... στις 18 Σεπτεμβρίου.
Δημοσίως, οι Ρώσοι δεν καταλογίζουν ευθύνη στον Πρόεδρο, αλλά στον διοικητικό μηχανισμό που εμποδίζει τις μεταρρυθμίσεις. Το μόνο που μπορεί να πετύχουν οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές είναι να εκλεγεί κάποιο καινούργιο πρόσωπο σε ένα κοινοβούλιο που έχει συνηθίσει να εγκρίνει τους νόμους που φτάνουν από τα σώματα ασφαλείας και την προεδρική διοίκηση.
Το νέο σώμα θα χαράξει επίσης τη στρατηγική του Κρεμλίνου για τις προεδρικές εκλογές του 2018. Στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του Κοινοβουλίου σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές στη σχέση της κοινωνίας με τον Πούτιν. Η προσάρτηση της Κριμαίας, το 2014, (που επικυρώθηκε από τη Δούμα με μία μόλις αρνητική ψήφο) μεταμόρφωσε την εικόνα του Προέδρου και τον κατέστησε έναν ηγέτη ικανό να αποκαταστήσει τον ηγετικό ρόλο της Ρωσίας.
«Το 2014, ο Πούτιν πέρασε από την εκλογική νομιμότητα στη νομιμότητα της στρατιωτικής ηγεσίας» λέει ο Νικολάι Πετρόφ, επικεφαλής του Κέντρου Πολιτικών και Γεωγραφικών Αναλύσεων. Αντίθετα με την εκλογική νομιμότητα, που ανανεώνεται στις κάλπες, η νομιμότητα της στρατιωτικής ηγεσίας πρέπει να τροφοδοτείται διαρκώς.
Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει άλλη Κριμαία και η προοπτική στρατιωτικών νικών περιορίζεται από την έλλειψη πόρων, τις κόκκινες γραμμές που χαράσσει η Δύση και τα οικονομικά προβλήματα που οφείλονται στις κυρώσεις.
«Για τον Πούτιν, το να επιστρέψει στη νομιμότητα της κάλπης μετά την εμπειρία της νομιμότητας της στρατιωτικής ηγεσίας είναι σαν να επιστρέφει στη μπίρα αφού ήπιε βότκα» σημειώνει ο Ρώσος αναλυτής. Η Ρωσία ζει μια μεταβατική περίοδο (άγνωστης διάρκειας), όπου ο Πούτιν αναζητεί τον διάδοχό του. Όπως επισημαίνει ο Νικολάι Μιρόνοφ, επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Μεταρρυθμίσεων, ένα σύμπτωμα της εποχής είναι η αντικατάσταση πολλών αξιωματούχων, με αποκορύφωμα την παύση του πρώην προσωπάρχη Σεργκέι Ιβανόφ.
Το μοντέλο που διοικεί ο Πούτιν , συμπληρώνει ο Πετρόφ, έχει μετατραπεί από Πολιτμπιρό (το ανώτατο όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης που λάμβανε αποφάσεις με συλλογικό τρόπο) σε «ένα μοντέλο αυτοκρατορικής αυλής όπου δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
Ο Πούτιν βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι: Είτε θα οικοδομήσει ένα αυταρχικό σύστημα είτε θα προχωρήσει σε έναν αυταρχικό εκσυγχρονισμό που θα οδηγήσει τελικά στον εκδημοκρατισμό του συστήματος. Στη διοίκηση της χώρας, και χάρη σε μια ισορροπία που διαχειρίζεται ο Πρόεδρος, συγκατοικούν σήμερα αξιωματούχοι και των δύο στρατοπέδων.
Οι υπέρμαχοι της στρατιωτικοποίησης της χώρας χρησιμοποιούν την ιδέα της διεθνούς απειλής για να αποσπάσουν πόρους, ενώ οι υπερασπιστές της «οικονομικής φιλελευθεροποίησης» επιμένουν ότι ο προϋπολογισμός πρέπει να είναι ισοσκελισμένος.
Φέτος, ιδρύθηκε και η Εθνική Φρουρά, που αναφέρεται απευθείας στον Πρόεδρο και διοικείται από τον Βίκτορ Ζολότοφ, επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας του Πούτιν, από το 2000 ως το 2013. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το νέο αυτό σώμα ανταποκρίνεται στην ανάγκη προστασίας του Προέδρου και θα παρεμβαίνει αμέσως όταν σημειώνονται ταραχές. (El Pais, onalert)
