Ωστόσο, τα σενάρια (δείτε το βίντεο)...
... αυτά μέχρι πριν αρκετούς μήνες παρέπεμπαν περισσότερο σε «technothriller», καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο, χωρίς να είναι απίθανο, σίγουρα φαινόταν αρκετά «μακρινό», τόσο λόγω του κόστους (σε πολλούς τομείς) που θα είχε και για τις δύο πλευρές, όσο και λόγω της πεποίθησης ότι, παρά τους περιστασιακούς «λεονταρισμούς» και τις επιδείξεις δύναμης της κάθε πλευράς, στο τέλος πάντα θα επικρατούσαν οι πιο ψύχραιμες αντιλήψεις, βάσει των οποίων μια τέτοια σύγκρουση θα ήταν απευκταία από κάθε δυνατή πλευρά.
Στις αρχές του 2017, ωστόσο, παρατηρούνται εντάσεις και στρατιωτικό (ψυχροπολεμικό, θα μπορούσε να πει κανείς) «σκάκι» στις Θάλασσες Νότιας και Ανατολικής Κίνας μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
Επίσης ερωτηματικά και προβληματισμούς προκαλούν και οι τοποθετήσεις και κινήσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει εμμέσως πλην σαφώς απειλήσει με εμπορικό πόλεμο την Κίνα, ενώ έχει παραβιάσει επίσης την πολιτική της «μίας Κίνας», όσον αφορά στο πώς αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ την Ταϊβάν, προκαλώντας έντονη ενόχληση στο Πεκίνο- και από τη στιγμή που, κατά τον Κλαούζεβιτς, ο πόλεμος είναι στην ουσία «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», η πιθανότητα μιας ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των υπερδυνάμεων πρέπει να αντιμετωπίζεται ως υπαρκτό ενδεχόμενο:
Σημειώνεται άλλωστε πως, βάσει μελέτης του Χάρβαρντ, από το 1500 και μετά έχει προκύψει πόλεμος στις 11 από τις 15 περιπτώσεις όπου ήρθαν αντιμέτωπες μια ανερχόμενη δύναμη με μια καθιερωμένη. Οπότε, η ελαφρά τη καρδία παράβλεψη/ απόρριψη ενός τέτοιου ενδεχομένου είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων, ενώ στη χειρότερη, απλά αφέλεια.
