Η πρόσφατη παρουσίαση από την Τουρκία ενός επιστημονικού και τεχνολογικού επιτεύγματος όπως το πυροβόλο Railgun εντυπωσίασε και θορύβησε πολλούς εδώ (δείτε το βίντεο)...
στην Ελλάδα. Ας μην πανικοβαλλόμαστε όμως, δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι’ αυτό.
Θα αρχίσω προσπαθώντας να εκλαϊκεύσω το τι είναι και πως λειτουργεί το περίφημο Railgun, ώστε να είναι ποιο εύκολα κατανοητό από τους αναγνώστες. Το Rail Gun, για να το πω απλά, είναι μία «ηλεκτρομαγνητική σφεντόνα» που εκτοξεύει μεταλλικά μη εκρηκτικά βλήματα. Τα βλήματα αυτά καταστρέφουν τον στόχο με την υψηλή τους κινητική ενέργεια.
Το πλεονέκτημά τους είναι, ότι τα βλήματα που εκτοξεύουν τα Railgun έχουν πολύ χαμηλό κόστος συγκριτικά με τα συμβατικά πυρομαχικά. Για να λειτουργήσει αυτή η «σφεντόνα», χρειάζεται έναν πολύ ισχυρό ηλεκτροκινητήρα και ένα σετ πηνίων που θα δημιουργήσουν το μαγνητικό πεδίο το οποίο θα εκτοξεύσει τα μεταλλικά του βλήματα.
Η μέγιστη ταχύτητα ενός συμβατικού βλήματος μπορεί να φθάσει κατ’ ανώτατο την ταχύτητα των 2 χλμ. ανά δευτερόλεπτο κατά την έξοδο από την κάννη, ενώ η ταχύτητα του βλήματος του Railgun ξεπερνάει τα 3 χλμ. (αναμένεται η ταχύτητα εξόδου του βλήματος να αυξηθεί στο μέλλον).
Ως συνέπεια το βλήμα του Railgun επιτυγχάνει μεγαλύτερο βεληνεκές και έχει μεγαλύτερη καταστροφικότητα από οποιοδήποτε συμβατικό πυρομαχικό. Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα, είναι ότι τα υπάρχοντα ενεργητικά αμυντικά συστήματα πλοίων αδυνατούν να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο βλήμα.
Μία αδυναμία αυτού του συστήματος, είναι ότι για να καταστεί αποτελεσματικό, απαιτεί κατευθείαν πλήγμα στον στόχο (κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς το ποσοστό της αποτελεσματικότητας), αλλά και την έλλειψη ποικιλίας τύπων πυρομαχικών, που επιτρέπουν την κάλυψη μεγάλης ποικιλίας αποστολών.
Το σύστημα αυτό είναι σε πειραματικό στάδιο και υπό εξέλιξη, κυρίως στην Αμερική (και στη Γερμανία, σε μικρότερο βαθμό, λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης) από την ΒΑΕ Systems (τη θυγατρική της με έδρα επίσης τις ΗΠΑ) και την General Atomics.
Στην επίδειξη δύο πρωτοτύπων που έκανε το Αμερικάνικο Ναυτικό, βλέπουμε δύο ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα που το μέγεθός τους μπορεί πιθανώς (δεν είμαι και σίγουρος γι’ αυτό) να χωρέσει στο κατάστρωμα ενός μεγάλου καταδρομικού.
Εάν προσθέσουμε το μέγεθος του ηλεκτροκινητήρα που πρέπει να είναι σε θέση παράγει τουλάχιστον 1 εκατομμύριο Amps (Αμπέρ), συν το τεράστιο ζεύγος πηνίων που θα παράγει το μαγνητικό πεδίο εκτόξευσης, είναι σαφές ότι η παγκόσμια ηγέτιδα Αμερική έχει να λύσει ακόμη πολλά και σοβαρά τεχνικά προβλήματα πριν παρουσιάσει ένα Railgun που θα μπορεί να εισαχθεί σε υπηρεσία με τον στόλο της.
Αν μεταφέρετε τώρα όλα αυτά στο επίπεδο της Τουρκίας με το επίπεδο υποδομής και τεχνολογίας που διαθέτει και το αβίαστο συμπέρασμα που εξάγεται, είναι ότι μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, καθώς για αρκετό καιρό δεν θα κινδυνεύσουμε από τα Railgun του τουρκικού Ναυτικού. Προσωπικά, με ανησυχούν περισσότερο οι σεισμοί στην Ιταλία…
Γιώργος Αναγνωστόπουλος, defence-point
στην Ελλάδα. Ας μην πανικοβαλλόμαστε όμως, δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι’ αυτό.
