... σώσουν τον τόπο, απέδειξαν ότι θέλουν να σώσουν την καρέκλα τους.
Δεν είναι πρωτοφανέρωτο το γεγονός στην ιστορία μας. Ο Ιμπραήμ κατάκαιγε την Πελοπόννησο και οι οπλαρχηγοί είχαν στη φυλακή τον Κολοκοτρώνη. Η Ελλάδα όδευε προς καταστροφή και ο Βενιζέλος έκανε εκλογές για να τις χάσει, προκειμένου να απεκδυθεί της ευθύνης. Και άλλα τέτοια. Ως εκ τούτου, μπορούμε να θεωρήσουμε γονιδιακό το φαινόμενο και να μη εκπλαγούμε.
Πηγαίνουμε εκ νέου στις εκλογές, αυτή τη φορά όμως όχι με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Εκτός και αν -παρά τις προβλέψεις- υπάρξει κόμμα που εκτινάξει τα ποσοστά του, ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία. Αλλά και τότε, η διαμορφωθείσα πλαστή κατάσταση διχασμού του λαού σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς δεν θα επιτρέψει την όποια κυβέρνηση να ασκήσει την εξουσία που επιβάλλεται.
Και λέγω πλαστό τον παραπάνω διαχωρισμό, διότι πολλοί άλλοι προβάλλονται από τους αρχηγούς των κομμάτων. Ο κ. Α. Σαμαράς κάνει λόγο για φιλοευρωπαϊκές και αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, ταυτίζοντας τις πρώτες με την παραμονή στην Ευρωζώνη και τις δεύτερες με την επιστροφή στη δραχμή. Παρόμοια είναι και η θέση της κας Μπακογιάννη: «Δεν υπάρχουν πλέον διαφορές μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Μία είναι η διαχωριστική γραμμή. Είναι μεταξύ αυτών οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να μείνει στο ευρώ και μπορεί και πρέπει να μείνει μέσα στην Ευρώπη και αυτών οι οποίοι επιτρέπουν στον εαυτό τους το λαϊκισμό της δραχμής».
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μέσα στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις υπάρχουν οι υποστηρικτές του άκρατου καπιταλισμού του Φρίντμαν, που οδηγεί στην παγκόσμια διακυβέρνηση από τους ισχυρούς χρηματοπιστωτικούς οίκους (δες και καταγγελίες του Νόαμ Τσόμσκι) και δίπλα τους αυτούς που εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους.
Είναι πολλές οι τάσεις, ώστε δύσκολα μπορούν να δημιουργηθούν συμμαχίες. Αλλά, εκτός από τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, υπάρχουν και οι κομματικές, που μπορεί να οδηγήσουν σε φαιδρές καταστάσεις. Τόσο στην πρόσκληση του κ. Σαμαρά για συνένωση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, όσο και στον διαχωρισμό που κάνει η κα Μπακογιάννη, έχουν υπολογίσει ότι μπορεί να ανταποκριθεί και το ΠΑΣΟΚ; Φιλοευρωπαϊκή δύναμη είναι, κατά της δραχμής, με δυτικό προσανατολισμό!
Επομένως, οι οποιεσδήποτε συμμαχίες γίνουν προεκλογικά ή για μετεκλογική συνεργασία, θα γίνουν στη βάση της ψηφοθηρίας. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, αν δω βουλευτές να επιστρέφουν στη βάση τους, ούτε διάλυση κομμάτων και σύμπτυξη με άλλα. Αυτά όλα όμως θα έπρεπε να είναι τα παρεπόμενα. Το κύριο είναι, ότι πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα γιατί στις επερχόμενες εκλογές θα συμβεί αυτό που δεν συνέβη σήμερα. Να υπάρξει δηλαδή κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει κόμμα με αυτοδυναμία. Άρα, πάλι θα αρχίσει το θέατρο των διερευνητικών εντολών και η προσπάθεια των κομμάτων να αρνηθούν να κυβερνήσουν. Γιατί θα ομονοήσουν στις 18 Ιουνίου και δεν το έπραξαν στις 7 Μαΐου;
Δεν ξέρω ποιοι αρχηγοί είναι ειλικρινείς και ποιοι όχι. Ξέρω όμως, ότι πολλοί αισχροκερδούν με την αστάθεια στην πολιτική ζωή της χώρας. Και στις δύσκολες αυτές στιγμές, οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. (Δεν πρέπει φυσικά να λησμονούμε, ότι εμείς τους ψηφίζουμε).
Ο Μακεδών
