τάξεις, δεν μπορεί να είναι σχολείο. Και εκπαίδευση με εξαθλιωμένους, πεινασμένους εκπαιδευτικούς δεν μπορεί να είναι εκπαίδευση. «Η κυβέρνηση Παπανδρέου όφειλε να αφήσει τον πιο ευαίσθητο κοινωνικό τομέα, τα σχολειά μας, έξω απ΄ αυτή τη λαίλαπα τη μνημονιακή. Έπραξε το αντίθετο. Ήταν ο πρώτος στόχος, το πρώτο θύμα της μνημονιακής πολιτικής. Τα σχολειά μας διαλύονται, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης γιατί οικογένειες δύο εκπαιδευτικών έχουν χάσει σχεδόν πέντε μισθούς και τις επιπτώσεις τις πληρώνει άμεσα η λαϊκή οικογένεια. Εμείς πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να πληρώσει το πολιτικό κόστος γι αυτές τις επιλογές. Και η κυρία Διαμαντοπούλου, η υπουργός που κατάφερε μόλις μέσα σε δύο χρόνια να διαλύσει ό,τι με κόπους, θυσίες και αγώνες είχε κατακτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, πρέπει να πληρώσει το πολιτικό κόστος. Βεβαίως δεν υπάρχει ευθιξία στην εποχή του μνημονίου. Πού να βρεθεί χώρος για ευθιξία μπροστά στις υπέρμετρες φιλοδοξίες και στον κυνισμό της εξουσίας. Πιστεύουμε όμως ότι η απαίτηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονιών είναι να σταματήσει αυτή η λαίλαπα. Και το δικό μου αίτημα είναι η κυρία Διαμαντοπούλου να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για τη διάλυση του δημόσιου σχολειού".
