Τα παλιά καλά χρόνια της οινοποιίας στη χώρα μας οι σχέσεις εργαζομένων και «αφεντικών» (έτσι τους αποκαλούσαν τότε) θεωρούνταν κάτι παραπάνω από καλές. Συχνά...
... μάλιστα επισφραγίζονταν και με κουμπαριές μαζί με γλέντια στα κελάρια ή στον τρύγο, με τα όργανα να παίζουν.
Να όμως που αρκετά χρόνια μετά από αυτές τις ειδυλλιακές περιόδους, σε μια οικονομία γκρίζα και μια Ελλάδα σαφώς σκληρότερη και λιγότερη ρομαντική, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν εξηγείται αλλιώς πώς η κορυφαία εδώ και χρόνια οινοποιητική βιομηχανία, ο Ομιλος Μπουτάρη, έχει φτάσει στο σημείο οι εργαζόμενοί της να μην πληρώνονται εδώ και μήνες και να αναγκάζονται να στέλνουν εξώδικα για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Κι αν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης κάνει «γκελ» στην κοινωνία της Βόρειας -και όχι μόνο- Ελλάδας για προφανείς πολιτικούς και επικοινωνιακούς λόγους, ο αδελφός του και εδώ και χρόνια ξεχωριστός στις επαγγελματικές δραστηριότητες Κώστας Μπουτάρης ακολουθεί άλλο δρόμο.
Διάφορες πληροφορίες αναφέρουν ότι εδώ και καιρό με δυσκολία συνεννοείται με τα στελέχη του και έχει χάσει μια σειρά από επιχειρηματικές μάχες, με αποτέλεσμα να έχει προβλήματα με τους εργαζομένους του, που επί χρόνια τον στήριξαν και σήμερα βλέπουν την κατάσταση να έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Στις 6 Οκτωβρίου, λοιπόν, το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Εργοστασίου και Αμπελώνων Στενημάχου της Οινοποιίας Μπουτάρη «Ο Βάκχος» κοινοποίησε αναγγελία απεργιακών κινητοποιήσεων κατά της βιομηχανίας λόγω, όπως αναφέρουν, της αδιάλλακτης στάσης της διοίκησης να μην αποπληρώνει τα δεδουλευμένα τους εδώ και 7 μήνες. Δηλαδή οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι από τον Μάρτιο, χωρίς αυτή τη στιγμή να υπάρχει σαφές πλάνο εξόδου από την κρίση, και πραγματοποιούν απεργία εντός της πιο κρίσιμης περιόδου, αυτής του τρύγου.
Από την πλευρά τους κύκλοι της εταιρείας αναγνωρίζουν το χρέος, όμως υποστηρίζουν ότι εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι πληρώνονται και ότι οι επτά μισθοί είναι παλαιότερες οφειλές. Βέβαια το πρόβλημα είχε επισημανθεί ήδη από την άνοιξη, με τους εργαζομένους να λαμβάνουν ενημέρωση ότι τα αιτήματά τους θα ικανοποιηθούν εντός του θέρους. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν έγινε.
Συγκεκριμένα από τον Απρίλιο ο κλοιός γινόταν όλο και πιο ασφυκτικός για τον Κώστα Μπουτάρη, καθώς διαφαινόταν ότι η προσπάθεια εξυγίανσης απομακρυνόταν, η αύξηση του φόρου κατανάλωσης στο κρασί θα στραγγάλιζε ούτως ή άλλως την εταιρεία και τα δάνειά της ολοένα περισσότερο θα την έπνιγαν. Μάλιστα οι πιστώτριες τράπεζες είχαν ξεκαθαρίσει από τότε ότι θα έπρεπε να υπάρξει διευθέτηση των ζητημάτων με τη βιομηχανία, η οποία φαινόταν ολοένα και πιο αδύναμη. Τι κι αν σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο όμιλος έκλεινε τον Ιανουάριο τα οινοποιεία του απαιτώντας μη αύξηση του φόρου κατανάλωσης; Το κακό πλησίαζε.
Πειραματισμοί
Χαρακτηριστικό της αδυναμίας κατανόησης των νέων συνθηκών και του γεγονότος ότι ο Κώστας Μπουτάρης παλεύει τη σύνθετη αυτή κατάσταση με «παλιά υλικά και νοοτροπία» είναι και ότι διαρκώς προβαίνει σε ανατροπές της διοικητικής του ομάδας, με τελευταίο διευθύνοντα σύμβουλο τον οινοποιό και όχι οικονομολόγο Ιωάννη Βογιατζή. Κάνει δηλαδή πειραματισμούς -σαν να επρόκειτο για νέα ποικιλία κρασιού- όπως παλαιότερα και με άλλα αξιόλογα στελέχη.
Ο κ. Βογιατζής, παρά το γεγονός ότι από το 1984 είναι μέλος του γκρουπ και είχε διατελέσει οινολόγος, υπεύθυνος έρευνας και ανάπτυξης, διευθυντής του οινολογικού τμήματος και της διεύθυνσης παραγωγής, δεν κατάφερε να εξομαλύνει την κατάσταση και τα πράγματα οδηγήθηκαν στα άκρα. Ούτε όμως και το σχέδιο αναδιάρθρωσής του έδειξε ικανό να αποτρέψει δυσάρεστες εξελίξεις και τριγμούς.
Σήμερα ο κίνδυνος για την εν λόγω βιομηχανία είναι ορατός. Μόνο οι υποχρεώσεις που εμφάνιζε η εταιρεία έως τις 31/10/2015 σε Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και μισθοδοσία ανέρχονταν στα 9.786.212,61 ευρώ, με περίπου 4,5 εκατ. ευρώ να αφορούν τα Ταμεία (3 εκατ. ευρώ βρίσκονται σε ρύθμιση) και οφειλές σε μισθούς παραπάνω από μισό εκατομμύριο, οι οποίες τώρα έχουν εκτοξευθεί πολύ υψηλότερα.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν τα παραπάνω, η εταιρεία επιδιώκει άνοιγμα στις αγορές της Κίνας (συμμετείχε στο ταξίδι του πρωθυπουργού στην ασιατική χώρα), ενώ έκανε και ανακοινώσεις για σειρά διεθνών βραβείων που πήραν τα κρασιά της.
Ωστόσο, οι σχέσεις της με τις τράπεζες έχουν περάσει διακυμάνσεις, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι ακίνητα της εταιρείας στην Αθήνα (κέντρο και Κηφισιά) βρίσκονται σε κίνδυνο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα προβλήματα αυτά δεν είναι καινούρια. Ηδη από το 2009 είχαν φανεί τα πρώτα σύννεφα στον επιχειρηματικό ουρανό του Ομίλου Μπουτάρη.
Η κεφαλαιοποίηση της βιομηχανίας είχε πέσει χαμηλά, χρηματιστηριακά παρουσίαζε κακή εικόνα, ενώ έμπειροι γνώστες της αγοράς του κρασιού αναγνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια ο Κώστας Μπουτάρης και οι δύο κόρες του, Χριστίνα και Μαρίνα, δεν έχουν δείξει διάθεση ανανέωσης και μετάβασης σε νέες, πιο μοντέρνες δραστηριότητες. Δηλαδή έμειναν στατικοί σε έναν κλάδο που με τη σειρά του άλλαζε ραγδαία. (newmoney)
