Ξύλινος λόγος και από τον Πρόεδρο
γράφει ο Καλλισθένης
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε σε ομιλία του ότι «είναι
γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες όταν είμαστε ενωμένοι, ξεπερνούμε τις δυσκολίες»
και τόνισε ότι είναι πολλά περισσότερα αυτά...
... που μας ενώνουν, από αυτά που μας
χωρίζουν.
Από την μια έχουμε τον ξύλινο λόγο των αστών, και από την
άλλη τον παραπλανητικό λόγο των αριστερών, γνήσιων και ιμιτασιόν. Με κούρασαν.
Και με ενόχλησε ιδιαίτερα ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, που οφείλει να είναι
περισσότερο προσεκτικός από όλους, δεν έβαλε στην άκρη την παλαιοκομματική του
τακτική.
Όλοι συμφωνούμε ότι ξεπερνάμε τις δυσκολίες όταν είμαστε
ενωμένοι. Δεν μας είπες όμως πρόεδρε, για ποιο λόγο δεν είμαστε ενωμένοι; Ποια
είναι η ευθύνη του πολιτικού κόσμου, στον οποίο ανήκεις κι εσύ, για τον διχασμό
μας; Ποια είναι η ευθύνη του πνευματικού κόσμου, στον οποίο ανήκεις κι εσύ, στο
γεγονός ότι ο καθένας ενεργεί να πετύχει κάτι σε βάρος του άλλου;
Δεν γνωρίζεις, πρόεδρε, ότι για να ενωθεί ο λαός -κι αυτό
διαπιστώνεται από τις φορές που βρέθηκε ενωμένος- απαιτούνται έντιμοι, ικανοί,
ανιδιοτελείς ηγέτες που να βάζουν στο δημόσιο ταμείο και όχι να αφαιρούν, όχι
μόνον στον πολιτικό κόσμο, αλλά σε κάθε θεσμό; Σε ποια έκφανση της πολιτικής
και κοινωνικής μας ζωής υπάρχουν τέτοιοι ηγέτες;
Πώς λοιπόν θα ενωθεί ο λαός; Κοινότοπες διαπιστώσεις αυτού
του είδους μπορεί να κάνει κι ο Λεβέντης με τον Μπαλαούρα. Και τις κάνουν όσοι
δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να οδηγήσουν τον λαό στη σωστή πορεία. Ηγέτες
που να πράττουν θέλουμε, ηγέτες που να τιμούν τον όρκο που έδωσαν ότι θα
υπηρετήσουν τον λαό. Αυτοί θα ενώσουν τον λαό για να ξανασηκώσει κεφάλι.
Πες μου, σε παρακαλώ, πρόεδρε, ένα όνομα. Ένα μόνο όνομα
θέλω, που να διαθέτει αυτά που γράφω παραπάνω, και σού υπόσχομαι θα τρέξω να
τον προσκυνήσω. Πες μου ένα όνομα!
