... δεν τους την έδωσαν, είναι ραγδαίες.
Το ζήτημα πλέον είναι εάν όσα βλέπουμε να εξελίσσονται στο Ιράκ, θα αποτελέσουν παράδειγμα και για τη δράση «άλλων» στη Συρία… Οι Κούρδοι εκδιώχθηκαν από την πετρελαιοφόρα περιοχή του Κιρκούκ, ενώ φαίνεται ότι σε εξέλιξη βρίσκεται και απόπειρα να επιτευχθεί το ίδιο και στην περιοχή της Μοσούλης.
Επειδή το τουρκικό ενδιαφέρον και στις δυο περιπτώσεις είναι διακηρυγμένο, μένει να αποδειχθεί εάν θα διαπιστώσουμε σύντομα ότι θα ακολουθηθεί η ίδια τακτική και στη Συρία, με τους Τούρκους να κινούνται για να διαλύσουν τα κουρδικά καντόνια και κάθε περιθώριο μεταξύ τους επικοινωνίας.
Τα πράγματα είναι απλά. Οι Τούρκοι ενθαρρυμένοι από την ευκολία με την οποία εκκενώθηκαν το Κιρκούκ και πιθανότατα θα συμβεί το ίδιο και στη Μοσούλη προκαλώντας οικονομική ασφυξία στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ, θα μπορούσαν να αποπειραθούν να πράξουν το ίδιο και στη Βόρεια Συρία, καθώς η «ουδετερότητα» με την οποία οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν τις εξελίξεις, αναδεικνύει ως καθοριστικό παράγοντα την τοπική ισορροπία δυνάμεων.
Η κατάσταση για τους Κούρδους είναι σχεδόν απελπιστική, καθώς φαίνεται ότι ολόκληρο το σύμπαν «συνωμοτεί» εναντίον τους, καθώς όλοι οι τοπικοί δρώντες δείχνουν ο καθένας με τον τρόπο του, ότι οι επιδιώξεις των Κούρδων είναι αντίθετες με τα συμφέροντά τους.
Για την Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, η κατάσταση είναι δεδομένη, αφού η δημιουργία κουρδικού κράτους συνεπάγεται την άμεση η πιο μακροπρόθεσμη απώλεια εδαφών, άρα έχουν κάθε συμφέρον να το σταματήσουν. Οι άλλοι παράγοντες είναι η Ρωσία και ο Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ΗΠΑ διαμήνυσαν πρόσφατα δια του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ότι θα τηρήσουν στάση ουδετερότητας στη σύγκρουση στο Κιρκούκ (που δεν ήρθε ποτέ…), ενώ πιθανότατα θα πράξουν το ίδιο και στη Μοσούλη. Οι Αμερικανοί έχουν δηλώσεις, ίσως με καθυστέρηση, ότι το κουρδικό δημοψήφισμα έγινε σε λάθος χρονική συγκυρία και έλαβαν αμέσως αποστάσεις.
Η πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή είναι απελπιστικά μονοδιάστατη, αφού στόχος είναι η καταπολέμηση του ISIS. Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου αναγόρευσαν τους Κούρδους ως του πιο πολύτιμου συνεργάτη. Το ερώτημα είναι με ποιο αντάλλαγμα, πέραν των φραστικών δηλώσεων υποστήριξης και κάποιου οπλισμού που παραλαμβάνουν.
Ήδη, οι Κούρδοι κατηγόρησαν τις ΗΠΑ ότι επιτρέπουν στο σιιτικό Ιράν να ελέγξει κρίσιμες περιοχές. Την πάτησαν όμως, εκτιμώντας ότι η νέα πολιτική Τραμπ απέναντι στο ζήτημα του πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράν θα σήμαινε απόφαση συνολικότερης αντιπαράθεσης με τον ιρανικό εξτρεμισμό. Πλέον κατηγορούν τις ΗΠΑ ότι τους εγκατέλειψαν και πρόσφεραν διά της απραξίας στην Τεχεράνη τον πλούτο της περιοχής «στο πιάτο».
Από την πλευρά της η Ρωσία, κάνει πολύ προσεκτικά βήματα στην περιοχή και καταφέρνει να «επιπλέει» χωρίς να της καταλογίζεται ότι ευνοεί κάποιον σε βάρος κάποιου άλλου. Ενώ συνεργάζεται με την Τουρκία. Φροντίζει ώστε οι Κούρδοι να κατανοούν ότι είναι η Μόσχα που «τραβάει τα γκέμια» στην Άγκυρα να μην επιτεθεί στρατιωτικά…
Την ίδια στιγμή, η τακτική προσέγγιση Τουρκίας-Ιράν επιτρέπει πάλι στη Μόσχα να εμφανίζεται ως ρυθμιστής της κατάστασης, ενώ τη ίδια στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται επί της ουσίας σε μετωπική σύγκρουση με όλους, ενώ η περίφημη «άσκηση ισορροπίας» στο Ιράκ που λαμβάνει τη μορφή ουδετερότητας ανάμεσα στους Ιρακινούς και τους Κούρδους, αυτό που πετυχαίνουν είναι να αφήσουν δυσαρεστημένους και τους δύο… [defence-point]
