Εκπαιδεύονται για να αναλάβουν υπουργεία κάποια στιγμή
Για μια ακόμη φορά οι κομπλεξικοί ανεγκέφαλοι περιθωριακοί, από τις παρέες των «γνωστών αγνώστων», απέδειξαν το πόσο απολίτιστοι και βάρβαροι είναι. Με πράσινο...
... σπρέι έγραψαν πάνω στο αρχαίο Μνημείο του Λυσικράτη: «Τα ελληνικά σας μνημεία είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών».
Απορούμε φυσικά γιατί έπρεπε να ξεσπάσουν πάνω σε ένα αρχαίο μνημείο, από τα λίγα που σώθηκαν όρθια στον τόπο μας από τους πολέμους, την «ιερή μανία» και τις επιδρομές των κατακτητών. Αλήθεια, σε ποια Αναρχία διάβασαν ότι μέσα στην αγωνιστική τους δράση συμπεριλαμβάνεται η καταστροφή αρχαίων μνημείων;
Το Μνημείο του Λυσικράτη είναι μνημείο της Αθήνας, γνωστό και ως Φανάρι του Διογένους. Βρίσκεται στο κάτω άκρο του ανατολικού κλίτους της Ακρόπολης, στη σημερινή πλατεία του Λυσικράτη και κατά τους αρχαίους επί της οδού των Τριπόδων.
Πρόκειται περί χορηγικού μνημείου, δηλαδή μνημείου επί του οποίου φερόταν ο τρίποδας που δινόταν ως τιμητικό έπαθλο στον χορηγό, που αναλάμβανε τη συγκρότηση του χορού αλλά και τα έξοδα διεξαγωγής χορευτικών αγώνων κατά τις επίσημες τελετές. Το προσφερόμενο στον χορηγό έπαθλο το κατέθεταν είτε στο Ιερό του Διονύσου είτε στη γειτονική αυτού οδό των Τριπόδων.
Προς μεγαλοπρεπέστερη δε έκθεσή του, το έπαθλο το τοποθετούσαν σε ψηλή βάση, είτε μορφής κίονα, (όπως εκείνο του Θρασυμήδους), είτε σε σχήμα ναΐσκου (όπως αυτό του Λυσικράτη). Το ανήγειρε ο Λυσικράτης του Λυσιθείδη κατά την 111η Ολυμπιάδα (335-334π.Χ.).
Η δε άνω του επιστυλίου ζωφόρος φέρει ανάγλυφη παράσταση από το μύθο της αιχμαλωσίας του Διονύσου από Τυρρηνούς πειρατές. Η στέγη αποτελείται από μονολιθικό θόλο (φτιαγμένο από κυανωπό μάρμαρο από τον Υμηττό) διακοσμημένο στην κάτω περιφέρεια με έκτυπα κυμάτια, στη δε θολωτή επιφάνεια με φολιδωτά ή λεπιδωτά κοσμήματα.
Την επιφάνεια αυτή διατρέχει από δύο πλευρές, από μια σειρά ανθεμίων που καταλήγουν στο ανωφερές κέντρο της στέγης όπου μετασχηματίζονται σε ακανθωτό επίθημα πάνω στο οποίο στηριζόταν ο χάλκινος τρίποδας, το έπαθλο του Λυσικράτη που το υποστήριζαν δύο αγαλματίδια Σάτυρου και Δελφίνου.
