Πολλές φορές, η πραγματική είδηση δεν είναι αυτή που ανακοινώνεται, αλλ’ αυτή που υποκρύπτεται. Κι επειδή οι περισσότεροι αυτόν τον κανόνα τον αγνοούμε κρίνουμε τα...
... γεγονότα λανθασμένα, διότι λείπουν τα ειλικρινή δεδομένα.
Απορήσαμε κατ’ αρχήν με την ασθενή αντίδραση της Ρωσίας στην εκστρατεία του ΝΑΤΟ κατά Λιβύης (τα περί «εξεγερμένων» είναι για αφελείς, και τέτοιους αναγνώστες δεν έχει η voria.gr). Μια Λιβύη πλημμυρισμένη θά ’λεγε κανείς από ρωσικά όπλα και ανθιστάμενη στις πιέσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και με κρατική την εταιρία διαχείρισης των πετρελαιοειδών. Ό,τι θα ήθελε δηλαδή η Ρωσία για «φίλη» χώρα.
Εκείνο που φαίνεται τώρα, είναι ότι συμφώνησαν Ρώσοι και Αμερικανοί στη εκ νέου μοιρασιά της Μεσογείου. Και στην περίπτωσή μας άφησαν οι Ρώσοι τη Λιβύη (ήσαν και σε αδυναμία να αντιδράσουν σθεναρά) και φαίνεται ότι τους έδωσαν τη Συρία.
Η ύπαρξη του καθεστώτος Άσαντ, βολεύει πολλούς. Δεν είναι φυσικά φιλικά διακείμενος προς το Ισραήλ, αλλά είναι «προβλέψιμος» αντίπαλος. Άλλωστε στη Συρία οι μετριοπαθείς Αλεβίτες παίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι Ρώσοι με τη σειρά τους, μόνον σε κάποιες φραστικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ αναλώνονται, γνωστού όντος άλλωστε ότι η οικονομία της Ρωσίας στηρίζεται εν πολλοίς στο ισραηλιτικό κεφάλαιο. Ο Πούτιν κυνήγησε μόνον τους Ισραηλίτες ολιγάρχες που ενεπλάκησαν στην πολιτική. Με τους άλλους, οι σχέσεις του είναι άριστες (με τον Αμπράμοβιτς να κάνουν κοινές διακοπές).
Ένα σταθερό καθεστώς επομένως στη Συρία, δίνει στο Ισραήλ μια αίσθηση συγκρατημένης ασφάλειας, και στους Ρώσους τη βάση για τον στόλο τους αφού τα πράγματα δείχνουν ότι τους επετράπη να αναμιχθούν στη Μ. Ανατολή αρκεί να μη διαταράσσουν την πορεία των εξελίξεων, όπως την καθόρισαν οι ισχυροί της γης.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι όχι μόνον δεν αντέδρασε η Ρωσία παρασκηνιακά στην ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Κύπρου, που της στερεί κομμάτι της πίτας από την ενέργεια της Ευρώπης, αλλά η Gazprom θα πάρει την εκμετάλλευση ενός ή δυο Οικοπέδων της Κύπρου, που ο διαγωνισμός ανάθεσής τους έχει προγραμματιστεί να προκηρυχθεί τον Ιανουάριο του 2012.
Μια αλλαγή σ’ αυτό το καθεστώς, όσο και αν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είναι δημιούργημα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (πέρασαν πολλές δεκαετίες από το 1956 και την αποτυχία των Αγγλογάλλων στον πόλεμο του Σουέζ) δεν μπορεί κανείς να μη λάβει υπόψη του τον φανατισμό των μουσουλμάνων.
Άλλωστε, από την εποχή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων μέχρι σήμερα, το μόνο όπλο των δυτικών να κρατούν μακριά τους μουσουλμάνους, ήταν η ενίσχυση όλων των αλληλομισουμένων μερών, ώστε οι μεταξύ τους έριδες να μη τους προσδίδουν ισχύ (όπως συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ, όπου αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες χρηματοδοτούν και τους Σουνίτες και τους Σιίτες, ώσπου να αλληλοεξοντωθούν και να μπορούν ήσυχοι οι ισχυροί να εκμεταλλευτούν τον πλούτο του. Το έκαναν κι εδώ οι Βρετανοί, χρηματοδοτώντας ταυτόχρονα και το ΕΑΜ και τον ΕΔΕΣ).
