Δεν κρύβει στην ανησυχία της η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει η χώρα και σοβαρό...
... Εθνικό πρόβλημα, τις επόμενες μέρες.
Μάλιστα, κορυφαίος αξιωματούχος του ΥΠΕΘΑ, υποστήριζε ότι, η πιθανή αντιμετώπιση μείζονος Εθνικού Θέματος, συνέβαλλε στην απόφαση του Πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και του Αντιπροέδρου και Υπουργού Εξωτερικών Β. Βενιζέλου, να επισπεύσουν την εκλογή του πρόεδρου της Δημοκρατίας.
Η ΑΝΥΠΕΘΑ Φ. Γεννηματά, μετά την ενημέρωσή της στο Στρατηγείο του Δ΄ Σώματος Στρατού, δεν έκρυψε την ανησυχία της και δήλωσε: «Από εδώ από τον Έβρο με το βλέμμα στην Αθήνα, τολμώ να πω ότι ο πολιτικός κόσμος πρέπει να πετύχει την εθνική συνεννόηση.»
Παρόμοια είναι και η κινητοποίηση των διπλωματικών υπηρεσιών του Υπουργείο Εξωτερικών.
Η ανησυχία δεν είναι αδικαιολόγητη, αφού και στο παρελθόν η Τουρκία, αξιοποίησε προσωρινή πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και έβλαψε καίρια εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και αυτή την περίοδο, η αντιπαλότητα μεταξύ της συγκυβέρνησης (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) και της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ), έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, που δημιουργούν περιβάλλον έντονης εσωτερικής πολιτικής αστάθειας.
Μία από τις πληροφορίες που αξιολογείται από αρμόδιους παράγοντες των Υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, σχετίζεται με τις μελλοντικές κινήσεις του τουρκικού ερευνητικού πλοίου «ΜΠΑΡMΠΑΡΟΣ», που με τη συνοδεία τριών πολεμικών πλοίων της δύναμης του Τουρκικού Στόλου βρίσκεται τώρα στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Πώς θα αντιδράσει η Ελλάδι, αν, όπως λένε οι πληροφορίες, το «ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣ» και τα συνοδευτικά τουρκικά πολεμικά πλοία συνεχίσουν τις υποθαλάσσιες έρευνες στην περιοχή του Καστελόριζου; Η ελληνική αντίδραση, δεν θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα συναίνεσης και συνεννόησης των μεγάλων πολιτικο-κομματικών σχηματισμών;
Συνεπώς, το χρονικό διάστημα μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίες ή και μέχρι των Βουλευτικών εκλογών, εκτιμάται ως ιδιαίτερα επικίνδυνο και απειλητικό για τα Εθνικά μας συμφέροντα, γι’ αυτό απαιτείται Εθνική συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων.
Ελλάδα και Κύπρος, είναι στη δίνη μιας πολύ σοβαρής οικονομικής κρίσης, στην οποία όμως προστίθενται και απειλητικές γεωπολιτικές παράμετροι.
Η παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ, ουσιαστικά η προσβολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, χωρίς να ύπαρξη αποτελεσματική ανασταλτική παρέμβαση από τους Διεθνείς Οργανισμούς ( ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ), εντάσσεται στα «χτυπήματα» κατά κρατών με μειωμένη εθνική κυριαρχία, λόγω των μνημονικών τους υποχρεώσεων και των δανειακών δεσμεύσεων.
Η τουρκική επίθεση στην κυπριακή ΑΟΖ, χωρίς συνέπειες για τον επιτιθέμενο, σηματοδοτεί το πέρασμα από την καθαρά οικονομική επίθεση, στη γεωπολιτική επίθεση κατά του ελληνικού έθνους-κράτους και του πολλαπλώς αλληλεξαρτώμενου με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα κυπριακού κράτους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι ενθαρρύνουν, με την ανοχή τους, την τουρκική συμπεριφορά στην ΑΟΖ της Κύπρου, επιδιώκουν να επαναφέρουν μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ως λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.
Δηλαδή μια λύση της διζωνικής, δικοινοτικής συνομοσπονδίας ισοτίμων κρατικών οντοτήτων, που προφανώς, θα ακυρώνει, όχι μόνο την πλήρη ελληνική, αλλά και την τουρκική κυριαρχία στην Κύπρο. Θα αναβαθμίζει όμως την πολιτικο-οικονομική παρουσία της Βρετανίας και των ΗΠΑ, αλλά και των διεθνών τραπεζών, που ήδη αποκτούν τον έλεγχο του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.
Επίσης θα πρέπει να σταθούμε και να μελετήσουμε πολύ προσεχτικά το εξής: όταν ο Α. Νταβούτογλου εξαγγέλλει από την Αθήνα , Κοινή Συνεκμετάλλευση των υποθαλασσίων Κοιτασμάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου, ποια άραγε Κοιτάσματα εννοεί; Μήπως εκείνα που θα οριοθετηθούν, με βάση το Καστελόριζο μεταξύ των ΑΟΖ Ελλάδος - Κύπρου - Αιγύπτου, εφαρμόζοντας το Δίκαιο της θάλασσας;
Αν αυτά εννοεί, τότε, η Τουρκία δεν έχει λόγο, αφού δεν έχει μερίδιο, εκτός και αν επιβάλλει τις απόψεις της σε Ελλάδα, Κύπρο και Αίγυπτο, είτε με τη στρατιωτική βία, είτε με την εξαναγκαστική διπλωματία και πάντως, σε κάθε περίπτωση, περιφρονώντας τη διεθνή νομιμότητα, με εξασφαλισμένη όμως την ανοχή των ισχυρών διεθνών πολιτικο-οικονομικών παραγόντων.
Και ακόμη, επιβάλλεται να αναρωτηθούμε, μήπως οι γεωπολιτικές και οικονομικές επιθέσεις κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, ενταθούν το αμέσως προσεχές διάστημα, ειδικά μάλιστα στην περίπτωση, που θα υπήρχε στην Αθήνα μια «αντιμνημονιακή» Κυβέρνηση;
Παρεμπιπτόντως, για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα και μάλιστα στις σημερινές τραγικές συνθήκες, αμφισβητώντας τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, οφείλει να διαθέτει μια πολύ καλά επεξεργασμένη εξωτερική και αμυντική πολιτική, αλλά και βαθειά γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος.
Τα διεθνιστικά οράματα και οι θεωρίες για ειρηνική συνύπαρξη των Λαών, έχουν αδιαμφισβήτητη Φιλοσοφική και Ηθική αξία, βρίσκονται ωστόσο, εκτός διεθνούς πραγματικότητας και κυρίως, δεν έχουν απαντήσεις σε άμεσα και πιεστικά ζητήματα ασφάλειας και διαχείρισης πολυδιάστατων κρίσεων.
