να είναι κίνδυνος η Τουρκία;
Προς ενημέρωση, η Καθημερινή κατέγραψε τις αλυτρωτικές
αναφορές, παρά τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις τις οποίες έχει υποστεί, με πιο
πρόσφατη αυτή του 2011, που αφορούν τόσο την πρώην Γιουγκοσλαβία όσο κι εμάς.
Τα άρθρα 4 και 7 του Συντάγματος είναι εκείνα που
προσδιορίζουν ως "μακεδονική" την ιθαγένεια και τη
γλώσσα των Σκοπιανών. Το άρθρο 49 του συντάγματος είναι, επίσης, μια κατ’
εξοχήν επίδειξη αλυτρωτισμού. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η Δημοκρατία
ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν
στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους
Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ
τους».
Επ’ αυτού, στην τελευταία αναθεώρηση έγινε μια προσθήκη
(Addendum) όπου αναφέρεται ότι «στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν
θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις
τους». Τα άρθρα 130 και 131 περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να
γίνει συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα και, εν πολλοίς, σκιαγραφούν τα
εμπόδια της Ελλάδας στην πορεία για μια συμφωνία erga omnes. Στο άρθρο 131
ορίζεται ότι «για να αρχίσει» η διαδικασία αλλαγής του συντάγματος, απαιτούνται
τα δύο τρίτα (δηλαδή 80 από τους 120 βουλευτές) της Βουλής. Επ’ αυτού έχει
γίνει μια ενδιαφέρουσα προσθήκη το 2005, όπου η πλειοψηφία των ψήφων στη Βουλή
θα πρέπει να ανταποκρίνεται όχι επί του συνόλου του πληθυσμού της ΠΓΔΜ αλλά επί
κοινοτήτων που την απαρτίζουν.
Επαναλαμβάνω. Έστω ότι αυτά αφαιρέθησαν. Και έφυγαν οι
χάρτες της "Αιγαιακής
Μακεδονίας", από
τα δημόσια κτίρια. Ποιος θα υποχρεώσει τον Τύπο, τους ιδιωτικούς φορείς, τις "συλλογικότητες" του Σόρος, να παύσουν
να μακεδονίζουν. Θα θεωρείται ποινικό αδίκημα ο μακεδονισμός; Και ποιος θα το
δικάσει; Η "Δικαιοσύνη" των Σκοπίων;
Ο Μακεδών
