Η Λόλα Νταϊφά σχολιάζει σχετικά, με συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό People και τη Σόνια Καζόνι: "Ήταν ένα ρεσιτάλ προχειρότητας και υποκρισίας".
... να ξεκαθαρίσει τα πράγματα βρίσκει καθαρούς τρόπους να τα ξεκαθαρίσει, δεν το κάνει υπογείως. Αυτό ήταν ένα στημένο πράγμα, που έκανε ανθρώπους που δουλεύουν στο χώρο να περπατάνε στους διαδρόμους και να τρέχουν τα μάτια τους, με το φόβο πως την επομένη δεν θα έχουν δουλειά».
Είχε προσδοκίες πως η Αριστερά θα φέρει νέα πνοή; «Δεν ήμουν και πολύ σίγουρη, γιατί ήταν πολύ μεγάλο το καλάθι που μας φόρτωσαν. Και το έβλεπα λίγο πρόχειρο και αδιάβαστο το πράγμα.
Δεν μπορείς να λες “βάζω το ζουρνά και θα χορέψει η Μέρκελ”. Δεν λειτουργεί έτσι ένα ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορείς να λες τέτοιες ανοησίες. Επειδή, όμως, προέρχομαι από μια αριστερή οικογένεια, πολύ θα ήθελα να έχουν πετύχει και να λέμε “κρίμα που δεν ήταν αυτοί τόσα χρόνια!”. Όπως εξελίχτηκαν τα πράματα, μόνο αυτό δεν μπορείς να πεις.
Επίσης, όλη αυτή η βαρουφακειάδα και η δηθενιά τού “δεν φοράμε γραβάτα”, που έκαναν σημαία, δεν είναι αριστερή ιδεολογία. Ήρθε ο Οbama, κύριος, κομψός, μελετημένος, ήξερε τα πάντα, δεν ήρθε αδιάβαστος, δεν είπε ότι η Μυτιλήνη και η Λέσβος είναι διαφορετικά νησιά και αντίστοιχα μαργαριτάρια.
Ήξερε να φερθεί και να σταθεί. Βεβαίως να είσαι κομουνιστής –και αλίμονο στο νέο που δεν είναι κομουνιστής–, αλλά το να σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και μετά τον άλλον είναι σημαντικό. Δεν μπορείς να πας σε μια επίσημη για τον άλλον εκδήλωση τσαλακωμένος και πρόχειρος, με τη δικαιολογία πως είσαι αριστερός.
Μπορεί να μην είσαι αμερικανόφιλος, αλλά οφείλεις να είσαι ηγέτης. Ο Putin έχει εμφανιστεί ποτέ σαν λέτσος; Είναι σταρ, είναι ηγέτης, χωρίς αγαρμπιά και αναίδεια. Ποτέ δεν υπήρξα εξωστρεφής ως προς τα πολιτικά μου “πιστεύω”, αλλά πλέον η αγανάκτησή μου είναι στα όριά της.
Ποτέ ξανά η Αθήνα δεν είχε τόσους άστεγους. Πήραμε ό,τι κουβέρτες δεν χρησιμοποιούσαμε στο σπίτι με την Έλγκα και τις δώσαμε σε όλη τη Σταδίου και τη Στοά Ορφέως και έχω να πω πως οι άστεγοι δεν ήταν ούτε Σύροι ούτε Αφγανοί μόνο, αλλά Έλληνες. Αν έπρεπε να ζω με τη σύνταξη του συζύγου μου, θα έπρεπε να πάρω μια κούτα από χαρτόνι, γιατί για ξύλινη δεν θα μου έφταναν τα χρήματα, και να ζω κι εγώ κάπου στη Σταδίου».
