Σύμφωνα με το άρθρο που έχει συγγραφέα Τούρκο δημοσιογράφο, η Γερμανία στην πρόσφατη εκδήλωση που έγινε για την 100ή επέτειο του WWI (Α' παγκόσμιος), φαίνεται...
... να απομονώνει την Τουρκία από την γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων.
Το Βαλκανικό συνέδριο είναι σημαντικό στον καθορισμό στο ποιος είναι ο ρόλος στην Ανατολική Ευρώπη ειδικά για τα Βαλκάνια και ποιο στρατηγικό όραμα θα δώσει το σχήμα τους σε μια μελλοντική μορφή τους . Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο αρθρογράφος και δίνει έμφαση σε δύο πράξεις.
α). Πώς ο ρόλος της Τουρκίας δείχνει να υποβαθμίζεται αισθητά πλέον από την Γερμανία και την Ε.Ε. αποδίδοντας το σε μια πιθανή προσπάθεια να διασπαστεί η σχέση της χώρας του με τα υπόλοιπα Βαλκάνια (Αλβανία, ΠΓΔΜ, Σλοβενία, Βουλγαρία κτλ. )
β). Έμμεσα αναφέρει και τις ΗΠΑ , ως μια χώρα που δείχνει μεν να ενδιαφέρεται για την Ευρώπη και ειδικά την Νότιο περιοχή της και τα Βαλκάνια αλλά και αυτή την καταχωρεί ως μια "παλαιά σύμμαχο" χώρα που πλέον δεν λογαριάζει την Τουρκία.
Παραθέτει και ένα σωρό άλλες άκυρες σημειώσεις με σχέσεις της Τουρκίας και του δυτικού πολιτισμού και πώς αυτός "ωφελήθηκε" από την Οθωμανική αυτοκρατορία σε σημείο προόδου και της κατάστασης που είναι σήμερα.
Τρεις είναι οι πολύ σημαντικές πτυχές που δείχνουν ότι το σύνολο της τουρκικής πολιτικής σκηνής και των ΜΜΕ, έχει πάντα σκοπιμότητα και διαχειρίζεται διπλωματικούς οδούς για να περάσει μηνύματα.
1. Η συνεχής προσπάθεια της Τουρκίας να συνδέσει το όνομά της και την ιστορία της με την Δύση, έτσι ώστε να μην απομονωθεί πλήρως πλέον από τον Δυτικό πολιτισμό είναι έντονη. Πολύ έντονη! Κάνοντας χρήση ακόμα και πλασματικών αποδείξεων και σκέψεων με αστήριχτα επιχειρήματα και λογικά άλματα, προσπαθεί να δέσει το ένα πόδι πάνω στην Δύση.
2. Το δεύτερο πόδι της πολιτικής της είναι στην Ανατολή. Στο τέλος του άρθρου αναφέρει με σαφή τρόπο την αναγωγή της Τουρκίας ως κυρίαρχη χώρα του Ισλάμ και μάλιστα ως μοναδικού αντιπροσώπου του, την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη όπως έκανε για παράδειγμα με την περίπτωση της Συρίας. Η αλαζονική και άπληστη στάση της κυβέρνησης του ΑΚΡ (Ερντογάν - Νταβούτογλου) σε όλο της το μεγαλείο! Η ταύτιση της Τούρκικης πολιτικής με την Ισλαμική υπόσταση του κράτους της έχει σκοπιμότητα φυσικά.
3. Η Τουρκία αποτελεί την κυριότερη χώρα, προσκείμενη πιο κοντά στην Δύση όπου έχει καθαρά Μουσουλμανικό χαρακτήρα αλλά έχει και "ανοιχτά σύνορα" για την κυρίαρχη ηγετική τάξη του Σουνιτισμού. Η προβολή της χώρας ως σύμμαχος των όποιων Μουσουλμάνων υπάρχουν απανταχού στην Ε.Ε., είναι ο κύριος στόχος της πολιτικής αυτής. Όμως αυτό είναι και το κύριο σημείο που βρίσκει εμπόδια τόσο από το σύνολο του Ισλάμ και τις πνευματικές κάστες σε Ιράν και Σ. Αραβία, όσο και από την Δύση που βλέποντας φιλόδοξες τάσεις ηγεμονίας από τον Τούρκο ηγέτη, μέσα στα "χωράφια" της, τόσο γκρεμίζει τις γέφυρες μεταξύ τους.
Σε όλο αυτό το πεδίο ψυχολογικών επιχειρήσεων και πολέμου διπλωματίας και πολιτικής, εκείνο που έχει ενδιαφέρον για εμάς, είναι η παντελής απουσία του Ελληνικού στοιχείου από κάθε πλευρά. Είτε από την Δύση, είτε από την Τουρκία. Οι ερμηνείες πολλές για αυτό, που μπορεί να στηρίζονται τόσο στην ανυπαρξία της διπλωματικής μας παρουσίας, είτε επειδή η Ελλάδα δεν θεωρείται Βαλκανική χώρα, αλλά Νότιος Ευρώπη ως μέλος της Ε.Ε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και αντίστοιχα με το πώς θα το ερμηνεύσει κάποιος το παραπάνω, το μόνο σίγουρο είναι πώς έχουμε μια γείτονα χώρα που κινείται με επιθετικότητα και ικανότητα μέσα από κάθε πρόσφορο μέσο που θα της δοθεί. Πολιτικό, δημοσιογραφικό, πολιτιστικό, κοινωνικό κτλ. Το ερώτημα για εμάς είναι απλό ως διατύπωση και εξαιρετικά δύσκολο ως απάντηση. Εμείς τι κάνουμε;
