... της και απόκρυψης των εγκλημάτων της, παρακάτω είναι η ιστορία μιας απλής δασκάλας από ένα απομακρυσμένο χωριό της Μακεδονίας, το Σκρα.
Ονομαζόταν Βασιλική Παπαθανασίου. Γεννημένη και μεγαλωμένη στο χωριό αυτό, κόρη ιερέως. Ο αδελφός της, Υπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού, είχε σφαγιαστεί από μέλη του ΕΑΜ και Βούλγαρους συνεργάτες τους. Καταλαβαίνουμε αμέσως, ότι είχε ήδη δυο κόκκινα πανιά για τους οπαδούς της… προόδου του Στάλιν. Η ίδια, σαν δασκάλα του χωριού, δίδασκε στα Ελληνόπουλα, στο πατρικό σπίτι της, καθώς το σχολείο είχε καεί.
Στις 13.11.1946, περίπου 330 κομμουνιστές αντάρτες, με συνεργασία Βουλγάρων ανταρτών, επιτέθηκαν στο Σκρα και μετά τον αιφνιδιασμό που προκάλεσαν στη μικρή στρατιωτική δύναμη που στάθμευε εκεί, κατάφεραν να φονεύσουν 5 αξιωματικούς και 40 στρατιώτες. Στη συνέχεια όρμησαν με μανία στο χωριό και ο πρώτος τους στόχος ήταν η δασκάλα Βασιλική Παπαθανασίου.
(Παρόμοιες σκηνές βλέπαμε και στο Μακεδονικό Αγώνα, όπου οι Βούλγαροι επιτίθονταν πρωτίστως κατά των ιερέων και δασκάλων των Ελληνικών χωριών, σε μια προσπάθεια αφελληνισμού τους).
Αφού λοιπόν μάζεψαν στην πλατεία 35 ομήρους, έβαλαν μπροστά τη δασκάλα και ανάγκασαν όλους τους υπόλοιπους κατοίκους να δουν αυτό που θα ακολουθούσε. Άρχισαν να τη χτυπούν με δοκάρια και τα κοντάκια των όπλων τους, αργά και βασανιστικά, προτρέποντάς την να φωνάξει «Ζήτω το ΚΚΕ», και όσο αυτή αρνούνταν, της ξερίζωναν τα μαλλιά.
Η ηρωική δασκάλα δεν έβγαλε ούτε ένα βογγητό, μόνο σε κάποια στιγμή φώναξε «Ζήτω η Ελλάς!». Οι κομμουνιστές αρχίζουν πλέον να τη δέρνουν έξαλλοι, σε σημείο που να παραμορφωθεί το πρόσωπό της.
Στη συνέχεια αναλαμβάνουν οι Βούλγαροι. Τη χτυπούν και χαράζουν το σώμα της με ξιφολόγχες, λέγοντάς της επιτακτικά να φωνάξει «Ζήτω η Βουλγαρία» και όλα θα τελείωναν. Η νεαρή κοπέλα, όσο έβλεπε να την κοιτάζουν οι μαθητές και οι συγχωριανοί της, αντιστέκονταν περισσότερο, και φώναξε άλλη μια φορά «Ζήτω η Ελλάς!». Αυτό εξαγρίωσε τους κομμουνιστές αντάρτες, οι οποίοι της έκοψαν τα δάχτυλα. Μα αυτή φώναξε για τρίτη φορά «Ζήτω η Ελλάς!».
Οι οπαδοί του ΕΑΜ και οι Βούλγαροι, μην αντέχοντας να το ακούν αυτό, της έκοψαν τη γλώσσα. Εκεί λοιπόν, άφησε και τη τελευταία της πνοή. Εκεί που μαρτύρησε η ηρωική δασκάλα υπάρχει η προτομή της. Κορνίζες με το πρόσωπό της υπήρχαν κρεμασμένες έκτοτε σε διάφορα σχολεία της χώρας, με τη λεζάντα «ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, η ηρωική διδασκάλισσα του Σκρα, 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1946» σαν πρότυπο προσήλωσης στον Ελληνισμό για τους δασκάλους και τους μαθητές. Οι εν λόγω κορνίζες, για την ιστορία, διατάχτηκε να κατέβουν από τα σχολεία κατά τη δεκαετία του ’80… [Διόνυσος]
