... μια ευκαιρία να κρατηθεί ζωντανό το τουρκικής έμπνευσης και επένδυσης κόμματος τους.
Ωστόσο όμως διαπράττουν το ίδιο ακριβώς λάθος εάν όχι ιστορικό σφάλμα με τους προγόνους τους τόσο στον Α και κυρίως στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διαδήλωση τους εστίασε στην έναρξη των εκταφών και κυρίως στη συγκρότηση αξιοπρεπών κοιμητηρίων για του Έλληνες Στρατιωτικούς Πεσόντες στο Μέτωπο του 1940-1941 κατά του Ιταλικού φασισμού.
Στην ουσία οι Πεσόντες μας αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί που απέδειξαν ότι η ιστορία είναι προϊόν της αποφασιστικότητας των λαών, και με την υπέρτατη θυσία τους στα βουνά της Ηπείρου έπεισαν την Ευρώπη ότι μπορεί να αντισταθεί και να αντιστρέψει την εξέλιξη των πραγμάτων όπως θα την ήθελαν ο Ντούτσε ή και το Γ Ράϊχ του Χίτλερ.
Ως τέτοιοι δεν είναι ότι τους αξίζουν οι τιμές ημών των Ελλήνων, αλλά όλων των λαών που κατόπιν την λήξης του Πολέμου βιώνουν τόσο μακροχρόνια περίοδο ειρήνης αλλά κυρίως ευημερίας και προόδου στη Γηραιά Ήπειρο. Κατά συνέπεια τα κοιμητήρια για ήρωες μιας τέτοιας υπόθεσης τιμούν και τον αλβανικό λαό ευρισκόμενα στην αλβανική σημερινή επικράτεια.
Αντιθέτως οι πρόγονοι αυτοί περί του Ιντρίζι και Ντόντα είχαν τις δικές τους επιλογές. Και τι έλληνες υπήκοοι εκείνη την εποχή συνέπραξαν με τους κατακτητές Ιταλούς και εν συνεχεία Γερμανούς κατακτητές διότι τους επέτρεπαν τόσο τη λεηλασία ελλήνων συμπολιτών τους αλλά και περιπέτειες εδαφολογικού διεκδικητικού χαρακτήρα. Δεν ήταν δύσκολο στο Γ Ράϊχ και το Χίτλερ να κάνει ασκήσεις με χάρακα πάνω σε χάρτες.
Εξ άλλου είχε «χορτάσει» εδάφη και την Αλβανία των εθνικιστών προγόνων του Ιντρίζι αλλά και τη Βουλγαρία. Είχαν για 2-3 χρόνια κοινά σύνορα στα εδάφη της σημερινής ΠΓΔΜ. Απ’ την άποψη αυτή η διαδήλωση στο Υπουργείο Εξωτερικών στα Τίρανα αποδεικνύει συν τις άλλοις ότι υπάρχουν πληθυσμοί και πολιτικοί εξ ίσου τραγικοί με τον Μασάρ Ντίνο και Αμπάζ Ιντρίζι, που παραμένουν προσκολλημένοι όχι απλά σε εθνικιστικές λογικές και πράξεις αλλά κυρίως στη «μπέσα» με το Φασισμό και το Ναζισμό.
Τους ενοχλούν τα κοιμητήρια αφιερωμένα σ’ αυτούς που αντιτάχθηκαν στον σκοταδιστικό ολοκληρωτισμού του Ντούτσε διότι συνεχίζουν να ελπίζουν σε πλατφόρμες ανάλογες. Παλινδρομούν στην ουσία στο ίδιο ιστορικό σφάλμα και πολιτικό ατόπημα.
Είναι γελοίο το επιχείρημα ότι να μας επιτρέψουν να κτίσουμε νεκροταφεία για τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία. Κατ αρχάς δεν υπάρχει καμιά σύγκριση απ’ το γεγονός ότι οι πρώτοι είναι Στρατιωτικοί που έπεσαν σε συνθήκες πολέμου ενώ οι δεύτεροι άμαχοι πληθυσμοί στα σπίτια και τα χωριά τους.
Το βασικό όμως που αποδεικνύει το μέγεθος της αθλιότητας και του ψέματος δια του οποίου διεγείρουν προπαγανδιστικά την κοινή γνώμη στην Αλβανία έγκειται στο γεγονός ότι έως το 1944-1945 όλοι αυτοί ήταν πολίτες της περιοχής και ως εκ τούτου και νεκροταφεία είχαν και ο,τιδήποτε άλλο αφορά στους ενταγμένους πληθυσμούς. Άρα από πού προκύπτει ανάγκη νεκροταφείων;
Επί το πλείστον οι προύχοντες τους ξεσήκωσαν να κάνουν εκκένωση των περιοχών προσδοκώντας την επιστροφή με μεσολαβητική εγγύηση ανθρωπιστικών κρίσεων για την αμνήστευση των εγκληματιών πολέμου. Τα πράγματα κύλισαν όμως κάπως αλλιώς. Είναι υπερβολικό φόρτος για μια τόσο μικρή πληθυσμιακή ομάδα να αναλάβει και πάλι αυτό το ρόλο που τους προσκομίζει η ηγετική τους ομάδα του ανθελληνισμού. Δεν τους συμφέρει προφανώς και δεν συνάδει με ευρύτερες εξελίξεις.
Στη διαδήλωση ωστόσο στο χώρο που γίνονται οι πρώτες εκταφές, στο Ντραγκότ της Κλεισούρας, η μικρή ομάδα των αντιδρώντων (10 άτομα αναφέρουν τα αλβανικά ΜΜΕ) δεν ήταν απλά γραφική. Μας έδειχνε έστω και σε τόσο μικρό δείγμα την ποικιλία των συνιστωσών. Ισλάμ απ’ το Τέτοβο, Ιταλοτραφών από μετανάστες που έχουν έρθει εκεί σε επαφή με περίεργους κύκλους, προτεσταντών που τους ενοχλεί οτιδήποτε στη δική μας εθνική και θρησκευτική παράδοση. [tachydromos.org]
