... τα «Σινούκ». Και ο λόγος ήταν πολύ-πολύ απλός: Το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) τηρούσε «αιδήμονα σιγήν»!
Όταν στις 16 Αυγούστου το ΓΕΑ έδινε αναλυτικότατες πληροφορίες ανά αεροσκάφος και περιοχή όπου αυτά είχαν επιχειρήσει, το ΓΕΣ την ίδια ημέρα ανακοίνωνε: «Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, την Τρίτη 15 Αυγούστου 2017, παρέστη στη Θεία Λειτουργία της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Παναγία Κουρσαλά, Κορωπίου». Μάλιστα.
Σίγουρα μια πολύ… σημαντική είδηση, την οποία έπρεπε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός, η οποία βεβαίως έδειχνε ξεκάθαρα την επικρατούσα αντίληψη. Όσο για το προσωπικό που απασχολήθηκε με τα CH-47 Chinook, καλώς έτρεχε! Στο κάτω-κάτω της γραφής, τη δουλειά του έκανε…
Βεβαίως στις 18 Αυγούστου, όταν «είχε γίνει η δουλειά» και είχαν αρχίσει τα σχόλια, εκδόθηκε και η ανακοίνωση που έλεγε: «Την Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, στο πλαίσιο του προγράμματος επισκέψεών του σε Σχηματισμούς και Μονάδες, επισκέφθηκε το 2ο Συγκρότημα Αεροπορίας Στρατού (2ο ΣΥΑΣ) στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Πάχης Μεγάρων.
»Συνεχάρη το προσωπικό των Μονάδων του Συγκροτήματος (2ο – 4ο ΤΕΑΣ, 2ο ΤΥΑΔ και 2ο ΤΕΑΥ), για την αφοσίωση, το ζήλο και την αποτελεσματικότητα που επιδεικνύει, τόσο στην εκτέλεση των επιχειρησιακών καθηκόντων του... ».
Φυσικά κανένας δεν έδωσε την «δέουσαν προσοχήν» αφού δεν αποτελούσε πια θέμα της επικαιρότητας. Κάποιος θα πρέπει να τους εξηγήσει ότι: Από επικοινωνιακής απόψεως, η είδηση είναι σαν το ψάρι. Τρώγεται μόνον φρέσκια. Τα καταπονούμε που τα καταπονούμε, μαζί με τα πληρώματα, ας απολαύσουν τουλάχιστον την ίδια αναγνώριση της προσπάθειας, όπως οι υπόλοιποι.
Τώρα να το δούμε ευρύτερα και να ανοίξουμε κουβέντα για την κάλυψη ποιων αναγκών προμηθευτήκαμε τα ελικόπτερα του τύπου και το επίπεδο της καταπόνησης που υφίστανται από τη χρήση τους σε τέτοιες επιχειρήσεις; Συν την οικονομική επιβάρυνση, καθώς κάθε ώρα χρήσης φέρνει πιο κοντά τις απαιτούμενες συντηρήσεις για να μην αναφερθούμε στην προσέγγιση εξάντλησης του επιχειρησιακού τους βίου; Μάταιο στη σημερινή Ελλάδα…
Όμως τα Chinook δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα με τα ελικόπτερα του Στρατού. Υπάρχει – και είναι πολύ πιο σημαντικό – αυτό με τα ΝΗ-90. Για διάφορους λόγους –κάποτε θα πρέπει να ασχοληθεί κάποιος αρμόδιος με αυτούς– τα εν λόγω ελικόπτερα, απλώς δεν είναι αρεστά στην ηγεσία του ΥΕΘΑ. Αυτό έχουμε καταλάβει.
Έτσι λοιπόν, αφού προσπάθησε επί δύο (2) χρόνια –ανεπιτυχώς– ο ΥΕΘΑ να ακυρώσει τη σύμβαση προμήθειάς τους, δεν προχώρησε ποτέ στην υπογραφή των απαιτούμενων συμβάσεων με τον κατασκευαστή για τη συντήρησή τους. Αποτέλεσμα; Τα ΝΗ-90 αρχικά να έχουν μικρή διαθεσιμότητα και τώρα πια να είναι στο στάδιο της καθήλωσης, ελλείψει ανταλλακτικών.
Και εντάξει ο ΥΕΘΑ έχει τους λόγους του, που –επαναλαμβάνουμε– ποτέ δεν έχει εξηγήσει πειστικά, γιατί δεν του «αρέσουν» τα ΝΗ-90. Ο Στρατός; Το ΓΕΣ που είναι ο χρήστης τι κάνει; Είναι ευχαριστημένο απ’ αυτήν την κατάσταση; Είναι σίγουρο ότι καλύπτει τις ανάγκες του με τα υπόλοιπα ελικόπτερα; Και βέβαια ο λόγος για τα UH-1H Iroquois ή «Χιούι», όπως έχει μείνει να τα αποκαλούν.
Πριν σπεύσουν να απαντήσουν –εκτιμάται ως μάλλον απίθανο– παρακαλούμε να σκεφτούν και να μας πουν την ηλικία αυτών των ελικοπτέρων. Τα οποία αν ήταν άνθρωποι θα είχαν συμπληρώσει τα ανώτατα όρια συνταξιοδότησης… (defence-point)