Θα μπορούσε να είχε καταστείλει το κίνημα των αντικαθεστωτικών ο Άσαντ, αν δεν παρενέβαινε ο αστάθμητος παράγοντας, που πάντα εμφανίζεται και ανατρέπει -μερικές φορές οριστικά, συνήθως όμως προσωρινά- τους προγραμματισμούς. Και στην περίπτωσή μας ο αστάθμητος παράγοντας είναι η Τουρκία.
Ο κ. Ερντογάν προ έτους ήταν αδελφικός φίλος του Άσαντ. Μόλις άρχισαν τα αιματηρά γεγονότα προέβαινε σε συστάσεις αυτοσυγκράτησης και των δύο πλευρών. Προχθές, έδωσε χώρο για εγκατάσταση στην Τουρκία του αντικαθεστωτικού «Εθνικού Συμβουλίου» της Συρίας, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Θα υποστηρίξει τους φανατικούς μουσουλμάνους, κι ενώ ο ΟΗΕ με το βέτο που άσκησαν Ρωσία και Κίνα δεν πήρε μέτρα κατά της Συρίας, ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι αποστασιοποιείται και ότι η Τουρκία θα επιβάλει εμπάργκο.
Βέβαια, κι εδώ υπάρχει η ασιατική κουτοπονηριά (στην παγίδα της οποίας πέφτουν πολιτικοί και διπλωμάτες, που παίρνουν τοις μετρητοίς τα λόγια των Τούρκων), διότι πριν από τρεις μέρες η Συρία είχε προφθάσει και ανάγγειλε εκείνη ότι διακόπτει τις οικονομικές σχέσεις της με την Τουρκία.
Όπως και να έχει, η Τουρκία θα κάνει το παν, ερχόμενη και σε διπλωματική σύγκρουση με ΗΠΑ αφενός και Ρωσία και Κίνα αφετέρου, να επικρατήσει στη Συρία κατάσταση ελεγχόμενη απ’ αυτήν. Μόνο αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στο Ισραήλ.
Αυτά και άλλα δείχνουν ότι οι επερχόμενες μεταβολές στην περιοχή μας, επιταχύνουν ρυθμούς και δεν θα μας αφήσουν ανεπηρέαστους.
Ο Μακεδών
... γεγονότα λανθασμένα, διότι λείπουν τα ειλικρινή δεδομένα.
Απορήσαμε κατ’ αρχήν με την ασθενή αντίδραση της Ρωσίας στην εκστρατεία του ΝΑΤΟ κατά Λιβύης (τα περί «εξεγερμένων» είναι για αφελείς, και τέτοιους αναγνώστες δεν έχει η voria.gr). Μια Λιβύη πλημμυρισμένη θά ’λεγε κανείς από ρωσικά όπλα και ανθιστάμενη στις πιέσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και με κρατική την εταιρία διαχείρισης των πετρελαιοειδών. Ό,τι θα ήθελε δηλαδή η Ρωσία για «φίλη» χώρα.
Εκείνο που φαίνεται τώρα, είναι ότι συμφώνησαν Ρώσοι και Αμερικανοί στη εκ νέου μοιρασιά της Μεσογείου. Και στην περίπτωσή μας άφησαν οι Ρώσοι τη Λιβύη (ήσαν και σε αδυναμία να αντιδράσουν σθεναρά) και φαίνεται ότι τους έδωσαν τη Συρία.
Η ύπαρξη του καθεστώτος Άσαντ, βολεύει πολλούς. Δεν είναι φυσικά φιλικά διακείμενος προς το Ισραήλ, αλλά είναι «προβλέψιμος» αντίπαλος. Άλλωστε στη Συρία οι μετριοπαθείς Αλεβίτες παίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι Ρώσοι με τη σειρά τους, μόνον σε κάποιες φραστικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ αναλώνονται, γνωστού όντος άλλωστε ότι η οικονομία της Ρωσίας στηρίζεται εν πολλοίς στο ισραηλιτικό κεφάλαιο. Ο Πούτιν κυνήγησε μόνον τους Ισραηλίτες ολιγάρχες που ενεπλάκησαν στην πολιτική. Με τους άλλους, οι σχέσεις του είναι άριστες (με τον Αμπράμοβιτς να κάνουν κοινές διακοπές).
