... του κ. Δημήτρη Λιάτσου, ο οποίος διετέλεσε επί 20 και πλέον χρόνια ανταποκριτής της ΕΡΤ στην Μόσχα.
Μόνο που, από τον Μάρτιο, όταν άρχισαν τα γεγονότα στην Ουκρανία, ο κ. Λιάτσος… χάθηκε. Να θεωρήθηκε κακός δημοσιογράφος, αποκλείεται, αφού επαναπροσλήφθηκε από την ΝΕΡΙΤ του κ. Καψή με τις αδιαφανείς διαδικασίες που μας διαβεβαίωσε ότι υπήρξαν. Ποιος ο λόγος επομένως, της απουσίας του κ. Λιάτσου από την δημόσια τηλεόραση;
Και γιατί, όταν ο κ. Βενιζέλος επισκέφθηκε την Ουκρανία, δεν πήγε εκεί ο κ. Λιάτσος -δυο βήματα απόσταση- αλλά συνόδευσε τον υπουργό απεσταλμένος της ΝΕΡΙΤ; Ίσως με όσα υπογράφει στο άρθρο του, πάρουμε μια ιδέα. Μεταφέρω αυτούσιες τρεις παραγράφους από το άρθρο, με υπότιλο: "Προβληματική η ελληνική στάση".
«Στον Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τηλεφώνησε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Τζών Μπάιντεν. Οι δύο, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ουάσιγκτον, συμφώνησαν ότι "η συνεχιζόμενη παροχή βαρέως οπλισμού και εφοδίων από τη Ρωσία σε αποσχιστικές δυνάμεις στην Ανατολική Ουκρανία απαιτούσε σταθερή και ενοποιημένη ανταπόδοση από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ». Αναρωτιέται κανείς αν ανάμεσα στις "αποσχιστικές δυνάμεις" ο πρωθυπουργός Σαμαράς περιλαμβάνει και τις 200 χιλιάδες ομογενείς μας στην περιοχή αυτή!
» Σύμφωνα με τα ρωσικά ΜΜΕ, που κάλυψαν τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, "πέρα από προθέσεις, αποφάσεις για εδώ και τώρα κυρώσεις κατά της Μόσχας δεν ελήφθησαν", αφού όπως τονίζουν "την αντίθεσή τους εξέφρασαν τέσσερις χώρες, όπως η προεδρεύουσα Ιταλία, η Γαλλία, η Αυστρία, η Φινλανδία". Όπως γίνεται φανερό απουσιάζουν από την αναφορά, εκτός της Γερμανίας, η Ελλάδα και η Κύπρος! Οποία συνέπεια! Ανάλογη με της "μητερούλας".
» "Ερωτάται η ελληνική κυβέρνηση αν πρόκειται να υποστηρίξει τη διεύρυνση των αντιποίνων κατά της Ρωσίας και αν αντιλαμβάνεται τις οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, ιδιαίτερα σε κρίσιμους τομείς, όπως ο τουρισμός. Ή για τη στήριξη των θέσεων της χώρας στα διεθνή fora". Αυτό αναφέρει σε δήλωσή της η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νάντια Βαλαβάνη. Ένα εύλογο ερώτημα που παραλήπτη μπορεί κάλλιστα να έχει και τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Απαραίτητες διευκρινίσεις επί των ανωτέρω. Σε μερίδα του ρωσικού Τύπου, η κ. Ανγκέλα Μέρκελ περιγράφεται να βαδίζει πάνω σε τεντωμένο σκοινί, αφού, όπως γράφεται, «από τη μια δεν θέλει να χάσει την επωνυμία της "μητερούλας" των Γερμανών, αλλά από την άλλη δεν δείχνει σημεία αντίστασης στο "πρέσιγκ" του Αμερικανού προέδρου»!
Ως προς το άλλο αναφερόμενο, ότι απουσίαζαν η Ελλάδα και η Κύπρος από τον αριθμό των χωρών που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αμερικανικές πιέσεις για επί πλέον κυρώσεις, ενώ, αρχικά είχε κυκλοφορήσει η είδηση ότι εννέα χώρες της Ε.Ε. (ανάμεσά τους η Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Ελλάδα, Κύπρος κ.ά.) προτίθενται να αντιταχθούν στις αμερικανικές πιέσεις για από κοινού κυρώσεις κατά της Ρωσίας, την προηγούμενη Τετάρτη, μετά από τηλεφωνική συνομιλία, Ομπάμα - Μέρκελ, η καγκελάριος (ανήμερα των γενεθλίων της) πείσθηκε και υιοθέτησε, έστω και μια βαριά καρδιά, το αμερικανικό αίτημα, και μαζί της συντάχθηκαν Ελλάδα και Κύπρος.
Πρώτο μέτρο, ήταν η άρνηση της Ελλάδας να χορηγήσει βίζα στην πρόεδρο της ρωσικής Βουλής, που θεωρείται το τρίτο στη σειρά πρόσωπο της ρωσικής πολιτικής ιεραρχίας.
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να αλλάξουμε προσανατολισμό -δηλαδή να αλλάξουμε "αφεντικό"-, αφού δεν εξαρτάται από μας άλλωστε, αναρωτιέμαι όμως, πώς συμβαίνει να ταυτιζόμαστε πλήρως με μια πολιτική, και την ίδια στιγμή να μη μπορούμε να δούμε ένα θετικό μέτρο από αυτήν την εξάρτηση;
Ο Μακεδών
