Συμβολική ήταν η ιδέα του Μπουτάρη, να διεξαχθεί αγώνας Σερβίας-Αλβανίας στην Θεσσαλονίκη, ανακοινώθηκε επίσημα. Δεν καταγράφω τις συμβολικές ιδέες του δημάρχου γιατί δεν φτάνει ο χώρος.
Άλλο με ξένισε. Όπως σημειώνεται...
... από το γραφείο του δημάρχου, «το σκεπτικό της εν λόγω ιδέας ήταν ο συμβολισμός της Θεσσαλονίκης ως πόλης συμφιλίωσης και συνύπαρξης λαών και πολιτισμών».
Προφανώς, το σκεπτικό στηρίζεται στο παραμυθάκι, ότι η Θεσσαλονίκη ήταν κάποτε πόλη όπου συνυπήρχαν ειρηνικά χριστιανοί, εβραίοι και μουσουλμάνοι. Γι’ αυτό και ο δήμαρχος ονειρεύεται την Θεσσαλονίκη ως πολυπολιτισμική πόλη, όπου θα ζουν ειρηνικά οι πάσης φύσης λαοί.
Μόνον που ο συλλογισμός στηρίζεται σε ρεπούσεια λογική. Προφανώς δεν διάβασαν την ιστορία της Θεσσαλονίκης οι υποστηρικτές του σκεπτικού. Θα μάθαιναν πολλά, όπως μεταξύ άλλων τις αιματηρές συγκρούσεις εβραίων και χριστιανών κατά την διάρκεια της Λαμπρής, με αφορμή το κάψιμο του Ιούδα.
Αλλά και την σθεναρή αντίδραση των εβραίων να μη πέσει η πόλη σε ελληνικά χέρια. Μάλιστα, ανατέθηκε στην Αυστρία να υποστηρίξει το αίτημα να καταστεί η πόλη «ουδέτερη» (αυτά τα έγραψε η κα. Μόλχο, δεν τα έβγαλα από μυαλό μου). Και έπρεπε ο Ελ. Βενιζέλος να υιοθετήσει όλα τα «περίεργα» αιτήματα που του έθεσε η ισραηλιτική κοινότητα, για να αποδεχθούν ένα -τετελεσμένο άλλωστε- γεγονός.
Τώρα, ένα αιώνα μετά, καλό είναι φυσικά να παραμεριστούν αυτά, όπως έγινε και με τα φρικώδη εγκλήματα των Βουλγάρων κατά των Θεσσαλονικιών και γενικότερα των βορειοελλαδιτών. Άλλο πράγμα αυτό όμως, άλλο να ταΐζουμε τον λαό με παραμυθάκια «ειρηνικών συνυπάρξεων». Οι φιλικές σχέσεις, πρέπει να έχουν αληθινά θεμέλια. Πολυπολιτισμική ήταν και η Συρία, και η Γιουγκοσλαβία και η Ισπανία και...
