... να ανατρέψουν τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το παγκοσμιοποιητικό ίδρυμα Stratfor, αναφέρεται στην, πριν από 25 χρόνια, μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, γνωστή ως το Πραξικόπημα του Αυγούστου, η οποία επιχειρήθηκε από ομάδα μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος και μελών της ελίτ του τομέα ασφαλείας, κατά του προέδρου της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, σε μια στιγμή που θεωρείται «κλειδί» και η οποία οδήγησε στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αφήνοντας να εννοηθεί πως παρόμοια κίνηση κατά του Πούτιν θα οδηγήσει στην κατάρρευση της Ρωσίας.
Όπως αναφέρεται:
«Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ένας "επιμελής μαθητής" της ιστορίας, χαρακτήρισε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης την "μεγάλη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα". Όμως, αν και έχει μεταρρυθμίσει τη χώρα του και την ξαναέκανε μια μεγάλη γεωπολιτική δύναμη, ακόμα και ο ίδιος ο Πούτιν πρέπει να βλέπει τις ομοιότητες μεταξύ των πιέσεων που δημιουργούνται στη χώρα του σήμερα και αυτών που οδήγησαν στο Πραξικόπημα του Αυγούστου.
Για 16 χρόνια, ο Πούτιν ισορροπεί μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών ομάδων εξουσίας, όπως έκανε και ο Γκορμπατσόφ, αναγκάζοντάς τον να ταλαντεύεται μεταξύ των εγχώριων και εξωτερικών πολιτικών των δυο στρατοπέδων. Ο Πούτιν υπήρξε ένας αριστοτέχνης διαιτητής για σχεδόν δυο δεκαετίες, παρ' ολ' αυτά όμως αυξάνεται η δυσαρέσκεια από τα έσω.
Η δημόσια κριτική για τις επιλογές πολιτικής του Ρώσου ηγέτη από τη Ρωσική ελίτ αυξάνεται –κάτι ανήκουστο τα προηγούμενα χρόνια. Οι φιλελεύθερες ομάδες θέλουν ο Πούτιν να ανοίξει την οικονομία και να αναθερμάνει τις σχέσεις με τη Δύση. Τα "γεράκια" από την άλλη θέλουν να μπει στην Ουκρανία και να κόψει παντελώς τους ξένους οικονομικούς δεσμούς.
Η ικανότητα του Πούτιν να διατηρήσει την ισορροπία γίνεται αβέβαιη καθώς τον τελευταίο χρόνο έχει προχωρήσει σε "εκκαθάριση" του ίδιου του στενού κύκλου, που αποτελείται από ορισμένους από τους ισχυρότερους άνδρες της Μόσχας. Μάλιστα, φοβάται ακόμα και για την ίδια του την ασφάλεια και δημιούργησε δικό του ιδιωτικό στρατό.
Όμως, ούτε οι δυνάμεις εντός του Κρεμλίνου που θα μπορούσαν να ενωθούν κατά του Ρώσου προέδρου, εθελοτυφλούν απέναντι στη δική τους ιστορία. Γνωρίζουν το ίδιο καλά με τους πολιτικούς αντιπάλους τους πως οι δύσκολες συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν σε ακραίες ενέργειες, όμως αυτές οι ακραίες ενέργειες μπορούν επίσης να αφήσουν πίσω τους ένα κατεστραμμένο σύστημα».