Θα αρχίσω προσπαθώντας να εκλαϊκεύσω το τι είναι και πως λειτουργεί το περίφημο Railgun, ώστε να είναι ποιο εύκολα κατανοητό από τους αναγνώστες. Το Rail Gun, για να το πω απλά, είναι μία «ηλεκτρομαγνητική σφεντόνα» που εκτοξεύει μεταλλικά μη εκρηκτικά βλήματα. Τα βλήματα αυτά καταστρέφουν τον στόχο με την υψηλή τους κινητική ενέργεια.
Το πλεονέκτημά τους είναι, ότι τα βλήματα που εκτοξεύουν τα Railgun έχουν πολύ χαμηλό κόστος συγκριτικά με τα συμβατικά πυρομαχικά. Για να λειτουργήσει αυτή η «σφεντόνα», χρειάζεται έναν πολύ ισχυρό ηλεκτροκινητήρα και ένα σετ πηνίων που θα δημιουργήσουν το μαγνητικό πεδίο το οποίο θα εκτοξεύσει τα μεταλλικά του βλήματα.
Η μέγιστη ταχύτητα ενός συμβατικού βλήματος μπορεί να φθάσει κατ’ ανώτατο την ταχύτητα των 2 χλμ. ανά δευτερόλεπτο κατά την έξοδο από την κάννη, ενώ η ταχύτητα του βλήματος του Railgun ξεπερνάει τα 3 χλμ. (αναμένεται η ταχύτητα εξόδου του βλήματος να αυξηθεί στο μέλλον).
Ως συνέπεια το βλήμα του Railgun επιτυγχάνει μεγαλύτερο βεληνεκές και έχει μεγαλύτερη καταστροφικότητα από οποιοδήποτε συμβατικό πυρομαχικό. Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα, είναι ότι τα υπάρχοντα ενεργητικά αμυντικά συστήματα πλοίων αδυνατούν να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο βλήμα.
Μία αδυναμία αυτού του συστήματος, είναι ότι για να καταστεί αποτελεσματικό, απαιτεί κατευθείαν πλήγμα στον στόχο (κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς το ποσοστό της αποτελεσματικότητας), αλλά και την έλλειψη ποικιλίας τύπων πυρομαχικών, που επιτρέπουν την κάλυψη μεγάλης ποικιλίας αποστολών.
Το σύστημα αυτό είναι σε πειραματικό στάδιο και υπό εξέλιξη, κυρίως στην Αμερική (και στη Γερμανία, σε μικρότερο βαθμό, λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης) από την ΒΑΕ Systems (τη θυγατρική της με έδρα επίσης τις ΗΠΑ) και την General Atomics.
Στην επίδειξη δύο πρωτοτύπων που έκανε το Αμερικάνικο Ναυτικό, βλέπουμε δύο ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα που το μέγεθός τους μπορεί πιθανώς (δεν είμαι και σίγουρος γι’ αυτό) να χωρέσει στο κατάστρωμα ενός μεγάλου καταδρομικού.
Εάν προσθέσουμε το μέγεθος του ηλεκτροκινητήρα που πρέπει να είναι σε θέση παράγει τουλάχιστον 1 εκατομμύριο Amps (Αμπέρ), συν το τεράστιο ζεύγος πηνίων που θα παράγει το μαγνητικό πεδίο εκτόξευσης, είναι σαφές ότι η παγκόσμια ηγέτιδα Αμερική έχει να λύσει ακόμη πολλά και σοβαρά τεχνικά προβλήματα πριν παρουσιάσει ένα Railgun που θα μπορεί να εισαχθεί σε υπηρεσία με τον στόλο της.
Αν μεταφέρετε τώρα όλα αυτά στο επίπεδο της Τουρκίας με το επίπεδο υποδομής και τεχνολογίας που διαθέτει και το αβίαστο συμπέρασμα που εξάγεται, είναι ότι μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, καθώς για αρκετό καιρό δεν θα κινδυνεύσουμε από τα Railgun του τουρκικού Ναυτικού. Προσωπικά, με ανησυχούν περισσότερο οι σεισμοί στην Ιταλία…
Γιώργος Αναγνωστόπουλος, defence-point