Ή τέλος πάντων (δείτε το βίντεο)...
... περίπου, καθώς για την οδική βοήθεια η φόρτωση στην πλειονότητα των περιπτώσεων γίνεται με βίντσι και η πλατφόρμα του φορτηγού είναι αισθητά φαρδύτερη από το πλάτος ενός επιβατικού αυτοκινήτου.
Από την άλλη, η προσοχή που δείχνει ο ιδιοκτήτης στο αυτοκίνητό του, ακόμα και κάτω από αυτές τις διαφοροποιημένες συνθήκες, από τη στιγμή που μάλιστα το έχει πληρώσει με τα ωραία, ζεστά λεφτουδάκια του, είναι σαφώς μεγαλύτερη, από ενός στρατιώτη, ενδεχομένως και κληρωτού, που οδηγεί ένα άρμα που έχει αγοραστεί με τα λεφτά των φορολογουμένων. Ακόμη περισσότερο, όταν οδηγώντας ένα τέτοιο θηρίο 45-50 τόνων νιώθεις άτρωτος εμπρός σε οποιοδήποτε εμπόδιο.
Επί του προκειμένου λοιπόν, όταν φτάσουν οι εμπρός τροχοί σου στο ανώτατο σημείο της ράμπας, βρίσκεσαι σε κείνη τη δυσάρεστη θέση που βλέπεις μόνο ουρανό και όχι το σημείο που θα προσγειωθείς. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δείξεις απόλυτη εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που σου κάνει το κουμάντο και να ακολουθείς απαρέγκλιτα τις οδηγίες του. Έτσι δίνεις εκείνο το τελικό «τσίμπημα» στο γκάζι που θα σε φέρει παράλληλα με το έδαφος και την πλατφόρμα, ελπίζοντας φυσικά για το καλύτερο.
Με ένα επιβατικό αυτοκίνητο, φυσικά και υπάρχει μπόλικο πλάτος για λάθη. Το περιθώριο δεν είναι το ίδιο στενό με αυτό του video, οπότε με το που δίνεις την τελευταία γκαζιά υπάρχουν λίγα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβά. Με ένα άρμα όμως, τα πράγματα δεν είναι το ίδιο εύκολα. Ο οδηγός ενός άρματος ίσως να μην τον πολυνοιάζει πού πηγαίνει. Αν δεν δει ένα σπίτι ή ένα δένδρο, τόσο το χειρότερο γι’ αυτά.
Με τούτο κατά νου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πράγματα ήταν εύκολα για το φτωχό μας φίλο. Αλλά και για τα άρματα ισχύουν οι νόμοι της Φυσικής, οπότε και η λάθος τοποθέτησή του στη ράμπα έβγαλε αυτόν τον Γολιάθ εκτός μάχης. (drive.gr)
