Δεν το κρύβω, ότι βρίσκομαι σε μεγάλη σύγχυση ακούγοντας τους πολιτικούς αρχηγούς και τους εκπροσώπους τους. Ο καθένας ερμηνεύει το μήνυμα, που στείλαμε με την ψήφο μας στην πολιτική ηγεσία, με τον δικό του τρόπο, με αποτέλεσμα να μη ξέρουμε κι εμείς τι...
... είδους μήνυμα στείλαμε.
Η κύρια εκδοχή είναι ότι ψηφίσαμε «αντιμνημονιακά». Αυτό μόνο δεν λέγει τίποτε, και δεν φταίμε εμείς φυσικά, αλλά οι πολιτικοί ηγέτες μας, που δεν έκαναν τον κόπο τόσον καιρό να εξηγήσουν (όσοι το διάβασαν) τι περιλαμβάνει ακριβώς το Μνημόνιο. Διότι έτσι όπως υποστηρίζουν κάποιοι την αντιμνημονιακή πολιτική, δημιουργείται η εντύπωση ότι θα ξαναγυρίσουμε στο 2009, επαναποκτώντας τα όσα μας αφαιρέθησαν.
Αυτήν την εντύπωση έχουν πολλοί. Μας αφαιρέσατε άδικα εισοδήματα και απαιτούμε να μας τα επιστρέψετε. Πέραν του ότι έπρεπε -και πρέπει- να εξηγηθεί ότι πολλά από αυτά που είχαμε το 2009, δεν δικαιούμασταν να τα έχουμε, διότι τα αφαιρούσαμε από το εισόδημα των μελλοντικών γενεών, επιβάλλεται κυρίως να γνωστοποιηθεί, για την κακή σημερινή κατάσταση, ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του Μνημονίου και πόσο ευθύνεται η ανικανότητα των πολιτικών μας.
Διότι, αποφεύγουν να μας πουν, ότι πολλά από τα αντιλαϊκά μέτρα που έλαβαν δεν ήταν επιταγή του Μνημονίου, αλλά ήταν η εύκολη λύση για είσπραξη. Γράψαμε και άλλη φορά, ότι το Μνημόνιο επιβάλλει, φερ’ ειπείν, την μετάβαση από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα σε συγκεκριμένο χρόνο. Οι πολιτικοί επιλέγουν ως μεταφορικό μέσο τον σιδηρόδρομο, το Ι.Χ. ή κάτι άλλο.
Λόγω ανικανότητας όμως -δεν θέλω καν να σκεφθώ την σκοπιμότητα, αν και δεν μπορώ να το πω αυτό για όλους- προτίμησαν να φθάσουν με τα πόδια. Και μόνον ότι επί δύο χρόνια, δεν αποφασίσθηκε ακόμη πόσα ταξί θα κυκλοφορούν, είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων τους. Βρήκαν όμως εύκολη τη λύση, να τα φορτώσουν όλα στο Μνημόνιο.
Όμως εγώ, δεν είμαι εναντίον όλου του Μνημονίου, αλλά του μισού! Τι μήνυμα έστειλα με την ψήφο μου και τι κατάλαβαν αυτοί που το πήραν; Αντελήφθησαν ότι είμαι μεν κατά των ασφυκτικών διατάξεων είσπραξης των οφειλομένων, αλλά είμαι υπέρ των διαρθρωτικών αλλαγών στον δημόσιο τομέα, που προβλέπει το Μνημόνιο; Ότι είμαι κατά της ανεξέλεγκτης ιδιωτικοποίησης των πάντων, αλλά δεν ανέχομαι τα προκλητικά προνόμια ορισμένων κλάδων εργαζομένων;
Κατάλαβαν ότι έστειλα μήνυμα αλλαγής του παλαιοκομματισμού, αλλά βρίσκομαι ενώπιον του άθλιου λαϊκίστικου πολιτικού λόγου; Έγινε αντιληπτό ότι νιώθω αηδιασμένος με τις τακτικές του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, που ζει εις βάρος μου; Κατάλαβαν ότι ήθελα ανανέωση του πολιτικού κόσμου -που με έχει απογοητεύσει- και βρέθηκα μπροστά σε αντικατάσταση των παλαιών με τα παιδιά και τα ανήψια τους;
Και κυρίως, το μήνυμα που έστειλα, ήταν μεν η κατά το δυνατόν απάλειψη δυσμενών όρων του Μνημονίου (αφού δεν μπορώ να το καταγγείλω ολοσχερώς, και θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι το επικαλούνται), αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω να ζήσω σε σοβιετικού τύπου χώρα;
Αυτά και άλλα παρόμοια περιλαμβάνονται στο μήνυμα που έστειλα με την δική μου ψήφο. Αυτοί που το έλαβαν, κατάλαβαν τίποτε από όλα αυτά; Από τις μετεκλογικές δηλώσεις τους, είμαι βέβαιος πως όχι. Τότε γιατί το έστειλα; Και γιατί θα μου ζητήσουν να το ξαναστείλω σε λίγες μέρες, αφού δεν το λαμβάνουν υπόψη τους;
Ο Μακεδών
