Γράφει ο Μακεδών
Ίσως δεν θα χρειαζόταν καν αυτό το σημείωμα, με δεδομένο ότι
πρόκειται για κάτι αυτονόητο. Δυστυχώς όμως στη χώρα μας, το αυτονόητο πολλές
φορές δεν είναι δεδομένο, αλλά επιζητείται.
Είναι θεμιτό, για κάθε κόμμα που θα βρεθεί στην
αντιπολίτευση να αξιοποιεί τη φθορά της κυβέρνησης προς ίδιο όφελος. Είναι όμως
αθέμιτο να την επιδιώκει. Αντί δηλαδή να συμπράττει στις κυβερνητικές αποφάσεις
που παράγουν όφελος στο λαό, να φροντίζει με προσχηματικές ενέργειες να τις
απαξιώνει. Δεν είναι δυνατόν, η όποια κυβέρνηση, να παίρνει μόνο λανθασμένες
αποφάσεις, ώστε...
... η αντιπολίτευση να βρίσκεται πάντοτε απέναντι.
Και όταν βέβαια υπάρξει αντιστροφή -όπως συνέβαινε μέχρι
σήμερα- η κυβέρνηση που διαμαρτυρόταν για την ανεύθυνη στάση της
αντιπολίτευσης, όταν βρεθεί εκτός εξουσίας πράττει αυτά που κατηγορούσε. Η
μέχρι σήμερα πρακτική δεν δείχνει ότι κάτι αλλάζει. Εξακολουθεί να ισχύει η
φράση αντίπαλου του Τρικούπη, που όταν ρωτήθηκε ποιο είναι το πρόγραμμα του
κόμματός του, είπε πως είναι το αντίθετο από αυτό της κυβέρνησης. Απλά και σαφή
πράγματα.
Αυτές τις ώρες γίνονται συζητήσεις για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.) απαιτούν τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε
κυβέρνηση «συνευθύνης», με το επιχείρημα ότι στις δύσκολες στιγμές πρέπει
σύμπας ο πολιτικός κόσμος να είναι ενωμένος. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός, ότι η
στάση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκ των προτέρων γνωστή, από την προεκλογική περίοδο, ως
εκ τούτου η επιμονή για συμμετοχή του σε αστικό κυβερνητικό σχήμα, δεν γίνεται
κατανοητή, παρά μόνο ως πολιτικό τέχνασμα.
Αλλά και επί της ουσίας, δεν μπορεί να συνυπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ
σε κυβερνητικό σχήμα όπως αυτό που τείνει να διαμορφωθεί. Οι διαφορές του με τη
Ν.Δ. δεν είναι σε επίπεδο τακτικής, αλλά στρατηγικής. Και οι μεν τακτικές μπορούν να αλλάζουν, αλλά
αν αλλάξει η στρατηγική, αλλάζει και η φυσιογνωμία ενός κόμματος. Υπάρχει ένα
ιδεολογικό χάσμα μεταξύ των αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορεί αυτό να
γεφυρωθεί σε δυο 24ωρα;
Μπορεί όμως κάτι άλλο να γίνει. Να χρησιμοποιηθεί ως
διαπραγματευτικό όπλο η συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, στις διαπραγματεύσεις με
τους δανειστές μας. Το είπε καθαρά ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πάνος
Σκουρλέτης: «Η μεγάλη ευκαιρία για τη νέα κυβέρνηση είναι να μπορέσει να
αξιοποιήσει τη μαχητική στάση της αντιπολίτευσης».
Αυτό θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη επιτυχία αν υπάρξει και
παρασκηνιακή συμφωνία μεταξύ των κ.κ. Σαμαρά και Τσίπρα, όπως υπήρχε μεταξύ
Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου. Έχει επιβεβαιωθεί ότι το
«βυθίσατε το Χόρα» ειπώθηκε μετά από προσυνεννόηση των δύο ανδρών. Και απόκτησαν
και οι δύο πολιτικά οφέλη, αλλά και η χώρα, διότι ο Κ. Καραμανλής αξιοποίησε
την επιθετική πολιτική του Ανδρέα.
Δεν είναι γνωστό αν θα υπάρξει παρόμοια παρασκηνιακή τακτική
μεταξύ των δύο αρχηγών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Το ευχόμαστε. Αρκεί
βέβαια να μη είναι όπως αυτή μεταξύ των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, κατά τον
Μάιο του 2010, που επιδείνωσε την κατάστασή μας. Διότι αν εφαρμοζόταν το
Σύνταγμα (όπως ζητούσε το ΚΚΕ, αλλά υποστήριζε και ο κ. Βενιζέλος) και το
Μνημόνιο για να περάσει από τη Βουλή θα απαιτούσε 180 ψήφους, τα πράγματα θα
ήταν διαφορετικά. Τότε όμως, ο κ. Σαμαράς νόμιζε πώς ο κ. Παπανδρέου τον έσωσε
από την υποχρέωση να το στηρίξει. Πέρασαν δυο χρόνια με τα γνωστά αποτελέσματα.