Ένα σταθερό καθεστώς επομένως στη Συρία, δίνει στο Ισραήλ μια αίσθηση συγκρατημένης ασφάλειας, και στους Ρώσους τη βάση για τον στόλο τους αφού τα πράγματα δείχνουν ότι τους επετράπη να αναμιχθούν στη Μ. Ανατολή αρκεί να μη διαταράσσουν την πορεία των εξελίξεων, όπως την καθόρισαν οι ισχυροί της γης.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι όχι μόνον δεν αντέδρασε η Ρωσία παρασκηνιακά στην ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Κύπρου, που της στερεί κομμάτι της πίτας από την ενέργεια της Ευρώπης, αλλά η Gazprom θα πάρει την εκμετάλλευση ενός ή δυο Οικοπέδων της Κύπρου, που ο διαγωνισμός ανάθεσής τους έχει προγραμματιστεί να προκηρυχθεί τον Ιανουάριο του 2012.
Μια αλλαγή σ’ αυτό το καθεστώς, όσο και αν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είναι δημιούργημα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (πέρασαν πολλές δεκαετίες από το 1956 και την αποτυχία των Αγγλογάλλων στον πόλεμο του Σουέζ) δεν μπορεί κανείς να μη λάβει υπόψη του τον φανατισμό των μουσουλμάνων.
Άλλωστε, από την εποχή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων μέχρι σήμερα, το μόνο όπλο των δυτικών να κρατούν μακριά τους μουσουλμάνους, ήταν η ενίσχυση όλων των αλληλομισουμένων μερών, ώστε οι μεταξύ τους έριδες να μη τους προσδίδουν ισχύ (όπως συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ, όπου αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες χρηματοδοτούν και τους Σουνίτες και τους Σιίτες, ώσπου να αλληλοεξοντωθούν και να μπορούν ήσυχοι οι ισχυροί να εκμεταλλευτούν τον πλούτο του. Το έκαναν κι εδώ οι Βρετανοί, χρηματοδοτώντας ταυτόχρονα και το ΕΑΜ και τον ΕΔΕΣ).
Θα μπορούσε να είχε καταστείλει το κίνημα των αντικαθεστωτικών ο Άσαντ, αν δεν παρενέβαινε ο αστάθμητος παράγοντας, που πάντα εμφανίζεται και ανατρέπει -μερικές φορές οριστικά, συνήθως όμως προσωρινά- τους προγραμματισμούς. Και στην περίπτωσή μας ο αστάθμητος παράγοντας είναι η Τουρκία.
Ο κ. Ερντογάν προ έτους ήταν αδελφικός φίλος του Άσαντ. Μόλις άρχισαν τα αιματηρά γεγονότα προέβαινε σε συστάσεις αυτοσυγκράτησης και των δύο πλευρών. Προχθές, έδωσε χώρο για εγκατάσταση στην Τουρκία του αντικαθεστωτικού «Εθνικού Συμβουλίου» της Συρίας, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Θα υποστηρίξει τους φανατικούς μουσουλμάνους, κι ενώ ο ΟΗΕ με το βέτο που άσκησαν Ρωσία και Κίνα δεν πήρε μέτρα κατά της Συρίας, ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι αποστασιοποιείται και ότι η Τουρκία θα επιβάλει εμπάργκο.
Βέβαια, κι εδώ υπάρχει η ασιατική κουτοπονηριά (στην παγίδα της οποίας πέφτουν πολιτικοί και διπλωμάτες, που παίρνουν τοις μετρητοίς τα λόγια των Τούρκων), διότι πριν από τρεις μέρες η Συρία είχε προφθάσει και ανάγγειλε εκείνη ότι διακόπτει τις οικονομικές σχέσεις της με την Τουρκία.
Όπως και να έχει, η Τουρκία θα κάνει το παν, ερχόμενη και σε διπλωματική σύγκρουση με ΗΠΑ αφενός και Ρωσία και Κίνα αφετέρου, να επικρατήσει στη Συρία κατάσταση ελεγχόμενη απ’ αυτήν. Μόνο αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στο Ισραήλ.
Αυτά και άλλα δείχνουν ότι οι επερχόμενες μεταβολές στην περιοχή μας, επιταχύνουν ρυθμούς και δεν θα μας αφήσουν ανεπηρέαστους.
Ο Μακεδών
