Μιλώντας στο «Θέμα» εφ’ όλης της ύλης εστιάζει κυρίως σε ζητήματα παιδείας. «Είναι απαράδεκτο», όπως καταγγέλλει σε έντονο ύφος, «τα παιδιά στο σχολείο να διδάσκονται απίστευτες ηλιθιότητες...
... από λογοτέχνες μετά την εμμηνόπαυση, με εθνική κυτταρίτιδα και χρήση 66 λέξεων».
Με μία και μόνη φράση ο υφυπουργός καταρχήν καταδικάζει τους πειραματισμούς με δήθεν εκσυγχρονιστική προσέγγιση που έχει υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Και περαιτέρω ο Κ. Ζουράρις αναλύει την άποψή του ότι «υπάρχει μια απαράβατη τεχνική για τη διδασκαλία των ελληνικών: η γλώσσα διδάσκεται με καλά λογοτεχνικά κείμενα, στρωτά, ώστε να εμπλουτίζονται το λεξιλόγιο και οι γλωσσικές δεξιότητες του μαθητή.
» Πριν από 10 χρόνια αντικαταστάθηκαν 44 δημοτικά τραγούδια στα σχολικά βιβλία. Αφαιρέθηκαν κείμενα-υποδείγματα της νεοελληνικής γλώσσας, επιλεγμένα μέσα από την παράδοση των τεσσάρων τελευταίων αιώνων. Στη θέση τους περιλήφθηκαν αποσπάσματα από τις Μικρές Αγγελίες, τη μαγειρική και την αστρολογία του κ. Λεφάκη».
Ο κ. Ζουράρις προκρίνει τη διδασκαλία δημοτικών τραγουδιών και έργων της Ρέας Γαλανάκη και της Μάρως Δούκα στο Λύκειο. Για το Δημοτικό προτείνει την «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη ώστε να δουν τα παιδιά μια αληθινή έκρηξη της ελληνικής γλώσσας. Απαραίτητη κατά τον υφυπουργό είναι και η ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη.
Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση προς την απελθούσα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας υπό τον τέως υπουργό Νίκο Φίλη, ο κ. Ζουράρις τάσσεται αναφανδόν υπέρ της ενίσχυσης της παρουσίας των Αρχαίων Ελληνικών στο σχολικό πρόγραμμα. Μολονότι η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση δεν υπάγεται στον τομέα ευθύνης του, ο υφυπουργός έχει ήδη έρθει σε επαφή με τους εκπαιδευτικούς Γυμνασίου και Λυκείου, ζητώντας τους προτάσεις για την αλλαγή της διδασκαλίας στο μάθημα της Γλώσσας.
Επίσης, σε συνεργασία με τον κ. Ιωάννη Καζάζη, πρόεδρο του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, εισηγείται τη διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών σε εθελοντική βάση και για δύο ώρες την εβδομάδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε χρονικό ορίζοντα 20 ετών θα έχει δημιουργηθεί μια δεξαμενή 100.000 μαθητών, οι οποίοι θα έχουν μάθει άριστα αρχαία ελληνικά.
Ελληνικά με όρους... καφετιέρας
Για τον κ. Ζουράρι είναι τελείως ανήκουστο και απαράδεκτο το γεγονός ότι οι μαθητές της Ε’ Δημοτικού διδάσκονται την προστακτική από τις οδηγίες χρήσης... καφετιέρας και όχι από τους μύθους του Αισώπου, όπως εκείνον με τους οδοιπόρους και το χρυσό τσεκούρι, την αλληγορία δηλαδή για την πλεονεξία και τον ατομισμό.
Σε ό,τι αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών, αναφέρει αυτό που του συνέστησε ο φίλος του Χρήστος Γιανναράς. Σύμφωνα με τον γνωστό φιλόσοφο, θεολόγο, διανοούμενο και συγγραφέα: ως υφυπουργός, ο κ. Ζουράρις θα πρέπει να λέει παντού ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι κατηχητικό. Δεν νοείται παιδιά που σπουδάζουν στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας κ.λπ., να μη διδάσκονται τη μεταφυσική με την οποίαν είναι συνδεδεμένοι ο Παρθενώνας και η Αγια-Σοφιά ή τη φιλοκαλία που γέννησε τον Ακάθιστο Υμνο».
Σχετικά με την εντεινόμενη προκλητικότητα στη ρητορική των Τούρκων εσχάτως, ο κ. Ζουράρις είναι της άποψης ότι «οι πολιτισμοί έχουν συνέχεια. Υπάρχει π.χ. η τουρκική λέξη “αρπαλίκιον” (σ.σ.: προϊόν βίαιης κατάκτησης), η οποία είναι επίσημος θεσμικός όρος. Για τους Τούρκους αυτό είναι ζήτημα συνέχειας του πολιτισμού τους. Όχι μόνο δεν αρνούνται ότι είναι απόγονοι κατακτητών, αλλά και επαίρονται γι’ αυτό».
Σε συνάφεια με τα Ελληνοτουρκικά, ο κ. Ζουράρις περιφρονεί τις απόψεις του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, στον οποίον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αναθέσει την προεδρία στην Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, αλλά και της Μαρίας Ρεπούση με τον περιβόητο «συνωστισμό».
Ο υφυπουργός Παιδείας χαρακτηρίζει τις ιδέες των προαναφερθέντων «αρλούμπες νεο-εποχήτικες» και τονίζει ότι «πρόκειται περί αίσχους και προσπάθειας διαμόρφωσης κλίματος, στο πλαίσιο απόπειρας συμφιλίωσης των λαών μέσα από ψέματα».
